Ders calismak istedigim halde bir turlu calismayiorum ve dikkatim dagiliyor

[GörkemW]

Sizcee ne yapmaliyim konular cok baslamam gerek fakat olmuyor

 

[Perma Yİyecek Birisi]

dikkatini dağıtan şeyleri ders çalışacağın vakit ortalıktan kaldır tuvalet ve su ihtiyaçlarını önceden karşıla sonra ders çalışman bölünmesin

 

[GörkemW]

dikkatini dağıtan şeyleri ders çalışacağın vakit ortalıktan kaldır tuvalet ve su ihtiyaçlarını önceden karşıla sonra ders çalışman bölünmesin

Ders calisirken pc den calisiyorum youtbeden fln direk videolara oyunlara fln gidiyorum

 

[Perma Yİyecek Birisi]

Ders calisirken pc den calisiyorum youtbeden fln direk videolara oyunlara fln gidiyorum

ya oyunları sileceksin yada dikkatini dağıtmamaya çalışacaksın aklıma başka fikir gelmiyor

 

[GörkemW]

ya oyunları sileceksin yada dikkatini dağıtmamaya çalışacaksın aklıma başka fikir gelmiyor

Peki ders calisirken video izleyip test cozmem yeterli olur mu

 

[Perma Yİyecek Birisi]

Peki ders calisirken video izleyip test cozmem yeterli olur mu

kaçıncı sınıfsın
@❖Harley Quinn❖

 

[GörkemW]

kaçıncı sınıfsın
@❖Harley Quinn❖

12 ye geciyorum bu sene yks var iste

 

[Perma Yİyecek Birisi]

12 ye geciyorum bu sene yks var iste

o zaman @❖nevzat abe bakıver❖

 

[DOGANALPASLAN]

2020 şubat ayında sabah 5.30 6 civarı uyanır 6.30da eksi derecede 30 dk mesafedeki kütüphaneye giderdim. Ortalama olarak da akşam 5 6 gibi çıkar keyfime bakardım.

Her şey yolundaydı ve ben kesinlikle evde çalışabilen biri değildim, ocak ayının sonundaki travmadan sonra toparlanabilmiş ve ayt branş denemelerine deli gibi yükleniyordum. Kütüphanemizde çok muazzam bir ortam vardı (hala özlerim) 8 9 saat çalışıp yorulmazdım, neyse her şey bu kadar muazzamken birden virüs çıktı ve 3 yıldır kütüphanede çalışan ben evde çalışmak zorunda bırakıldım.

Başta neyse toparlarım falan dedim ama (tam tarih aklımda değil ama evlere kapandıktan bir iki gün sonra) bir gece ansızın , 5 ay boyunca parçaladığım ve benim kalem olan konuların kalktığı haberini aldım. Başta kısa çaplı bir şok geçirdim ama sonrasında emeklerimin boşa gitmeyeceğini ümit ederek önüme baktım.

Bunları neden anlattım? Benim ev düzenimi oluşturma sürecimin ne kadar sancılı geçtiğini anlatmanız için anlattım. Şimdi o süreçte kendimce koyduğum ve bazıları belki size saçma gelecek olan kurallar/yöntemlerden bahsedeceğim.

1) "internetsiz , teknolojisiz hava sahası yaratmak:
Benim ciddi bir telefon bağımlılığı sorunum vardı. İnternetim olduğunda çalışma verimim %1 2 ye düşerdi. (Bu yüzden evimize 18 yıl boyunca wifi çekilmedi, bizzat benim isteğimle ) kesinlikle bildirimden arındırılmış bir ortamda ders çalışmaya özen gösterirdim ve öyle de yapıyordum.
Soru çözümleri için ise akşamları 1.5 saatlik etüt bırakmıştım akşam uyumadan telefondan bakardım. Bu sayede gün içinde dikkatim dağılmazdı
2) Bol Bol hayal kurdum, hayal kurmaktan çekinmedim ve o hayalin gerçek olması için elimden geleni yaptım .
Demiştim size saçma gelecek şeylerle karşılaşacaksınız bu yazıda ama ben deli gibi bateri videoları izlerdim. Bateri çalmak en büyük hayallerimden biriydi ve YouTube'da sayısız bateristi takip ediyordum. Ara verdiğimde, uyumadan önce, sabah uyandığımda , kısaca kendime ait zamanlarımda bol bol bateri izler ve motive olurdum
Ek olarak da ben bu eve kapanmanın 4. Veya 5. Günü rüyamda 982. Olduğumu görmüş ve masa lambamın içine yazmıştım. Her gördüğümde niyeyse motive oluyordum. :')

