Arkadaşlar insanları nedense umursamıyorum elimde değil konuştuğum çocukla bir iki gün sonra sıkılıyorum engelliyorum yüz yüze gelince konuşmasına bile tahammül edemiyorum çabucak bitirsin ki ayrılalım istiyorum arkadaş ortamım vardı ama bir süreden sonra çok boş geldiler hepsine yol verdim eylenceli bir tipim ama insanları kendimden uzaklaştırma isteği içimde sürekli oluyor ve nedense kimse benden soğmuyor benden soğuyan bir erkek arkadaşım vardı 2, 3 ay peşinden koştum o dönünce ben soğdum emek verdiğim şey bumuydu diyorum hayattan zevk almamaya başladım eskiden birisi gözümün önünde zorbalığa uğradığında hemencecik müdahale ederdim şimdi ona bile tahammül edemiyorum hatta zorbalığa uğrayana bende bağarıyorum neden bu kadar korkaksın neden hiçbirşey yapmıyorsun diyorum kötü birine dönüşmeye başladığımı hissetmeye başladım annemi babamı eskisi gibi sevmiyorum hatta babam bir ara insta hesabımı görmüştü klasik homofobik baba işte bilirsiniz keserim biçerim tip kavga ettik babama birtane geçirdim... sizce çokmu şımarığım yoksa erkenmi yaşlandım.
