Omnissiah
80+ Bronze
- Katılım
- 1 Eylül 2021
- Mesajlar
- 937
Vince Hawkins tarafından
1490 yılında Japonya, tarihinin önemli bir dönemi olan sengoku-jidai ya da “Savaşan Ülkeler Dönemi”ne girdi. Önümüzdeki bir buçuk asır boyunca ülkede neredeyse her yıl bir savaş ya da sefer yaşanacaktı. Japonya'nın çeşitli eyaletlerini kontrol eden daimyolar (“büyük isimler,” yanlış bir şekilde “savaş lordları” olarak da anılır), topraklarını ve aile klanlarının gücünü artırmak için birbirleriyle rekabete giriştiler. Yeterli askeri ve siyasi güce sahip olanlar için bu, Japonya'nın askeri yöneticisi olan Şogun olma şansı anlamına geliyordu.
1548 yılında Şingen, Ueda-hara’daki kanlı bir savaşta Murakami’yi mağlup etti. Şingen’in gücüne tek başına karşı koyamayacağını anlayan Murakami, kuzey komşusu Echigo Eyaleti’nin Lordu Uesugi Kenshin’den yardım istedi. Kenshin, Murakami’ye yardım etmeyi kabul etti ve bu ittifakla Takeda ve Uesugi’nin güçlü klanları doğrudan çatışmaya girdi.
Murakami’ye Yardım Etmek İçin Ordunun Toplanması
Murakami'ye yardım etmek için orduyu toplarken Kenshin, kashindan ya da “silahlanma çağrısı” yaptı. Bu çağrı genellikle ayrıntılı bir mektup şeklinde, klanın sadık mensuplarına gönderilirdi. Ordunun toplanması için yapılan çağrıda, verilen nedenlerin yanı sıra, mensupların yükümlülük kayıtları da yer alırdı. Bu kayıtlar; sağlanması gereken askerlerin türü ve sayısı, silahlar, malzemeler ve birliklerin nerede toplanacağı gibi bilgileri içerirdi. Uesugi Kenshin tarafından, başdanışmanı (gunbugyo) Irobe Katsunaga’ya yazılmış ve günümüze kadar ulaşmış bir kashindan, Şingen’in Şinano Eyaleti’ni işgalinin yol açtığı durumu açık bir şekilde anlatmaktadır.
Ancak şimdi Harunobu, kısa süre önce savaşa çıkmış ve Şinano’nun Ochiai ailesine bağlı adamları paramparça etmiştir. Katsurayama kalesi düşmüştür. Buna bağlı olarak, sözde Shimazu ve Ogura topraklarına şimdilik yerleşmiştir... Ordumuzu bu yöne çevireceğiz ve ben, Kagetora, savaşa çıkıp ona yol ortasında karşılık vereceğim. Kar fırtınaları ya da herhangi bir zorluk karşısında, gündüz veya gece fark etmeksizin savaşa çıkacağız. Şiddetle bekledim. Eğer ailemizin Şinano’daki müttefikleri yok edilirse, Echigo’nun geçitleri bile güvende olmayacaktır. İşler bu noktaya geldiğine göre, üstün ordunuzu toplayın ve sadakatte kararlı olun, bu zamanda şerefli bir görev yapılması gerekmektedir.
Saygılarımla, Kenshin, 1557, 2. ay, 16. gün.”
Bu dönemde, savaşlar strateji, dayanıklılık ve fırsatçılık üzerine yoğunlaşıyor ve her iki taraf da nihai zafer için her adımı dikkatlice hesaplıyordu.
Ana kuvvetler için Shingen, düşmanı kuşatma konusunda üstün bir strateji olan “Turna Kanadı” (kakuyoku) formasyonunu seçmişti. Bu formasyon, bir turnanın açılmış kanatlarına benzeyen bir düzenlemeydi. Önde okçular ve tüfekçiler bulunuyor, onların gerisinde ise geniş kanatlara yayılmış samuray birlikleri yer alıyordu. Merkezde, Shingen’in komuta noktası maku adı verilen, Takeda klanının armasıyla süslenmiş kumaş perdelerle çevriliydi. Plan, Kenshin’in arka hattı saldırıyla kırılarak Turna Kanadı’na sürüklenmesi ve iki ateş arasında kalarak yok edilmesini öngörüyordu.