3) sabah erken kalkmak
Sabah erken kalkıp türk kahvesi yapınca istemsizce elim Türkçe denemesine giderdi, hala da sabahları içtiğim kahvede paragraf çözme hissi oluşuyor içimde
Sabahları herkesten önce , havanın karanlığında uyanmak beni muazzam biçimde motive ediyordu, üstüne bir de kendimi videoya alırdım bazı günler (kesinlikle muratcan kocakulaktan özenmedim) orada şu vakitte kalktım demek çok hoşuma giderdi
4) 1.5 saatlik etütler yapmak
Evde o masa başındaki odağımı sağlamak o kadar zorken 1 saatlik 40 dklık etütlerle bu odağımı sık sık dağıtmak ders verimimi ciddi biçimde düşürürdü bu sebepten 1.5 saatlik etütler çok faydalıydı
Artı olarak masa başında uzun vakitler durmaya alıştığımdan denemeleri çözerken hiç odak konusunda sıkıntı çekmedim .
5) plan yapmak
Pazar günleri yapılan o planların beni motive ettiği kadar hiçbir şey beni motive etmezdi çünkü ben yolun sonuna değil yola odaklanmıştım. Sürekli olarak bir günün sabahına uyandığımda o gün elimden geleni yapmak tek hedefimdi, Cerrahpaşa veya İstanbul tıp fakültesi değildi yani. ( Elbette yolumun geçmesini istediğim bir fakülte vardı gönlümde ama sonuç olarak hep hayırlısını diledim)
Başarı yolda olmaktır dedim hep ve hala da öyle düşünüyorum.
6) kendime nefes alma fırsatı bırakmak
Haftanın bir günü kısa dizilerden (çernobil vs) 1 2 bölüm izlerdim evdekilerle beraber ve çok yakın bir arkadaşımla yürüyüş yapardım. Bunlar beni kendime getirirdi
7) bu sizin son şansınız diyen youtube kanalları, instagram sayfalarını hayatımdan çıkardım
Her ay arkadaş her ay, şu başlıklı youtube videoları çıkardı : şubat ayı herkes dökülecek! Şubat ayı sizin son şansınız ! Günde 18 saat çalışıyorum, aytde nasıl full çekiyorum ...
Bu tarz izlenme ve istatistik temelli (sözde) eğitimle ilgili paylaşım yapan Instagram ve youtube kanallarını engelleyip önüme çıkmasını engelliyordum.
8) her gerçekleşen olayın sonunda sürece tekrar tekrar odaklanmak.
Bilen bilir, önceden anlatmıştım; normalde tytyi 90 dk gibi sürelerde bitiriyordum, aytde son konuları parçalamıştım( sadece organikte 7 kaynak bitirmiştim) ve süre 165 dk olunca o süre avantajım -7 aylık emeğim- aytdeki konu avantajım ortadan kalktı. Ama sonuç olarak yine elimden geleni yapmaya odaklandım. Diğer günün sabahı uyandığımda masa başında kendimi daha şevkle çalışırken buluyordum, başka seçeneğim yoktu çünkü.
9) sonuncu ve benim için en önemlisi : hayırlısının geçrekleşmesi için bol bol dua etmek.
Hedeflediğim sıralamanın altında bir derece yaptım ama şu anda olduğum yere bakıyorum, bir yandan sağlıkta yapay zeka gibi bir deryanın içinde geçirdiğim sürece bakıyorum ; aldığım eğitime bakıyorum ve iyi ki de buraya gelmişim diyorum. İyi ki TYT'yi kötü yapmışım da Allah bana bu okulu nasip etmiş diyorum.

Bu bir süreç ve mental açıdan çok harap edici bir süreç. Ama elinden geleni yapınca bitiyor. inandırıcı gelmiyor ama bitiyor.

 

[GörkemW]

2020 şubat ayında sabah 5.30 6 civarı uyanır 6.30da eksi derecede 30 dk mesafedeki kütüphaneye giderdim. Ortalama olarak da akşam 5 6 gibi çıkar keyfime bakardım.

Her şey yolundaydı ve ben kesinlikle evde çalışabilen biri değildim, ocak ayının sonundaki travmadan sonra toparlanabilmiş ve ayt branş denemelerine deli gibi yükleniyordum. Kütüphanemizde çok muazzam bir ortam vardı (hala özlerim) 8 9 saat çalışıp yorulmazdım, neyse her şey bu kadar muazzamken birden virüs çıktı ve 3 yıldır kütüphanede çalışan ben evde çalışmak zorunda bırakıldım.

