Böyle bir konuyu böyle bir teknoloji forumuna açmak garip geliyor ama Türkiye'deki forumların en düzgünü burası olduğu için (Tüm sigmalar burada diye) buraya açmak istedim.
Ben sınıfımdaki bir kızdan hoşlanıyorum. Birkaç yakın arkadaşım dışında pek fazla kimse bilmiyor. Ama bunlarla da bu konuda çok konuştuğum yok. Konuştuğumuz varsa ikide bir açıl demeleri o kadar. Ben de açılmak istiyorum ama aşırı utangacım. O kadar utangacım ki sevdiğim kız da değil hiç kimseye ilk mesaj atamam, gidip yanlarına konu açamam. Böyle biri olunca da sevdiğimi dile getirmek cehennemde 1 dakika geçirmek gibi bir şey benim için.
Kızla yakınız aslında. Öyle aşırı değil ama friendzoneda olacak kadar. Evet, büyük ihtimal friendzonedayım.
Neredeyse her günün her saati moralsizim. Düşünüyorum. Düşünsükçe düşünüyorum. Aklımda sorular yaratıyorum, cevaplarını düşünüyorum. O cevaplardan yeni sorular, yeni cevaplar... Anlayacağınız paranoyaklaştım hatta.
Umutsuzum. İstemiyorum. Sevmek istemiyorum. Olmayacak ümitsiz bir şey ile kendimi yormak istemiyorum. Sevmiyorum diyorum, ama sadece kendimi kandırıyorum.
Açılıp da reddedilme riskini almak istemiyorum. Red yiyip neredeyse beni yakın arkadaşı olarak gören birinin benden soğuyup onunla bütün dönemi aynı sınıfta geçirmek istemiyorum.
Böyle saçma bir konuyla bu forumu doldurduğum için üzgünüm. En azından belki birkaç tanımadığım insanın fikriyle kendimi rahatlatabilirim diye düşündüm. Artık sonsuz bir paradoks gibi paranoyaklığımdan çıkan sonsuz sorulu döngüden çıkmak istiyorum.
Ben sınıfımdaki bir kızdan hoşlanıyorum. Birkaç yakın arkadaşım dışında pek fazla kimse bilmiyor. Ama bunlarla da bu konuda çok konuştuğum yok. Konuştuğumuz varsa ikide bir açıl demeleri o kadar. Ben de açılmak istiyorum ama aşırı utangacım. O kadar utangacım ki sevdiğim kız da değil hiç kimseye ilk mesaj atamam, gidip yanlarına konu açamam. Böyle biri olunca da sevdiğimi dile getirmek cehennemde 1 dakika geçirmek gibi bir şey benim için.
Kızla yakınız aslında. Öyle aşırı değil ama friendzoneda olacak kadar. Evet, büyük ihtimal friendzonedayım.
Neredeyse her günün her saati moralsizim. Düşünüyorum. Düşünsükçe düşünüyorum. Aklımda sorular yaratıyorum, cevaplarını düşünüyorum. O cevaplardan yeni sorular, yeni cevaplar... Anlayacağınız paranoyaklaştım hatta.
Umutsuzum. İstemiyorum. Sevmek istemiyorum. Olmayacak ümitsiz bir şey ile kendimi yormak istemiyorum. Sevmiyorum diyorum, ama sadece kendimi kandırıyorum.
Açılıp da reddedilme riskini almak istemiyorum. Red yiyip neredeyse beni yakın arkadaşı olarak gören birinin benden soğuyup onunla bütün dönemi aynı sınıfta geçirmek istemiyorum.
Böyle saçma bir konuyla bu forumu doldurduğum için üzgünüm. En azından belki birkaç tanımadığım insanın fikriyle kendimi rahatlatabilirim diye düşündüm. Artık sonsuz bir paradoks gibi paranoyaklığımdan çıkan sonsuz sorulu döngüden çıkmak istiyorum.
