Nasıl arkadaş ediniyorsunuz?

[heroesturkey]

Gençler selam. Başlıkta da olduğu gibi sorum belli. İlkokuldan beri hep çekingen, utangaç bir çocuktum. İlkokulda arkadaş edinemez dışlanırdım. Sonradan açıldım, arkadaşlarım oldu. Ama okul bitince o da selam vermeyle kaldı, kimseyle bir yere gitmezdim. Lisede de aynı şekilde, 10. sınıfta açılmaya, gırgıra şamataya vuruyordum, eşeklikler başlamıştı. Tam liseli olmuştum, aşk meşk kovalamaca, arkadaş grubu vs. Yine çok gitmedim birileri ile, arada ama çıkışta ufak bir grup ile parkta otururduk. Lise bitti, kimse kalmadı yanımda. 1 sene kadar doğum günlerini kutladım, mezuna bırakmıştım çalışıyordum bir yandan işte. Sonra bunların hepsini ben kovalıyormuşum gibi hissettirdikleri için saldım uğraşmakla bunları. 3-5 arkadaşım ya kaldı, ya kalmadı. Yeterli de bir sayı. Üni'ye geçince biriyle kavga ettik, diğerleri kayboldu. Üni ortamında da zaten insanların iğrençliklerini gördükçe, arkasından konuştuklarının önünde dost olduklarında/ dost olduklarının arkalarından konuştuklarını gördükten sonra hiçbiri ile arkadaş olmaya çalışmadım. İğrenç insanlardı çoğu. 3-5 kişi tekrar bir arkadaşım vardı. 1'i ile kardeşim diyebileceğim samimiyete geldik, spoiler: artık değil. Üni bitti, yine kimse kalmadı. İş hayatına geçtim, haftanın 5 günü 10buçuk saat, 3küsür saatte yolda *** oluyor. Hafta içleri çalıştığım yerde de millet yine aynı iğrençlikte, arkadan konuşmalar önden gülümsemeler. Bana da aynısını yapıyorlar. Yaşıtım (22) kimse de yok, hep koca koca dayılar.

En son daralmaya başladım bu durumdan, şu yaşıma kadar rahatsız etmiyordu, iyi kötü arkadaş diyebileceğim birileri vardı. Ama artık, ne konuşabileceğim, ne de bir yere gidebileceğim bir arkadaşım yok. Nasıl arkadaş ediniyorsunuz? Kusura bakmayın, biraz ağlama duvarı gibi de oldu.

 

[Emrhan_]

Günümüz insanları böyle maalesef. Herkes birbirinin arkasından konuşuyor.

 

[Charles Darwin]

Gençler selam. Başlıkta da olduğu gibi sorum belli. İlkokuldan beri hep çekingen, utangaç bir çocuktum. İlkokulda arkadaş edinemez dışlanırdım. Sonradan açıldım, arkadaşlarım oldu. Ama okul bitince o da selam vermeyle kaldı, kimseyle bir yere gitmezdim. Lisede de aynı şekilde, 10. sınıfta açılmaya, gırgıra şamataya vuruyordum, eşeklikler başlamıştı. Tam liseli olmuştum, aşk meşk kovalamaca, arkadaş grubu vs. Yine çok gitmedim birileri ile, arada ama çıkışta ufak bir grup ile parkta otururduk. Lise bitti, kimse kalmadı yanımda. 1 sene kadar doğum günlerini kutladım, mezuna bırakmıştım çalışıyordum bir yandan işte. Sonra bunların hepsini ben kovalıyormuşum gibi hissettirdikleri için saldım uğraşmakla bunları. 3-5 arkadaşım ya kaldı, ya kalmadı. Yeterli de bir sayı. Üni'ye geçince biriyle kavga ettik, diğerleri kayboldu. Üni ortamında da zaten insanların iğrençliklerini gördükçe, arkasından konuştuklarının önünde dost olduklarında/ dost olduklarının arkalarından konuştuklarını gördükten sonra hiçbiri ile arkadaş olmaya çalışmadım. İğrenç insanlardı çoğu. 3-5 kişi tekrar bir arkadaşım vardı. 1'i ile kardeşim diyebileceğim samimiyete geldik, spoiler: artık değil. Üni bitti, yine kimse kalmadı. İş hayatına geçtim, haftanın 5 günü 10buçuk saat, 3küsür saatte yolda *** oluyor. Hafta içleri çalıştığım yerde de millet yine aynı iğrençlikte, arkadan konuşmalar önden gülümsemeler. Bana da aynısını yapıyorlar. Yaşıtım (22) kimse de yok, hep koca koca dayılar.