Başta neyse toparlarım falan dedim ama (tam tarih aklımda değil ama evlere kapandıktan bir iki gün sonra) bir gece ansızın , 5 ay boyunca parçaladığım ve benim kalem olan konuların kalktığı haberini aldım. Başta kısa çaplı bir şok geçirdim ama sonrasında emeklerimin boşa gitmeyeceğini ümit ederek önüme baktım.

Bunları neden anlattım? Benim ev düzenimi oluşturma sürecimin ne kadar sancılı geçtiğini anlatmanız için anlattım. Şimdi o süreçte kendimce koyduğum ve bazıları belki size saçma gelecek olan kurallar/yöntemlerden bahsedeceğim.

1) "internetsiz , teknolojisiz hava sahası yaratmak:
Benim ciddi bir telefon bağımlılığı sorunum vardı. İnternetim olduğunda çalışma verimim %1 2 ye düşerdi. (Bu yüzden evimize 18 yıl boyunca wifi çekilmedi, bizzat benim isteğimle ) kesinlikle bildirimden arındırılmış bir ortamda ders çalışmaya özen gösterirdim ve öyle de yapıyordum.
Soru çözümleri için ise akşamları 1.5 saatlik etüt bırakmıştım akşam uyumadan telefondan bakardım. Bu sayede gün içinde dikkatim dağılmazdı
2) Bol Bol hayal kurdum, hayal kurmaktan çekinmedim ve o hayalin gerçek olması için elimden geleni yaptım .
Demiştim size saçma gelecek şeylerle karşılaşacaksınız bu yazıda ama ben deli gibi bateri videoları izlerdim. Bateri çalmak en büyük hayallerimden biriydi ve YouTube'da sayısız bateristi takip ediyordum. Ara verdiğimde, uyumadan önce, sabah uyandığımda , kısaca kendime ait zamanlarımda bol bol bateri izler ve motive olurdum
Ek olarak da ben bu eve kapanmanın 4. Veya 5. Günü rüyamda 982. Olduğumu görmüş ve masa lambamın içine yazmıştım. Her gördüğümde niyeyse motive oluyordum. :')

3) sabah erken kalkmak
Sabah erken kalkıp türk kahvesi yapınca istemsizce elim Türkçe denemesine giderdi, hala da sabahları içtiğim kahvede paragraf çözme hissi oluşuyor içimde
Sabahları herkesten önce , havanın karanlığında uyanmak beni muazzam biçimde motive ediyordu, üstüne bir de kendimi videoya alırdım bazı günler (kesinlikle muratcan kocakulaktan özenmedim) orada şu vakitte kalktım demek çok hoşuma giderdi
4) 1.5 saatlik etütler yapmak
Evde o masa başındaki odağımı sağlamak o kadar zorken 1 saatlik 40 dklık etütlerle bu odağımı sık sık dağıtmak ders verimimi ciddi biçimde düşürürdü bu sebepten 1.5 saatlik etütler çok faydalıydı
Artı olarak masa başında uzun vakitler durmaya alıştığımdan denemeleri çözerken hiç odak konusunda sıkıntı çekmedim .
5) plan yapmak
Pazar günleri yapılan o planların beni motive ettiği kadar hiçbir şey beni motive etmezdi çünkü ben yolun sonuna değil yola odaklanmıştım. Sürekli olarak bir günün sabahına uyandığımda o gün elimden geleni yapmak tek hedefimdi, Cerrahpaşa veya İstanbul tıp fakültesi değildi yani. ( Elbette yolumun geçmesini istediğim bir fakülte vardı gönlümde ama sonuç olarak hep hayırlısını diledim)
Başarı yolda olmaktır dedim hep ve hala da öyle düşünüyorum.
6) kendime nefes alma fırsatı bırakmak
Haftanın bir günü kısa dizilerden (çernobil vs) 1 2 bölüm izlerdim evdekilerle beraber ve çok yakın bir arkadaşımla yürüyüş yapardım. Bunlar beni kendime getirirdi
7) bu sizin son şansınız diyen youtube kanalları, instagram sayfalarını hayatımdan çıkardım
Her ay arkadaş her ay, şu başlıklı youtube videoları çıkardı : şubat ayı herkes dökülecek! Şubat ayı sizin son şansınız ! Günde 18 saat çalışıyorum, aytde nasıl full çekiyorum ...
Bu tarz izlenme ve istatistik temelli (sözde) eğitimle ilgili paylaşım yapan Instagram ve youtube kanallarını engelleyip önüme çıkmasını engelliyordum.
8) her gerçekleşen olayın sonunda sürece tekrar tekrar odaklanmak.
Bilen bilir, önceden anlatmıştım; normalde tytyi 90 dk gibi sürelerde bitiriyordum, aytde son konuları parçalamıştım( sadece organikte 7 kaynak bitirmiştim) ve süre 165 dk olunca o süre avantajım -7 aylık emeğim- aytdeki konu avantajım ortadan kalktı. Ama sonuç olarak yine elimden geleni yapmaya odaklandım. Diğer günün sabahı uyandığımda masa başında kendimi daha şevkle çalışırken buluyordum, başka seçeneğim yoktu çünkü.
9) sonuncu ve benim için en önemlisi : hayırlısının geçrekleşmesi için bol bol dua etmek.
Hedeflediğim sıralamanın altında bir derece yaptım ama şu anda olduğum yere bakıyorum, bir yandan sağlıkta yapay zeka gibi bir deryanın içinde geçirdiğim sürece bakıyorum ; aldığım eğitime bakıyorum ve iyi ki de buraya gelmişim diyorum. İyi ki TYT'yi kötü yapmışım da Allah bana bu okulu nasip etmiş diyorum.

