payne
80+
- Katılım
- 14 Aralık 2020
- Mesajlar
- 486
Dahası
- Reaksiyon skoru
- 191
- İsim
- Soner Payne
Hiçbir şey eskisi gibi gelmiyor. Eski hevesim artık yok. Eskiden yeni şeyler öğrenmeye çok hevesliydim, sürekli bir şeyler araştırırdım ve sevdiğim şeyleri yapardım. Benim hayalim oyun geliştiricisi olmak. 1 buçuk sene öncesine kadar çok iyi ilerliyordum, aşırı zevk alıyordum. Sonra araya üniversite sınavı girdi, gelecek kaygısı başladı. Meslek lisesinde okudum ve koronadan dolayı ne normal ne de mesleki eğitim gördüm. 2 Sene boyunca eğitim hayatımda hiçbir gelişme olmadı. Ne yapsam zevk alamıyorum, ne yapsam sıkılıyorum. Tüm gün sadece oturmak istiyorum, derin düşüncelere dalıyorum, gelecekte ne yapacağımı, hayatımın nasıl ilerleyeceğini çok düşünüyorum. Hayalime olan ilgimin azalmasını gördükçe üzülüyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum ama olmuyor. Tüm gün evde boş oturmak beni çok baskılıyor. Ailem bana baskı uygulamasa bile ben kendi içimde kendimle savaş veriyorum. Bir şeyler yapmak, başarmak istiyorum ama olmuyor. Başlayıp ilerlemeyi bırakın artık başlayamıyorum bile. Sanki her tarafımdan bağlanmışım gibi harekete geçemiyorum. Dışarı çıkıp muhabbet edebileceğim, kafa dağıtabileceğim bir arkadaşım yok. Çevremde olan, dostum diyebileceğim kimse yok. Sadece kuzenlerim var onlar da beni takmıyorlar. Çıkalım gezelim dediğimde sürekli bir bahane buluyorlar, ama arkadaşlarıyla her gün dışardalar. Hiç kimseye güvenemiyorum. Herkes sahte geliyor. Bu durumdan gerçekten çok sıkıldım.