En son daralmaya başladım bu durumdan, şu yaşıma kadar rahatsız etmiyordu, iyi kötü arkadaş diyebileceğim birileri vardı. Ama artık, ne konuşabileceğim, ne de bir yere gidebileceğim bir arkadaşım yok. Nasıl arkadaş ediniyorsunuz? Kusura bakmayın, biraz ağlama duvarı gibi de oldu.

200 kişi arasından belki 10 kişi falan düzgündür gerisi hayatı boş beleş çıkarları doğrultusunda ilerlemeyi seven gerekirse arkadaşını satan kişiler olduğu için pekte bir önemi kalmıyor. Arkadaş edinme hakkında bilgi vermek isterdim fakat 20 yaşıma geldim bir tane bile arkadaş grubunun içine girmedim hala arkadaşım yok sadece bilgisayar üzerinden konuştuğum birlikte oyun oynadığım belki haftada 1 - 2 kere birlikte oyuna girdiğim kişiler tabii onlar arkadaş kavramının içine giriyorsa

 

[Gri Caner]

Eğer bulunduğun il veya semtteki Kızılay şubesi aktif ise gönüllü olabilirsin.

 

[feritmusaoz]

Gençler selam. Başlıkta da olduğu gibi sorum belli. İlkokuldan beri hep çekingen, utangaç bir çocuktum. İlkokulda arkadaş edinemez dışlanırdım. Sonradan açıldım, arkadaşlarım oldu. Ama okul bitince o da selam vermeyle kaldı, kimseyle bir yere gitmezdim. Lisede de aynı şekilde, 10. sınıfta açılmaya, gırgıra şamataya vuruyordum, eşeklikler başlamıştı. Tam liseli olmuştum, aşk meşk kovalamaca, arkadaş grubu vs. Yine çok gitmedim birileri ile, arada ama çıkışta ufak bir grup ile parkta otururduk. Lise bitti, kimse kalmadı yanımda. 1 sene kadar doğum günlerini kutladım, mezuna bırakmıştım çalışıyordum bir yandan işte. Sonra bunların hepsini ben kovalıyormuşum gibi hissettirdikleri için saldım uğraşmakla bunları. 3-5 arkadaşım ya kaldı, ya kalmadı. Yeterli de bir sayı. Üni'ye geçince biriyle kavga ettik, diğerleri kayboldu. Üni ortamında da zaten insanların iğrençliklerini gördükçe, arkasından konuştuklarının önünde dost olduklarında/ dost olduklarının arkalarından konuştuklarını gördükten sonra hiçbiri ile arkadaş olmaya çalışmadım. İğrenç insanlardı çoğu. 3-5 kişi tekrar bir arkadaşım vardı. 1'i ile kardeşim diyebileceğim samimiyete geldik, spoiler: artık değil. Üni bitti, yine kimse kalmadı. İş hayatına geçtim, haftanın 5 günü 10buçuk saat, 3küsür saatte yolda *** oluyor. Hafta içleri çalıştığım yerde de millet yine aynı iğrençlikte, arkadan konuşmalar önden gülümsemeler. Bana da aynısını yapıyorlar. Yaşıtım (22) kimse de yok, hep koca koca dayılar.

En son daralmaya başladım bu durumdan, şu yaşıma kadar rahatsız etmiyordu, iyi kötü arkadaş diyebileceğim birileri vardı. Ama artık, ne konuşabileceğim, ne de bir yere gidebileceğim bir arkadaşım yok. Nasıl arkadaş ediniyorsunuz? Kusura bakmayın, biraz ağlama duvarı gibi de oldu.

Biraz şanssızsınız galiba hocam. Ben futbol sayesinde onlarca arkadaş edindim sizde ilgi alanınızla ilgili bir topluluğa, kursa falan giderseniz oralarda kafa dengi kişiler bulabilirsiniz. Ben pc ve yazılımı sevdiğim için yazılım kurslarına, dc gruplarına girdim oralardan arkadaşım oldu. Okulda gene yazılımla ilgilenenlerle arkadaş oldum. Teknofeste meb robota katıldım oralardan arkadaşım oldu. Gyme gidiyorum oralarda kaç setin kaldı? Yardım eder misiniz tarzı basit sorularla bile birsürü kişiyle konuşma tanışma imkanım oluyor. Beraber antrenman yapıyoruz, vücut geliştirmeyle ilgili sohbet ediyoruz yarışmaları yorumluyoruz falan öyle gidiyor. Futbol kulübüne gidiyordum doğal olarak herkes futbolu seviyor ve iyi oynamaya çalışıyor. Beraber halısaha yapıyoruz antrenman yapıyoruz. Kısacası ilgi duyduğunuz şeylerle ilgili topluluklara kulüplere toplantılara gidin utangaç olmayın inanın bana çok iyi insanlar var.

