Sosyal Anksiyete ve Kızlarla Konuşamamak

[Leilike JR]

Kardeş ben hello kitty kasa kız ile uğraştım noldu tutuklana yazdım

 

[Kuversa]

siz kendiniz de demissiniz ''evde oturarak bir şeylerin değişmesini beklemek bana saçma geliyor'' o zaman gidip soracaksiniz bir sey istiyorsaniz onu cekip almak lazim, bir kiza instagramini sormak bence alinabilecek bir risk cunku ortada bir kazanma durumu da var ama bunu yapmazsaniz bu ihtimali cope atmis olacaksiniz

 

[I Love You Cheshire]

Kardeş ben hello kitty kasa kız ile uğraştım noldu tutuklana yazdım

Reşit mi değildi?

 

[Leilike JR]

Reşit mi değildi?

Hayır kafadan gidikti telefonunu istedim verdi sonra kamera kaydında güya zorla almış dedi

 

[Mantıklı Kanks Aferim]

ya bende de anksiyete var ama diyorum ki "yarın hatırlamazlar" direkt "hükûmet istifa" diye bağırıyorum. o yüzden takmayın hocam

 

[Aves]

Merhaba arkadaşlar,


Arkadaş çevrem olmadığı için yazacak birini bulmak zor oluyor. Birkaç kez sanaldan, uzak mesafeden flörtleştiğim oldu. Onun haricinde, yakın zamanda İstanbul’dan geldim; yaklaşık 10 gün kadar kursum vardı. Kurstan tanıştığım arkadaşlarla olsun, tek başıma olsun, elimden geldiğince gezmeye çalıştım.


Mesela arkadaşlar ya da herhangi birileri, “Sana ne kızlar yazıyordur, yürüyordur” diyor ama öyle bir durum yok. Bunun genel olarak geri planda durmamdan kaynaklandığını düşünüyorum; suç benim yani. Belki potansiyeli yüksek biriyim ama artık kendimi suçlamıyorum.


Düzenli bir sosyal hayatım olmadan, evde oturarak bir şeylerin değişmesini beklemek bana saçma geliyor. Bunun farkındayım ve kendimi nasıl geliştirebileceğimi, anksiyetemden nasıl kurtulabileceğimi araştırmaya başladım.


Son zamanlarda anksiyetem olduğunu düşünüyorum. İstanbul’da bir arkadaşım, kızlardan Instagram’larını istemem için ısrar etti ama ben kızların yüzüne bile bakamayıp “Yapamam” dedim. O an anksiyetem tavan yapmıştı. İnsanlarla tanışırken ilk adımı atmakta zorlananlar nasıl motive olur? Deneyimlerinizi ve önerilerinizi paylaşırsanız çok memnun olurum.

aga erkek gibi düşün kızı o zaman

 

[Maryo]

Merhaba arkadaşlar,


Arkadaş çevrem olmadığı için yazacak birini bulmak zor oluyor. Birkaç kez sanaldan, uzak mesafeden flörtleştiğim oldu. Onun haricinde, yakın zamanda İstanbul’dan geldim; yaklaşık 10 gün kadar kursum vardı. Kurstan tanıştığım arkadaşlarla olsun, tek başıma olsun, elimden geldiğince gezmeye çalıştım.


Mesela arkadaşlar ya da herhangi birileri, “Sana ne kızlar yazıyordur, yürüyordur” diyor ama öyle bir durum yok. Bunun genel olarak geri planda durmamdan kaynaklandığını düşünüyorum; suç benim yani. Belki potansiyeli yüksek biriyim ama artık kendimi suçlamıyorum.


Düzenli bir sosyal hayatım olmadan, evde oturarak bir şeylerin değişmesini beklemek bana saçma geliyor. Bunun farkındayım ve kendimi nasıl geliştirebileceğimi, anksiyetemden nasıl kurtulabileceğimi araştırmaya başladım.


Son zamanlarda anksiyetem olduğunu düşünüyorum. İstanbul’da bir arkadaşım, kızlardan Instagram’larını istemem için ısrar etti ama ben kızların yüzüne bile bakamayıp “Yapamam” dedim. O an anksiyetem tavan yapmıştı. İnsanlarla tanışırken ilk adımı atmakta zorlananlar nasıl motive olur? Deneyimlerinizi ve önerilerinizi paylaşırsanız çok memnun olurum.

o anksiyete değil de daha çok çekinme duygusu.
anksiyete emin ol dışarı bile çıkartmaz seni.
hani anksiyeten olduğunu düşünüyorsan ki bence yok emin ol sorun anksiyeten olması ve cidden olsaydı kızları boşver hani hastalığın var.
yakınımda var raporlu şekilde anksiyete ondan biliyorum
lisede kızlarla konuşup üniversitede aniden konuşamayan birisi olarak deneme yapacaksın aga cidden deneyeceksin.
hani başka yolu yok.
bir şeyi söyle ve ne olcaksa olsun de