Omnissiah
80+ Bronze
- Katılım
- 1 Eylül 2021
- Mesajlar
- 1,033
Benden nefret ettiğini biliyorum ama bir zamanlar çok iyi arkadaştık ve bunu okumanı istiyorum. Sanırım başım ciddi bir belada ve yapabileceğin bir şey yok ama anlaman için bunu okumanı istiyorum.
Bölüm yarışmalarından beri konuşmadığımızı biliyorum. Çok uzun zaman oldu ama sana olanlar benim hatam değildi. En azından tamamen benim hatam değildi. Herkesin öyle düşündüğünü biliyorum ama seni incitecek bir şey asla yapmam.
Kulağa çılgınca gelecek ama birinin bilmesi için sana anlatmalıyım.
Her şey biz 8. sınıftayken başladı. Crystal Classic yarışmasından önceki geceydi. Evdeydim ve yarışacağım için çok gergin olduğumdan uyuyamıyordum.
Bilgisayarın başına geçtim, internette falan geziniyordum ama hiçbir şeye konsantre olamıyordum. Orada öylece oturuyordum. Sonra kendimi Google'da arattım.
Bunu asla yapmamalıydım, Bree. İlk başta, kendini Google'da arattığında bulduğun her zamanki şeyler vardı; sonra benim hakkımda bir Wikipedia sayfasına bağlantı buldum.
Kulübümüzün ya da babamın yaptığını falan sandım. Çok fazla bir şey yoktu - patenle ilgili bazı temel bilgiler ve hangi şehirde yaşadığım, ama beni etkileyen şey, o yılki Crystal Classic'i kazandığımın yazılmasıydı.
Güldüm. Birinin bunu sadece beni cesaretlendirmek için yaptığından emindim. Bu konuda babamla yüzleştim ama inkar etti.
Ertesi gün yarışmayı kazandığımda çok mutlu oldum. Bu kazandığım ilk yarışmaydı ve kendimi çok iyi hissetmiştim. Ondan sonra ne kadar çok çalıştığımı hatırlıyor musun? İşte o zaman ailem Sergei'yi bana koçluk yapması için tuttu. Bunun ne kadara mal olduğunu biliyorsunuzdur.
Ondan sonra her yarışmadan önce sayfamı kontrol ederdim ve her zaman kaçıncı sırada olduğumu yazardı. Sayfamda 15 yaşında bölge yarışmalarını kazanacağım yazıyordu ve bu gerçekleşti. Daha sonra Sergei annemi ve babamı Olimpiyatlarda gerçek bir şansım olduğuna ikna etti. İşte o zaman beni okuldan aldılar.
Her gün kayıyordum ama Sergei'nin söylediği şekilde ilerlemiyordum, eğer Şampiyona'ya katılmak istiyorsam bunu yapmalıydım. Çok sıkı çalışıyor ve iyi kayıyordum ama yine de Sergei bunun yeterince iyi olmadığını söylüyordu.
Bölüm yarışmaları başladığında tek düşünebildiğim kazanmaktı, bu yüzden yapmamam gereken bir şey yaptım. Herkes senin favori olduğunu söylüyordu ve ben de yarışmayı çoktan kaybetmişim gibi hissediyordum, bu yüzden bir Wikipedia hesabı açtım ve sayfamı kazanan olduğumu söyleyecek şekilde güncellemeye çalıştım.
Mesele şu ki, sayfayı güncellemeye çalıştıktan sonra kontrol ettim ve tek söylediği şuydu: "Annora Petrova hak ettiğini alacak olan bencil küçük bir sürtüktür."
Yıkıldım. Bu yüzden ertesi gün çok kötü görünüyordum. Şaşkınlık içindeydim. Rutinini izlediğimi ve bıçağının kırıldığını gördüğümü hatırlıyorum. Bildiğim bir sonraki şey, yerdeydim ve yüzüm, ucun fırladığı ve alnımı kestiği yerden kanla kaplıydı. Sonra bana bunun benim hatam olduğunu söylediler çünkü daha önce senin patenlerin bendeydi.
