LaketrooS
80+ Silver
- Katılım
- 5 Aralık 2021
- Mesajlar
- 2,037
Bugün yataktan kan yer içinde uyandım. Rüyamda dedemi gördüm. Yanıma geldi bana bişiler dedi ama dinlemedim birden kan ter içinde yataktan uyandım dedemin ölüm haberi ailemin üzüntüsü her şey bir bir kafamda canlandı. Uyandım su içerken bile elim titriyordu. Belki de saatler boyu düşündüm. Hiçbir şey yapmamıştım. Sevdiklerimi de beni sevenleride kaybettim. Yani ben öyle düşünüyorum bir tek annem babam kaldı. Onlarda yaşlandı. Her gün onların hayatta olduğunu öğrendiğim anda boğazımdaki düğüm çözülüyor. Özellikle annemin ölümü için çok korkuyorum. Hayatta kim istemez ki mutlu olmak ama benim içimdeki bir duygu beni bundan alikoyuyor. Ne zaman dayımı kaybettim sessizz bir çocuk oldum. Bu yüzden akrabalar arasında sürekli yok sayılan kişi oldum. Çok garip özelliklerimde var. Kimsenin beni önemsemesini istemiyorum. Kimsenin umrunda olmak istemiyorum. Bildiğiniz klasik ergence fikirler işte ne beklersin ki 16 yaşında yüzü sivilceli birinden. Tek beni mutlu eden pc oyunları kaykay. Kaykay kayacak arkadaşlarım vardı onlarda gitti. Ne zaman biriyle konuşsam kendimi küçük görüyorum ve konuşmaya çekiniyorum. Ne zaman bir kızı sevsem benim gibi birine neden baksın diyip açılmaya bile korkuyorum. Sınıf içinde arkadaşlarım hep bana destek oldular sanki yıllardır hayatımda bişi eksik gibi hissediyorum. Neyse biraz uzun biraz saçma birazda iç dökmeli bir konuşma yaptım. Tavsiyelerinizi bekliyor gününüzün güzel geçmesini diliyorum. 