Kenshin, saldırı için “Dönen Çark” (kuruma gakari) formasyonunu seçmişti. Bu manevra, yorulan veya zayıflayan birliği taze birliklerle değiştiren ve saldırının gücünü sürekli olarak koruyan bir saldırı düzeniydi. Oldukça karmaşık ve hassas bir manevraydı, bu da Kenshin’in askerlerinin bu stratejiyi kusursuz uygulayacak şekilde eğitimli olduğunu gösteriyordu.
Şingen’in planının başarısızlığı, Yamamoto Kansuke’ye ağır bir yük getirdi. Gerçek bir samuray ruhuyla sorumluluğu üstlenen Kansuke, yalnız başına bir mızrakla düşman hattına saldırdı. Seksenin üzerinde yara aldıktan sonra geri çekildi ve bir tepenin üzerinde hara-kiri (ritüel intihar) yaparak onuruyla hayatına son verdi.
Bu ikonik çatışmanın geçtiği yer, bugün Japonya’da "Mitachi Nana Tachi no Ato" (Üç Kılıç Yedi Kılıç Yeri) olarak anılmaktadır. Burada iki generalin çarpışmasını tasvir eden bir heykel bulunmaktadır.
Bu hareket Kenshin’in ordusunu, Takeda’nın iki yönlü saldırısı arasında bıraktı. Yamamoto Kansuke’nin ölümünden önce planladığı pusu başarılı olmuştu. Shingen, ordusunun kontrolünü yeniden ele alarak kesin bir yenilgiyi zaferle sonuçlandırdı. Bununla birlikte, savaşın şiddeti ve kayıplar, her iki taraf için de ağır oldu.
Bu çarpışmalar, Japon sinemasında da yer buldu. 1990 yapımı Heaven and Earth filmi, Kawanakajima savaşlarını ve bu iki generalin destansı rekabetini sinematik bir dille izleyiciye sunar.
1490 yılında Japonya, tarihinin önemli bir dönemi olan sengoku-jidai ya da “Savaşan Ülkeler Dönemi”ne girdi. Önümüzdeki bir buçuk asır boyunca ülkede neredeyse her yıl bir savaş ya da sefer yaşanacaktı. Japonya'nın çeşitli eyaletlerini kontrol eden daimyolar (“büyük isimler,” yanlış bir şekilde “savaş lordları” olarak da anılır), topraklarını ve aile klanlarının gücünü artırmak için birbirleriyle rekabete giriştiler. Yeterli askeri ve siyasi güce sahip olanlar için bu, Japonya'nın askeri yöneticisi olan Şogun olma şansı anlamına geliyordu.
- yüzyılın ortalarına gelindiğinde, daimyo arasındaki artan mücadele Japonya'daki savaşın doğasını önemli ölçüde değiştirdi. Daimyo’nun samuray (yani “hizmet edenler”) orduları büyümeye başladı ve ashigaru (ya da “hafif ayaklar”) olarak bilinen eğitimli, disiplinli köylü piyadelerle desteklendi. Kaleler, bir bölgeyi kontrol etmek ve askeri malzeme ile birlikler için güvenli bir üs sağlamak amacıyla daha büyük bir askeri öneme sahip olmaya başladı. Son olarak, Avrupa’dan gelen bir icat olan ateşli silahlar, 1540'tan itibaren samuray ordularında görülmeye başlandı.