 

[Kargir Apartman]

Aleykum selam.

Arkadaş edinmiyorum. İhtiyacım da yok.

 

[Berkarda]

eğer paranız varsa paranız için gelirler %90 ihtimalle bizim kankiler bazen paramız olmayın ben öderim ama kötü arkadaş olursa paranızı alır hırsızlık bile yapar yoksa konuşarak oluyor ama önerim utanıyorsan başka okula git 0dan başla arkadaş bulmaya

 

[heroesturkey]

eğer paranız varsa paranız için gelirler %90 ihtimalle bizim kankiler bazen paramız olmayın ben öderim ama kötü arkadaş olursa paranızı alır hırsızlık bile yapar yoksa konuşarak oluyor ama önerim utanıyorsan başka okula git 0dan başla arkadaş bulmaya

okulla işim bitti artık üni de bitince iş hayatına geçtik. Ama dediğin muhabbeti çok yapan vardı lise zamanı. Youtuber bir arkadaşımız vardı, çocuktan her gün her gün para isteyip vermiyolardı. Çocuğa dediğimde, '' Arkadaşım değiller mi, canları sağolsun'' dedi. Benim cebimde para kalmayınca ben aldım, 5lira almıştım ertesi gün verdim. O zaman 5liraya karın doyuyor, şuanda imkansız geldi gözüme. O gün de yemek yemedim çocuğa parasını verebilmek için. Ama o youtuber çocuk o ibnelerle arkadaş, benim telefon numaramı bile silmiş, işi düşünce 2-3 defa yazdı.

 

[Kara*]

okulla işim bitti artık üni de bitince iş hayatına geçtik. Ama dediğin muhabbeti çok yapan vardı lise zamanı. Youtuber bir arkadaşımız vardı, çocuktan her gün her gün para isteyip vermiyolardı. Çocuğa dediğimde, '' Arkadaşım değiller mi, canları sağolsun'' dedi. Benim cebimde para kalmayınca ben aldım, 5lira almıştım ertesi gün verdim. O zaman 5liraya karın doyuyor, şuanda imkansız geldi gözüme. O gün de yemek yemedim çocuğa parasını verebilmek için. Ama o youtuber çocuk o ibnelerle arkadaş, benim telefon numaramı bile silmiş, işi düşünce 2-3 defa yazdı.

Okul hayatı arkadaşlığı zaten pek samimi olmuyor be hocam, değer veren nadir kişiler çıkıyor bunlar dışında fıst hep. Bence çok fazla takmayın kafaya burada sizin gibi olan baya dostumuz var zaten. Sizin yapacağınız sanal olsun real olsun samimi bulabileceğiniz ortamlara girmeyi denersiniz olmuyorsa salarsınız, kafa dengi kişi bulmak özellikle zor zaten. Trend mekanlarda takılan tipler genelde toxic oluyor çekilmiyorlar erkek/kız fark etmez. Valla başka seçenek kalmıyor bunlar dışında galiba, okul arkadaşlığı döneminden nadir uyuştuğum çocuklar vardı sizin lafınız sayesinde hatırladım, çocuk kısa bir süre okuyup gitmişti okuldan okul çoktan bitti, çocuk 4 sene sonra geçen ay yazdı o kadar samimiyetsizler ki anlatamam, numaramı bulmak için çok uğraştım ayağı yaptı.

 

[heroesturkey]

Okul hayatı arkadaşlığı zaten pek samimi olmuyor be hocam, değer veren nadir kişiler çıkıyor bunlar dışında fıst hep. Bence çok fazla takmayın kafaya burada sizin gibi olan baya dostumuz var zaten. Sizin yapacağınız sanal olsun real olsun samimi bulabileceğiniz ortamlara girmeyi denersiniz olmuyorsa salarsınız, kafa dengi kişi bulmak özellikle zor zaten. Trend mekanlarda takılan tipler genelde toxic oluyor çekilmiyorlar erkek/kız fark etmez. Valla başka seçenek kalmıyor bunlar dışında galiba, okul arkadaşlığı döneminden nadir uyuştuğum çocuklar vardı sizin lafınız sayesinde hatırladım, çocuk kısa bir süre okuyup gitmişti okuldan okul çoktan bitti, çocuk 4 sene sonra geçen ay yazdı o kadar samimiyetsizler ki anlatamam, numaramı bulmak için çok uğraştım ayağı yaptı.