Bu bir süreç ve mental açıdan çok harap edici bir süreç. Ama elinden geleni yapınca bitiyor. inandırıcı gelmiyor ama bitiyor.

Teşekkür ederim tavsiyelerini deneyeceğim.

 

[DOGANALPASLAN]

Teşekkür ederim tavsiyelerini deneyeceğim.

Rica ederim iyi çalışmalar.

 

[Madyum]

2020 şubat ayında sabah 5.30 6 civarı uyanır 6.30da eksi derecede 30 dk mesafedeki kütüphaneye giderdim. Ortalama olarak da akşam 5 6 gibi çıkar keyfime bakardım.

Her şey yolundaydı ve ben kesinlikle evde çalışabilen biri değildim, ocak ayının sonundaki travmadan sonra toparlanabilmiş ve ayt branş denemelerine deli gibi yükleniyordum. Kütüphanemizde çok muazzam bir ortam vardı (hala özlerim) 8 9 saat çalışıp yorulmazdım, neyse her şey bu kadar muazzamken birden virüs çıktı ve 3 yıldır kütüphanede çalışan ben evde çalışmak zorunda bırakıldım.

Başta neyse toparlarım falan dedim ama (tam tarih aklımda değil ama evlere kapandıktan bir iki gün sonra) bir gece ansızın , 5 ay boyunca parçaladığım ve benim kalem olan konuların kalktığı haberini aldım. Başta kısa çaplı bir şok geçirdim ama sonrasında emeklerimin boşa gitmeyeceğini ümit ederek önüme baktım.

Bunları neden anlattım? Benim ev düzenimi oluşturma sürecimin ne kadar sancılı geçtiğini anlatmanız için anlattım. Şimdi o süreçte kendimce koyduğum ve bazıları belki size saçma gelecek olan kurallar/yöntemlerden bahsedeceğim.

1) "internetsiz , teknolojisiz hava sahası yaratmak:
Benim ciddi bir telefon bağımlılığı sorunum vardı. İnternetim olduğunda çalışma verimim %1 2 ye düşerdi. (Bu yüzden evimize 18 yıl boyunca wifi çekilmedi, bizzat benim isteğimle ) kesinlikle bildirimden arındırılmış bir ortamda ders çalışmaya özen gösterirdim ve öyle de yapıyordum.
Soru çözümleri için ise akşamları 1.5 saatlik etüt bırakmıştım akşam uyumadan telefondan bakardım. Bu sayede gün içinde dikkatim dağılmazdı
2) Bol Bol hayal kurdum, hayal kurmaktan çekinmedim ve o hayalin gerçek olması için elimden geleni yaptım .
Demiştim size saçma gelecek şeylerle karşılaşacaksınız bu yazıda ama ben deli gibi bateri videoları izlerdim. Bateri çalmak en büyük hayallerimden biriydi ve YouTube'da sayısız bateristi takip ediyordum. Ara verdiğimde, uyumadan önce, sabah uyandığımda , kısaca kendime ait zamanlarımda bol bol bateri izler ve motive olurdum
Ek olarak da ben bu eve kapanmanın 4. Veya 5. Günü rüyamda 982. Olduğumu görmüş ve masa lambamın içine yazmıştım. Her gördüğümde niyeyse motive oluyordum. :')