Klanlar Arasında Yoğun Bir Rekabet Başlıyor
1553 yılında Kai Eyaleti'nden Takeda Şingen liderliğindeki Takeda klanı ile Echigo Eyaleti'nden Uesugi Kenshin'in liderliğindeki Murakami ve Nagao klanları arasında yoğun bir güç mücadelesi başladı. Bu çatışma, 1564 yılına kadar süren uzun bir askeri rekabete yol açtı. 1547 yılında Şingen, Kai’nin batı sınırı ile Echigo’nun güney sınırı arasında yer alan zengin bir bölge olan Şinano Eyaleti’ni işgal etmek için Takeda klanına liderlik etti. Güçlü Takeda ordusu tarafından yok edilmektense, Sanada gibi bazı Şinano daimyo’ları işgalciye boyun eğerek Şingen’in vasalı oldu. Ancak, diğer birçok Şinano daimyo’su işgalcilere direnmeye kararlıydı ve bunların en ünlüsü Murakami Yoshiikyo’ydu.1548 yılında Şingen, Ueda-hara’daki kanlı bir savaşta Murakami’yi mağlup etti. Şingen’in gücüne tek başına karşı koyamayacağını anlayan Murakami, kuzey komşusu Echigo Eyaleti’nin Lordu Uesugi Kenshin’den yardım istedi. Kenshin, Murakami’ye yardım etmeyi kabul etti ve bu ittifakla Takeda ve Uesugi’nin güçlü klanları doğrudan çatışmaya girdi.
Murakami’ye Yardım Etmek İçin Ordunun Toplanması
Murakami'ye yardım etmek için orduyu toplarken Kenshin, kashindan ya da “silahlanma çağrısı” yaptı. Bu çağrı genellikle ayrıntılı bir mektup şeklinde, klanın sadık mensuplarına gönderilirdi. Ordunun toplanması için yapılan çağrıda, verilen nedenlerin yanı sıra, mensupların yükümlülük kayıtları da yer alırdı. Bu kayıtlar; sağlanması gereken askerlerin türü ve sayısı, silahlar, malzemeler ve birliklerin nerede toplanacağı gibi bilgileri içerirdi. Uesugi Kenshin tarafından, başdanışmanı (gunbugyo) Irobe Katsunaga’ya yazılmış ve günümüze kadar ulaşmış bir kashindan, Şingen’in Şinano Eyaleti’ni işgalinin yol açtığı durumu açık bir şekilde anlatmaktadır.
“Ben, Kagetora, Savaşa Çıkacak ve Ona Yol Ortasında Karşılık Vereceğim”
“Önceki yıl, Şinano’nun çeşitli aileleri ve Kai eyaletinden Takeda arasında yaşanan karışıklıklar ile ilgili olarak, Sumpu’dan Imagawa Yoshimoto’nun şerefli görüşü, durumun sakinleşmiş olduğu yönündedir. Ancak o zamandan beri, Takeda Harunobu’nun [Takeda Şingen’in önceki adı] yönetim şekli yozlaşmış ve kötü bir hal almıştır. Yine de tanrıların isteği ve Yoshimoto’nun nazik müdahalesi sayesinde ben, Kagetora [Kenshin’in önceki adı], büyük bir sabırla hiçbir şekilde müdahale etmedim.Ancak şimdi Harunobu, kısa süre önce savaşa çıkmış ve Şinano’nun Ochiai ailesine bağlı adamları paramparça etmiştir. Katsurayama kalesi düşmüştür. Buna bağlı olarak, sözde Shimazu ve Ogura topraklarına şimdilik yerleşmiştir... Ordumuzu bu yöne çevireceğiz ve ben, Kagetora, savaşa çıkıp ona yol ortasında karşılık vereceğim. Kar fırtınaları ya da herhangi bir zorluk karşısında, gündüz veya gece fark etmeksizin savaşa çıkacağız. Şiddetle bekledim. Eğer ailemizin Şinano’daki müttefikleri yok edilirse, Echigo’nun geçitleri bile güvende olmayacaktır. İşler bu noktaya geldiğine göre, üstün ordunuzu toplayın ve sadakatte kararlı olun, bu zamanda şerefli bir görev yapılması gerekmektedir.
Saygılarımla, Kenshin, 1557, 2. ay, 16. gün.”