Bree, gerçekten patenlerine bir şey yapmadım. Kazanmak istiyordum ama sana zarar verecek bir şey yapmadım.
Bana bundan sonraki yarışmalardan men edildiğimi söylediklerinde, herkes hak ettiğimi aldığımı söyledi. Kimse hikayenin benim tarafını sormadı bile. Sanırım Sergei'nin de bundan sonra beni bıraktığını duymuşsundur. Onu mahvettiğimi söyledi.
Kimse benimle konuşmuyordu. Herkes tarafından dışlanmanın nasıl bir şey olduğunu biliyor musun? Buz zamanı bile alamadım. Sonra sayfa daha da kötüleşti. Ne zaman kontrol etsem, hakkımda korkunç şeyler yazıyordu. Yarısını bile söyleyemem, o kadar aşağılık bir dil vardı ki. Her okuduğumda ağlıyordum ama kontrol etmeden duramıyordum. Bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum, bu yüzden Wikipedia'ya şikayette bulundum. Onları aramayı bile denedim ama kimse sayfa hakkında bir şey bilmediğini iddia etti.
O Cuma gecesi evde yalnızdım ve sayfanın kaldırılıp kaldırılmadığını kontrol etmeye karar verdim. Sayfa hala oradaydı, ancak bu sefer şöyle yazıyordu: "Annora Petrova acınası küçük bir yetimdir."
Çıldırmıştım. Onları uyarmak için ailemi arayıp durdum ama her aradığımda karşı taraftan sadece o korkunç kahkahayı duyuyordum. Gülme sesine daha fazla dayanamayana kadar onları yüzlerce kez aramış olmalıyım.
Kazadan sonra polis bana telefonlarını verdi ve o gece yaptığım aramaların hiçbir kaydı yoktu.
Yıkılmıştım. Ondan önce, tüm gün eğitim ve ev okulu yapmakla o kadar meşguldüm ki, bunca zamandır ne kadar yalnız olduğumu hiç fark etmemiştim. Bana ulaşmaya çalıştığını biliyorum ama o kadar depresif ve öfkeliydim ki her şeye kulak tıkadım.
18 yaşıma bastığımda ve mahkemeden tazminat parasını aldığımda İsviçre'ye geldim. Kendimi yeniden keşfettim. Paten kaymaya başladım. Daha bir yıl bile olmadı ama hala olan her şey çok uzun zaman önce olmuş gibi hissediyorum.
İşte bu yüzden bunu yapmamalıydım, Bree.
Şu anda sana Prag'ın dışındaki eski bir otelden yazıyorum. Yarın Buz Sirki için seçmelere katılacağım. Eskiden dalga geçtiğimiz türden bir şey olduğunu biliyorum ama bunu gerçekten istiyorum.
Kendimi çok gergin hissediyordum, bu yüzden eski bir alışkanlıkla sayfamı kontrol ettim. Bunu söylemek çok zor, ama yarın işi alıp alamayacağımı görmek için okuduğumda, tek yazan "Annora Petrova arkadaşsız ve yalnız öldü" idi ve ölüm tarihim olarak bugünün tarihi listelenmişti.
O kadar çok hıçkırıyorum ki bunu zar zor yazabiliyorum. Ama gerçeği bilmeni istedim. Lütfen bana inan, Bree. Sayfanın ekran görüntüsünü ekledim. Hepsi orada, tıpkı sana söylediğim gibi.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Burada kimseyi tanımıyorum ve kimse İngilizce konuşmuyor. Sayfayı yenilemeye devam ediyorum.
Tanrım, çok uzun zaman oldu, yenilemeye devam ediyorum ama hala değişmedi, gece yarısını bekliyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum, bu yüzden kendimi odama kilitledim. Gece yarısına sadece birkaç dakika var. Tek yapabildiğim sayfayı yenilemek. Çok yorgunum ama duramıyorum. Bundan sonra ne olacağını öğrenene kadar bilgisayardan çıkmaya korkuyorum.