3) sabah erken kalkmak
Sabah erken kalkıp türk kahvesi yapınca istemsizce elim Türkçe denemesine giderdi, hala da sabahları içtiğim kahvede paragraf çözme hissi oluşuyor içimde
Sabahları herkesten önce , havanın karanlığında uyanmak beni muazzam biçimde motive ediyordu, üstüne bir de kendimi videoya alırdım bazı günler (kesinlikle muratcan kocakulaktan özenmedim) orada şu vakitte kalktım demek çok hoşuma giderdi
4) 1.5 saatlik etütler yapmak
Evde o masa başındaki odağımı sağlamak o kadar zorken 1 saatlik 40 dklık etütlerle bu odağımı sık sık dağıtmak ders verimimi ciddi biçimde düşürürdü bu sebepten 1.5 saatlik etütler çok faydalıydı
Artı olarak masa başında uzun vakitler durmaya alıştığımdan denemeleri çözerken hiç odak konusunda sıkıntı çekmedim .
5) plan yapmak
Pazar günleri yapılan o planların beni motive ettiği kadar hiçbir şey beni motive etmezdi çünkü ben yolun sonuna değil yola odaklanmıştım. Sürekli olarak bir günün sabahına uyandığımda o gün elimden geleni yapmak tek hedefimdi, Cerrahpaşa veya İstanbul tıp fakültesi değildi yani. ( Elbette yolumun geçmesini istediğim bir fakülte vardı gönlümde ama sonuç olarak hep hayırlısını diledim)
Başarı yolda olmaktır dedim hep ve hala da öyle düşünüyorum.
6) kendime nefes alma fırsatı bırakmak
Haftanın bir günü kısa dizilerden (çernobil vs) 1 2 bölüm izlerdim evdekilerle beraber ve çok yakın bir arkadaşımla yürüyüş yapardım. Bunlar beni kendime getirirdi
7) bu sizin son şansınız diyen youtube kanalları, instagram sayfalarını hayatımdan çıkardım
Her ay arkadaş her ay, şu başlıklı youtube videoları çıkardı : şubat ayı herkes dökülecek! Şubat ayı sizin son şansınız ! Günde 18 saat çalışıyorum, aytde nasıl full çekiyorum ...
Bu tarz izlenme ve istatistik temelli (sözde) eğitimle ilgili paylaşım yapan Instagram ve youtube kanallarını engelleyip önüme çıkmasını engelliyordum.
8) her gerçekleşen olayın sonunda sürece tekrar tekrar odaklanmak.
Bilen bilir, önceden anlatmıştım; normalde tytyi 90 dk gibi sürelerde bitiriyordum, aytde son konuları parçalamıştım( sadece organikte 7 kaynak bitirmiştim) ve süre 165 dk olunca o süre avantajım -7 aylık emeğim- aytdeki konu avantajım ortadan kalktı. Ama sonuç olarak yine elimden geleni yapmaya odaklandım. Diğer günün sabahı uyandığımda masa başında kendimi daha şevkle çalışırken buluyordum, başka seçeneğim yoktu çünkü.
9) sonuncu ve benim için en önemlisi : hayırlısının geçrekleşmesi için bol bol dua etmek.
Hedeflediğim sıralamanın altında bir derece yaptım ama şu anda olduğum yere bakıyorum, bir yandan sağlıkta yapay zeka gibi bir deryanın içinde geçirdiğim sürece bakıyorum ; aldığım eğitime bakıyorum ve iyi ki de buraya gelmişim diyorum. İyi ki TYT'yi kötü yapmışım da Allah bana bu okulu nasip etmiş diyorum.

Bu bir süreç ve mental açıdan çok harap edici bir süreç. Ama elinden geleni yapınca bitiyor. inandırıcı gelmiyor ama bitiyor.

Önemli olan başarmak değildir, başarının yolundaki çabalarındır. (İstemediğim yer geldi diyorsun ama büyük ihtimal çok iyi bir yer geldi) hem belki senin o universiten ile ilgili bir konuda çok başarılı olucaksın bunu bilemeyiz. Benim babam haccetepeden aile hekimi uzmanı oldu fakat çoğu kişiden az kazanıyordur. (Bir akrabam da sayısalda ilk 230 a fln girdi benimde hedefim doktor olmak bunun için çok çalışıyorum)

 

[Margot Robbie]

kaçıncı sınıfsın
@❖Harley Quinn❖

Rica ederim iyi çalışmalar.

Adam benim yerime cevaplamış zaten. Oh.