Kawanakajima: İki Rakibin Çatışma Noktası
Şinano Eyaleti’nin kuzeyindeki Japon Alpleri olarak bilinen dağ sıralarının derinliklerinde, geniş, düz ve üçgen şeklindeki Kawanakajima ovası yer alıyordu. “Nehirler arasındaki ada” olarak bilinen bu ova, kuzeyde Saigawa Nehri, güneybatıda ise Chikumagawa Nehri tarafından çevrelenmekte ve bu iki nehir ovasın kuzeydoğu köşesinde birleşmekteydi. Kawanakajima, Şingen ve Kenshin arasındaki düelloda “tarafsız bölge” haline geldi. Mücadeleleri boyunca bu ova, aralarında beşinin “savaş” olarak kabul edildiği yedi karşılaşmaya tanıklık etti. İlk üç savaş sadece ön hazırlık niteliğindeki küçük çatışmalardı. Ancak dördüncüsü, Kawanakajima Savaşı olarak bilinir ve Japon tarihinin en büyük ve en kanlı çatışmalarından biri olarak kabul edilir.
Birinci Savaş: Fuse Savaşı (1553)
Eylül 1553’te Şingen, Şinano Eyaleti’nin kuzeyine doğru ilerleyerek Kawanakajima ovasına ulaştı. Burada, bir Hachiman tapınağının yakınlarında Kenshin’in ordusuyla karşılaştı, ancak savaşı reddederek geri çekildi. İki ordu, biraz daha kuzeyde yeniden karşılaştı fakat tekrar birbirlerinden uzaklaştı. Bu, “Birinci Kawanakajima Savaşı” ya da diğer adıyla “Fuse Savaşı” olarak bilinir. Ekim ayında Şingen bölgeden çekilirken, Kenshin Hachiman tapınağı yakınlarında saldırarak Takeda ordusunu mağlup etti.İkinci Savaş: Saigawa Savaşı (1555)
“İkinci Kawanakajima Savaşı” ya da “Saigawa Savaşı,” 1555 yılında gerçekleşti. Şingen, Kawanakajima ovasını geçerek Saigawa Nehri’ne ulaştı ve nehrin güneyinde bulunan Otsuka tepesinde kamp kurdu. Kenshin’in ordusu, tepelerdeki pozisyonlarından nehre doğru ilerleyerek karşı kıyıya kamp kurdu. İki ordu, dört ay boyunca birbirine bakarak bekledi ve hiçbir taraf ilk hamleyi yapmadı. Nihayetinde, müttefiklerindeki siyasi huzursuzluklar nedeniyle her iki taraf da geri çekildi.Üçüncü Savaş: Katsurayama Savaşı (1557)
“Üçüncü Kawanakajima Savaşı” 1557 yılında gerçekleşti. Şingen, ovası üzerinden ilerleyerek Uesugi topraklarının derinliklerindeki bir dağ kalesi olan Katsurayama’yı ele geçirdi. Ardından, Echigo’ya giden önemli bir yol üzerinde yer alan ve Zenko-ji’nin kuzeydoğusunda bulunan Iiyama Kalesi’ne saldırdı. Kenshin, Zenko-ji Kalesi’nde konuşlanmış olan ordusuyla Iiyama Kalesi’ni kurtarmak için bir çıkartma yaptı. Şingen, büyük bir savaştan kaçınmak için hızla geri çekildi.Dördüncü Savaş: Kawanakajima’nın Büyük Savaşı (1561)
Eylül 1561’de iki ordu, “Dördüncü Kawanakajima Savaşı”nda karşı karşıya geldi. Kenshin, Şingen ile devam eden çekişmeden yorulmuştu ve bu ezeli rakibini son bir kesin savaşta yok etmeye kararlıydı. 18.000 kişilik ordusunu Takeda topraklarının kuzeybatı sınırlarına doğru yürüttü. Hedefi, Kawanakajima ovasının kuzeyindeki ve güneyindeki geçitleri kontrol eden Kaizu Kalesi idi. Kenshin, Kawanakajima’yı çevreleyen Saigawa ve Chikumagawa nehirlerini geçerek Kaizu Kalesi’ni gören Saijoyama Dağı’nda tahkim edilmiş bir pozisyon aldı. Kaizu’yu savunan 150 samuray ve müttefikleri bu hamleyle tamamen şaşkına döndü, ancak iyi organize edilmiş sinyal ateşleri sayesinde Şingen’i tehlike hakkında uyardılar. Şingen, 16.000 kişilik ordusuyla hızla harekete geçti.Operasyon “Ağaçkakan”
Şingen, Chikumagawa Nehri’nin batı kıyısında Amenomiya geçidinin yakınında kamp kurdu. Kenshin, düşmanının gelişi üzerine saldırmayı ummuştu, ancak aralarındaki nehir bir çıkmaza neden oldu. Başarı için bir tarafın dengeyi bozacak bir sürpriz hamle yapması gerekiyordu. İlk hamleyi Şingen yaptı; ordusunu hızla Chikumagawa’nın karşısına geçirerek Kenshin’in pozisyonlarının altına konuşlandı. Takviyelerle 20.000 kişilik bir güce ulaşan Şingen, Kaizu Kalesi’ne doğru ilerledi.Bu dönemde, savaşlar strateji, dayanıklılık ve fırsatçılık üzerine yoğunlaşıyor ve her iki taraf da nihai zafer için her adımı dikkatlice hesaplıyordu.