Bölüm yarışmalarından beri konuşmadığımızı biliyorum. Çok uzun zaman oldu ama sana olanlar benim hatam değildi. En azından tamamen benim hatam değildi. Herkesin öyle düşündüğünü biliyorum ama seni incitecek bir şey asla yapmam.
Kulağa çılgınca gelecek ama birinin bilmesi için sana anlatmalıyım.
Her şey biz 8. sınıftayken başladı. Crystal Classic yarışmasından önceki geceydi. Evdeydim ve yarışacağım için çok gergin olduğumdan uyuyamıyordum.
Bilgisayarın başına geçtim, internette falan geziniyordum ama hiçbir şeye konsantre olamıyordum. Orada öylece oturuyordum. Sonra kendimi Google'da arattım.
Bunu asla yapmamalıydım, Bree. İlk başta, kendini Google'da arattığında bulduğun her zamanki şeyler vardı; sonra benim hakkımda bir Wikipedia sayfasına bağlantı buldum.
Kulübümüzün ya da babamın yaptığını falan sandım. Çok fazla bir şey yoktu - patenle ilgili bazı temel bilgiler ve hangi şehirde yaşadığım, ama beni etkileyen şey, o yılki Crystal Classic'i kazandığımın yazılmasıydı.
Güldüm. Birinin bunu sadece beni cesaretlendirmek için yaptığından emindim. Bu konuda babamla yüzleştim ama inkar etti.
Ertesi gün yarışmayı kazandığımda çok mutlu oldum. Bu kazandığım ilk yarışmaydı ve kendimi çok iyi hissetmiştim. Ondan sonra ne kadar çok çalıştığımı hatırlıyor musun? İşte o zaman ailem Sergei'yi bana koçluk yapması için tuttu. Bunun ne kadara mal olduğunu biliyorsunuzdur.
Ondan sonra her yarışmadan önce sayfamı kontrol ederdim ve her zaman kaçıncı sırada olduğumu yazardı. Sayfamda 15 yaşında bölge yarışmalarını kazanacağım yazıyordu ve bu gerçekleşti. Daha sonra Sergei annemi ve babamı Olimpiyatlarda gerçek bir şansım olduğuna ikna etti. İşte o zaman beni okuldan aldılar.
Her gün kayıyordum ama Sergei'nin söylediği şekilde ilerlemiyordum, eğer Şampiyona'ya katılmak istiyorsam bunu yapmalıydım. Çok sıkı çalışıyor ve iyi kayıyordum ama yine de Sergei bunun yeterince iyi olmadığını söylüyordu.
Bölüm yarışmaları başladığında tek düşünebildiğim kazanmaktı, bu yüzden yapmamam gereken bir şey yaptım. Herkes senin favori olduğunu söylüyordu ve ben de yarışmayı çoktan kaybetmişim gibi hissediyordum, bu yüzden bir Wikipedia hesabı açtım ve sayfamı kazanan olduğumu söyleyecek şekilde güncellemeye çalıştım.
Mesele şu ki, sayfayı güncellemeye çalıştıktan sonra kontrol ettim ve tek söylediği şuydu: "Annora Petrova hak ettiğini alacak olan bencil küçük bir sürtüktür."
Yıkıldım. Bu yüzden ertesi gün çok kötü görünüyordum. Şaşkınlık içindeydim. Rutinini izlediğimi ve bıçağının kırıldığını gördüğümü hatırlıyorum. Bildiğim bir sonraki şey, yerdeydim ve yüzüm, ucun fırladığı ve alnımı kestiği yerden kanla kaplıydı. Sonra bana bunun benim hatam olduğunu söylediler çünkü daha önce senin patenlerin bendeydi.
