Deckard Shaw
80+
- Katılım
- 22 Temmuz 2022
- Mesajlar
- 47
Yaşım 21
Sorsanız bana "Bu hayattan ne şikayetlerin var?" Diye size şöyle özetleyeyim;
İnsanlar ile normal bir insan gibi rahat ve mantıklı konuşamıyorum. Kurduğum cümleler ve beden hareketlerim bile saçma sapan. Tembel ve hantal biriyim. Hiç kız arkadaşım da olmadı, kızlarla hiç konuşamam ve rahat olamam. İnsanlar benim nasıl biri olduğum sorusuna genelde çok sessiz, çekingen, tuhaf, efendi ama çok sıcakkanlı birisidir diye tanımlar. Hayatta hiç mutlu değilim, en büyük sebebi aile.
Bizde aile huzuru yok, hayatım boyunca sevgi ve ilgi görmemiş birisiyim. Annem, babam ve diğerleri her zaman kavgalı ve benim de aram kendileriyle açık. Babam şeker hastası gibi bir adam her şeye köpürür, bağırır, öfke ile karşılık verir. Annem ise telefonla, sosyal medya ile kafayı sıyırmış bir kadın onunda akıl sağlığından şüphe edeceğim artık. Kardeşlerim deseniz küçük kız kardeşim hariç diğerlerinin kendine faydası olmayan hayırsızların teki.
Ben çalışıyorum ve mesela bugün çok fena rezil oldum. Babamın işyerine gittim (esnaf) ve 40 senelik ve beni de mevcut işyerime koyduran yakın arkadaşı içeride oturuyordu ama ne ben ne de babam onun hâla içeride olduğunu biliyorduk. Sanıyorduk ki adam çıkmıştı içeriden. Babam yine maddi konular üzerinden konu açtı bana sataştı, sürekli psikolojik olarak sinirlenmeme sebep oldu ama sessizce kendime hakim olmaya çalışıyordum ki ben de delirdim ve bağırdım küfrettim. O içeride ki arkadaşıda duydu olanları ve ben tam içeriden çıkarken adamın orada olduğunu farkettim. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü ve hiç ona bile bakmadan hızlıca öfkeyle çıkmıştım onun işyerinden. Rezil oldum. Kim bilir o adam bana ne hayırsız evlat vs diyip bana farklı gözle bakacaktır. Ben çok apt*l, geri*ekalı ve s*lağım kendimi bile çözememiş biri olarak görüyorum. Hayatımın bu bahar yaşında ne yapacağımı bilmiyorum artık bozık psikolojimi komple kaybedeceğim.
Sorsanız bana "Bu hayattan ne şikayetlerin var?" Diye size şöyle özetleyeyim;
İnsanlar ile normal bir insan gibi rahat ve mantıklı konuşamıyorum. Kurduğum cümleler ve beden hareketlerim bile saçma sapan. Tembel ve hantal biriyim. Hiç kız arkadaşım da olmadı, kızlarla hiç konuşamam ve rahat olamam. İnsanlar benim nasıl biri olduğum sorusuna genelde çok sessiz, çekingen, tuhaf, efendi ama çok sıcakkanlı birisidir diye tanımlar. Hayatta hiç mutlu değilim, en büyük sebebi aile.
Bizde aile huzuru yok, hayatım boyunca sevgi ve ilgi görmemiş birisiyim. Annem, babam ve diğerleri her zaman kavgalı ve benim de aram kendileriyle açık. Babam şeker hastası gibi bir adam her şeye köpürür, bağırır, öfke ile karşılık verir. Annem ise telefonla, sosyal medya ile kafayı sıyırmış bir kadın onunda akıl sağlığından şüphe edeceğim artık. Kardeşlerim deseniz küçük kız kardeşim hariç diğerlerinin kendine faydası olmayan hayırsızların teki.
Ben çalışıyorum ve mesela bugün çok fena rezil oldum. Babamın işyerine gittim (esnaf) ve 40 senelik ve beni de mevcut işyerime koyduran yakın arkadaşı içeride oturuyordu ama ne ben ne de babam onun hâla içeride olduğunu biliyorduk. Sanıyorduk ki adam çıkmıştı içeriden. Babam yine maddi konular üzerinden konu açtı bana sataştı, sürekli psikolojik olarak sinirlenmeme sebep oldu ama sessizce kendime hakim olmaya çalışıyordum ki ben de delirdim ve bağırdım küfrettim. O içeride ki arkadaşıda duydu olanları ve ben tam içeriden çıkarken adamın orada olduğunu farkettim. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü ve hiç ona bile bakmadan hızlıca öfkeyle çıkmıştım onun işyerinden. Rezil oldum. Kim bilir o adam bana ne hayırsız evlat vs diyip bana farklı gözle bakacaktır. Ben çok apt*l, geri*ekalı ve s*lağım kendimi bile çözememiş biri olarak görüyorum. Hayatımın bu bahar yaşında ne yapacağımı bilmiyorum artık bozık psikolojimi komple kaybedeceğim.
