Mırnav
80+ Gold
- Katılım
- 3 Haziran 2020
- Mesajlar
- 5,203
Dahası
- Reaksiyon skoru
- 2,750
- İsim
- SANANE
Sokakta gördüğün insana aşık olmaktan bahsetmiyorum. Kafamı yastığa koyup hayal bile etsem üzüyor beni. Bu hissin sonu yok. Bazen gerçekten çok absürt yerlere varıyor bu. Olana da ilgini kaybediyorsun. Dışarıda gördüğüm hiçbir kız güzel gelmiyor. Bir yere kadar haklıyım da ama bu şekilde hayattan umudu kesecek raddeye gelince içime kapanıyorum. Normalde stres yapacak biri değilim, "hayat kötü hüüü" diyecek veya yaptıklarımdan pişman olacak biri hiç değilim lakin bu düşünce bana çok koyuyor. Benim mi standartlarım çok yüksek ve ben standartlarımdan vazgeçemeyecek kadar iradesiz miyim yoksa bu sadece belli bir dönem yaşanılacak bir his mi? Seçiciliğimden vazgeçmek istediğim anlamına gelmesin. Standartlar iyidir. Hani o anime kızı asla gelmeyecek ya. O Billie Eilish asla yanına oturmayacak. "Peh, ne olmuş yani. Boş hayal." diyip geçseniz bile bana koyuyor. İşte bundan kurtulmaya çalışıyorum.