16 yaşındayım derslerin bana bir sıkıntısı zorluğu olmuyor, ama saatlerce başında durup adam akıllı bir şey öğrenemediğim için sıkıntıya giriyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Hergün hergün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım malesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi Şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp Hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçülttüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor dahada İçime vuruyor, Şu an için birdaha ilaç tedavsine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlarada bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa hergün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Hergün hergün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım malesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi Şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp Hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçülttüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor dahada İçime vuruyor, Şu an için birdaha ilaç tedavsine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlarada bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa hergün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.