öyle hocam bakalım. Benim başka bir liseden ''tanıdık'' daha yazmıştı. Çok uzun süre sonra, adamın varlığını unutmuşum. Naber nasılsın faslı, belli ama işi düştüğü. Matematik sorusu atıyor . Matematiğim de iyi değildir, mezuna kaldığım dönem oluyor bu da. Geçiştirdim savuşturdum başımdan. O gün bugündür ne arar ne sorar.

 

[The Batman]

çalıştıgım yerde çok güzel arkadaşlar buldum

 

[derivative]

Artık uğraşmıyorum ben de. Liseye kadar eve girmeyen ben lisede ergenliğimi berbat yaşamam sonucunda eve kapandım. Bunda ailemin etkisi de büyük tabi. Sürekli taşındık ve kalıcı arkadaşlarım olmadım. Dışarıda ne yapılır, nasıl etkin biri olunur, arkadaşlarla ne gibi aktivite yapılır vs. hiçbir kavram yok. Uğraştım biraz, fedakarlık yapmama değecek insanlar göremedim. İnsanların tek bir hatasını gördüğümde direkt sildim. Şu anda yalnızım, özgüvensizim, bilgisayar başından kalkmıyorum. Ailem bile benden bıktı. Twitch'te kafa dengi insanlar var mesela Alper Çağlar, Jahrein, Videoyun, Zade, TenekeKafalar vs. gibi. En azından onları arkadaşlarım gibi görüp onlarla eğlenebiliyorum. İntiharın eşiğine çok geldim ama twitch sayesinde bu boşluğu biraz doldurduğumu hissediyorum.

 

[By_raskolnikow]

Gençler selam. Başlıkta da olduğu gibi sorum belli. İlkokuldan beri hep çekingen, utangaç bir çocuktum. İlkokulda arkadaş edinemez dışlanırdım. Sonradan açıldım, arkadaşlarım oldu. Ama okul bitince o da selam vermeyle kaldı, kimseyle bir yere gitmezdim. Lisede de aynı şekilde, 10. sınıfta açılmaya, gırgıra şamataya vuruyordum, eşeklikler başlamıştı. Tam liseli olmuştum, aşk meşk kovalamaca, arkadaş grubu vs. Yine çok gitmedim birileri ile, arada ama çıkışta ufak bir grup ile parkta otururduk. Lise bitti, kimse kalmadı yanımda. 1 sene kadar doğum günlerini kutladım, mezuna bırakmıştım çalışıyordum bir yandan işte. Sonra bunların hepsini ben kovalıyormuşum gibi hissettirdikleri için saldım uğraşmakla bunları. 3-5 arkadaşım ya kaldı, ya kalmadı. Yeterli de bir sayı. Üni'ye geçince biriyle kavga ettik, diğerleri kayboldu. Üni ortamında da zaten insanların iğrençliklerini gördükçe, arkasından konuştuklarının önünde dost olduklarında/ dost olduklarının arkalarından konuştuklarını gördükten sonra hiçbiri ile arkadaş olmaya çalışmadım. İğrenç insanlardı çoğu. 3-5 kişi tekrar bir arkadaşım vardı. 1'i ile kardeşim diyebileceğim samimiyete geldik, spoiler: artık değil. Üni bitti, yine kimse kalmadı. İş hayatına geçtim, haftanın 5 günü 10buçuk saat, 3küsür saatte yolda *** oluyor. Hafta içleri çalıştığım yerde de millet yine aynı iğrençlikte, arkadan konuşmalar önden gülümsemeler. Bana da aynısını yapıyorlar. Yaşıtım (22) kimse de yok, hep koca koca dayılar.

En son daralmaya başladım bu durumdan, şu yaşıma kadar rahatsız etmiyordu, iyi kötü arkadaş diyebileceğim birileri vardı. Ama artık, ne konuşabileceğim, ne de bir yere gidebileceğim bir arkadaşım yok. Nasıl arkadaş ediniyorsunuz? Kusura bakmayın, biraz ağlama duvarı gibi de oldu.

Allah kurtarsın hacı ne diyelim ama ark olabiliriz