İçimden gelmiyor satırlara iz bırakmak,
Mürekkebi kağıtla kavuşturmak,
Bir parça kağıda bile kıyamayan bana,
Pay düşmüyor ahenk düzenden biraz toprak
Ne ki bu dünyadaki adalet kuralı
Yalanı dost bilip doğrudan kaçmak mı?
Belki bir nebze adalet olsaydı
Caniler yağmurda şemsiye açamazdı...