Bree, gerçekten patenlerine bir şey yapmadım. Kazanmak istiyordum ama sana zarar verecek bir şey yapmadım.
Bana bundan sonraki yarışmalardan men edildiğimi söylediklerinde, herkes hak ettiğimi aldığımı söyledi. Kimse hikayenin benim tarafını sormadı bile. Sanırım Sergei'nin de bundan sonra beni bıraktığını duymuşsundur. Onu mahvettiğimi söyledi.
Kimse benimle konuşmuyordu. Herkes tarafından dışlanmanın nasıl bir şey olduğunu biliyor musun? Buz zamanı bile alamadım. Sonra sayfa daha da kötüleşti. Ne zaman kontrol etsem, hakkımda korkunç şeyler yazıyordu. Yarısını bile söyleyemem, o kadar aşağılık bir dil vardı ki. Her okuduğumda ağlıyordum ama kontrol etmeden duramıyordum. Bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum, bu yüzden Wikipedia'ya şikayette bulundum. Onları aramayı bile denedim ama kimse sayfa hakkında bir şey bilmediğini iddia etti.
O Cuma gecesi evde yalnızdım ve sayfanın kaldırılıp kaldırılmadığını kontrol etmeye karar verdim. Sayfa hala oradaydı, ancak bu sefer şöyle yazıyordu: "Annora Petrova acınası küçük bir yetimdir."
Çıldırmıştım. Onları uyarmak için ailemi arayıp durdum ama her aradığımda karşı taraftan sadece o korkunç kahkahayı duyuyordum. Gülme sesine daha fazla dayanamayana kadar onları yüzlerce kez aramış olmalıyım.
Kazadan sonra polis bana telefonlarını verdi ve o gece yaptığım aramaların hiçbir kaydı yoktu.
Yıkılmıştım. Ondan önce, tüm gün eğitim ve ev okulu yapmakla o kadar meşguldüm ki, bunca zamandır ne kadar yalnız olduğumu hiç fark etmemiştim. Bana ulaşmaya çalıştığını biliyorum ama o kadar depresif ve öfkeliydim ki her şeye kulak tıkadım.
18 yaşıma bastığımda ve mahkemeden tazminat parasını aldığımda İsviçre'ye geldim. Kendimi yeniden keşfettim. Paten kaymaya başladım. Daha bir yıl bile olmadı ama hala olan her şey çok uzun zaman önce olmuş gibi hissediyorum.
İşte bu yüzden bunu yapmamalıydım, Bree.
Şu anda sana Prag'ın dışındaki eski bir otelden yazıyorum. Yarın Buz Sirki için seçmelere katılacağım. Eskiden dalga geçtiğimiz türden bir şey olduğunu biliyorum ama bunu gerçekten istiyorum.
Kendimi çok gergin hissediyordum, bu yüzden eski bir alışkanlıkla sayfamı kontrol ettim. Bunu söylemek çok zor, ama yarın işi alıp alamayacağımı görmek için okuduğumda, tek yazan "Annora Petrova arkadaşsız ve yalnız öldü" idi ve ölüm tarihim olarak bugünün tarihi listelenmişti.
O kadar çok hıçkırıyorum ki bunu zar zor yazabiliyorum. Ama gerçeği bilmeni istedim. Lütfen bana inan, Bree. Sayfanın ekran görüntüsünü ekledim. Hepsi orada, tıpkı sana söylediğim gibi.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Burada kimseyi tanımıyorum ve kimse İngilizce konuşmuyor. Sayfayı yenilemeye devam ediyorum.
Tanrım, çok uzun zaman oldu, yenilemeye devam ediyorum ama hala değişmedi, gece yarısını bekliyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum, bu yüzden kendimi odama kilitledim. Gece yarısına sadece birkaç dakika var. Tek yapabildiğim sayfayı yenilemek. Çok yorgunum ama duramıyorum. Bundan sonra ne olacağını öğrenene kadar bilgisayardan çıkmaya korkuyorum.