Shingen’in “Ağaçkakan” Operasyonu ve Kenshin’in “Dönen Çarkı”
Operasyon “Ağaçkakan”
Shingen’in gunbugyo’su (askeri şefi) Yamamoto Kansuke, bir gece baskını planladı: “Ağaçkakan Operasyonu.” Bu plana göre, 8.000 kişilik bir “ağaçkakan” gücü gece karanlığında Saijoyama Dağı’na tırmanarak Kenshin’in arka hattına saldıracak, düşman birliklerini pozisyonlarından söküp dağdan aşağı, Chikumagawa Nehri’ni geçerek “Savaş Tanrısı Ovası”na (Hachimanbara) sürecekti. Burada, Shingen’in ana kuvvetleri gece boyunca nehirden geçerek pusuya yatmış halde onları bekliyor olacaktı.Ana kuvvetler için Shingen, düşmanı kuşatma konusunda üstün bir strateji olan “Turna Kanadı” (kakuyoku) formasyonunu seçmişti. Bu formasyon, bir turnanın açılmış kanatlarına benzeyen bir düzenlemeydi. Önde okçular ve tüfekçiler bulunuyor, onların gerisinde ise geniş kanatlara yayılmış samuray birlikleri yer alıyordu. Merkezde, Shingen’in komuta noktası maku adı verilen, Takeda klanının armasıyla süslenmiş kumaş perdelerle çevriliydi. Plan, Kenshin’in arka hattı saldırıyla kırılarak Turna Kanadı’na sürüklenmesi ve iki ateş arasında kalarak yok edilmesini öngörüyordu.
Kenshin’in Karşı Hamlesi: “Dönen Çark” (Kuruma Gakari)
Ancak ertesi sabah, sisin dağılmasıyla birlikte Shingen’in askerleri beklenmedik bir manzarayla karşılaştı: Kenshin’in ordusu, planlandığı gibi kaçmak yerine, doğrudan üzerlerine doğru hücum ediyordu. Kenshin, Shingen’in planını tahmin etmiş ve kendi gizli hareketiyle gece boyunca Amenomiya Geçidi’ni aşarak Shingen’in konumunun batısında konuşlanmıştı.Kenshin, saldırı için “Dönen Çark” (kuruma gakari) formasyonunu seçmişti. Bu manevra, yorulan veya zayıflayan birliği taze birliklerle değiştiren ve saldırının gücünü sürekli olarak koruyan bir saldırı düzeniydi. Oldukça karmaşık ve hassas bir manevraydı, bu da Kenshin’in askerlerinin bu stratejiyi kusursuz uygulayacak şekilde eğitimli olduğunu gösteriyordu.
Kanlı Çarpışma
Kenshin’in öncü birliklerini, onun küçük kardeşi tarafından yönetilen samuraylar oluşturuyordu. Şiddetli çarpışmalar sırasında Kenshin’in ordusu, Shingen’in ön saflarını zorlamaya başladı. Kenshin’in atlı samurayları ilerledikçe, Shingen’in Turna Kanadı savunma için uygun olmayan bir düzenleme olduğu için çatırdamaya başladı. Ancak Takeda askerleri disiplinli bir şekilde pozisyonlarını savunmayı sürdürdü.Şingen’in planının başarısızlığı, Yamamoto Kansuke’ye ağır bir yük getirdi. Gerçek bir samuray ruhuyla sorumluluğu üstlenen Kansuke, yalnız başına bir mızrakla düşman hattına saldırdı. Seksenin üzerinde yara aldıktan sonra geri çekildi ve bir tepenin üzerinde hara-kiri (ritüel intihar) yaparak onuruyla hayatına son verdi.
Sonuç
Kawanakajima’daki bu çarpışma, Japon savaş tarihindeki en kanlı ve stratejik açıdan karmaşık mücadelelerden biri olarak tarihe geçti. Hem Kenshin’in hem de Shingen’in zekâsı ve cesareti, savaş alanında kalıcı bir iz bıraktı.
Kawanakajima’daki Son Çarpışmalar: Kenshin ve Shingen’in Kanlı Mücadelesi
Generallerin Yüz Yüze Çatışması
Uesugi Kenshin’in Dönen Çark formasyonu, Takeda Shingen’in Turna Kanadı düzenini zorlayarak Takeda karargâhına kadar ilerlemişti. Bu süreçte Shingen, ordusunun direncini korumaya çalışırken Kenshin’in samurayları Shingen’in özel korumalarıyla çarpıştı ve Shingen’in oğlu Takeda Yoshinobu yaralandı. Kenshin, bir atlı samuray olarak aniden Shingen’in karargâhına dalarak, Shingen’i şahsen hedef aldı. Kılıcını çekemeyen Shingen, Kenshin’in darbelerine karşı koymak için ağır ahşap savaş yelpazesini kullandı. Kenshin, Shingen’in zırhına üç darbe, yelpazesine ise yedi darbe indirdi. Shingen’in korumaları müdahale ederek Kenshin’i geri çekilmek zorunda bıraktı.Bu ikonik çatışmanın geçtiği yer, bugün Japonya’da "Mitachi Nana Tachi no Ato" (Üç Kılıç Yedi Kılıç Yeri) olarak anılmaktadır. Burada iki generalin çarpışmasını tasvir eden bir heykel bulunmaktadır.
Muharebenin Dönüşü ve Takeda’nın Zaferi
Shingen’in kuvvetleri nehre doğru geri çekilmeye zorlanıyordu ve Takeda’nın en iyi samurayları çatışmada düşüyordu. Ancak Kenshin, neredeyse zaferi elde etmek üzereyken, beklenmedik bir durumla karşılaştı. Shingen’in Ağaçkakan Operasyonu için görevlendirilen kuvveti, Saijoyama Dağı’nda boş bırakılmış Uesugi pozisyonlarını bulduktan sonra Amenomiya Geçidi’nden Kenshin’in arka hatlarına saldırdı.Bu hareket Kenshin’in ordusunu, Takeda’nın iki yönlü saldırısı arasında bıraktı. Yamamoto Kansuke’nin ölümünden önce planladığı pusu başarılı olmuştu. Shingen, ordusunun kontrolünü yeniden ele alarak kesin bir yenilgiyi zaferle sonuçlandırdı. Bununla birlikte, savaşın şiddeti ve kayıplar, her iki taraf için de ağır oldu.
Kayıplar ve Maliyetli Zafer
- Kenshin: 12,960 asker (ordu gücünün %72’si).
- Shingen: 12,400 asker (ordu gücünün %62’si).
Kawanakajima’daki Son Karşılaşma (1564)
1564’te Kawanakajima’da beşinci ve son kez karşılaşan Kenshin ve Shingen’in orduları, 60 gün boyunca yalnızca küçük çaplı çatışmalarla yetinip geri çekildiler. Bu, iki büyük general arasındaki destansı mücadelenin son perdesiydi.Kawanakajima’nın Mirası
Kawanakajima Muharebeleri, Sengoku döneminin karmaşık ve stratejik klan savaşlarını yansıtan eşsiz örneklerden biridir. Kenshin ve Shingen’in ordularının gece manevraları ve karmaşık savaş formasyonları, Japon ordularının disiplini, eğitimi ve taktiksel yetkinliğini gözler önüne seriyor.Bu çarpışmalar, Japon sinemasında da yer buldu. 1990 yapımı Heaven and Earth filmi, Kawanakajima savaşlarını ve bu iki generalin destansı rekabetini sinematik bir dille izleyiciye sunar.
