Yaşamak istemiyorum bu durumu nasıl yenerim

Durum
Bu konu kilitlenmiştir.
Bende istemiyorum ama öyle değil yani nefes alıyoruz sonuçta. Bir uğraş edinmek lazım ki istemediğin bu yasama katlanabilesin kitaplar çok yardımcı bu konuda hemen sıkılıp başka bir hayata geçiş yapıyorsun. Yani hem yaşayıp hem yaşamak istememek mantıksız benim elimde olsa hiç doğmamış olmayı hiç dünyaya gelmemiş olmayı seçerdim çünkü yaşamaya değecek olan şeylerin kişilerin yüzdesi %15-20 falan bende geri kalanları ise cidden yaşamaya degmemesini bırak işkence bir kere. E bunların temel sebebi genelde aile oluyor mesela bende öyle bir baba var ki yaşadığım her dakikaya nefret ettiriyor ama öyle bir anne var ki bugünlere ahlaklı bir insan olarak (ben öyle görüyorum) gelmemi sağlayan bizi babasız büyüten en azından onun gibi biri olmamamizi sağlayan. Mücadele etmek için çabalamak için bana örnek olan anneye sahibim yani anneme layık bir evlat bile değilim ama işte beni yaşama tutan en büyük etken o. Yani bunların da farkında olmak gerek yaşamak istememek gibi sizlanmak mantıksız bir kere olan olmuş yaşıyoruz şuan ağlayıp sızlamak suanki durumumuzu daha kötü yapar kendimize işkence ederiz.
 
Öncelikle merhaba umarım iyisinizdir şimdi direkt konuya geçiyorum son 3-4 senedir çok büyük bir sorun yaşıyorum bu da geçmişe bağımlılık kafam yıllardır 2015 ile 2019 yılları arasında kaldı ve bu durumdan kurtulamıyorum geleceğe bakamıyorum plan yapamıyorum çünkü gelecek çok korkutucu geliyor son zamanlarda bu durum gitgide arttı belki bu durumu üniversiteye giderek yenerim dedim fakat kotejyan olayları ailevi olaylar sebebiyle 22 binden mezuna kaldım ve hayatım ev dershane spor üçgenine bağlı kaldı belki bu sorunu yenerim diye yeni insanlar tanıyayım diyorum fakat günümüzdeki insanların birçoğu yeni nesil keko gibi takılıyor bazen diyorum ki Starbucks vb. kafelere gidip biraz orada oturayım fakat oraya değişik tipte insanlar geliyor (cinsiyet değiştirmiş, kız tavlamaya gelen, keko vb.) Sonra diyorum ki maça gideyim bu sefer tirübündeki insanlar oturup adamakıllı maç izleme izin vermiyor sonrasında da sinemaya gideyim diyorum fakat insanlar orayı artık günlük kiralık ev niyetine kullanıyor tek keyif aldığım şey kırmızı çizgi programını izlemek oda o zamanlar keyifliydi diye sokağa çıkıyorum ailesinden araba kaçırmış zengin çocukları gelip bana hava atıyor zamanında sürekli geçtiğim bir aile dostu vardı onu bu sene geçemedim diye ailesi bize sürekli oğlunun başarısını gösteriyor artık bu hayattan bıktım kafamın içinde sürekli ölmenin acısız ve günahsız yollarını düşünüyorum bazen durum çok kötü olabiliyor şimdi olduğu gibi bana yardım edebilirseniz sevinirim durum daha kötü olmadan.
Olası çözümler:
1) Spor yapıyorum diyorsun senin gibi spora ilgi duyan kişilerle arkadaşlık kur. Amaç sporda geçirdiğin vakti daha dolu yaşamak olsun. Gym buddy yap
2) Yeni bir hobi edin mesela: bir müzik enst çalmak, kitap okumak(konu özeti okumak değil), satranç, bisiklet sürmek, film-dizi izlemek, dil öğrenmek, tahta oymak, elektronik işine adım atmak...
3) Bence en önemlisi: gece boş bir odaya geç tüm ışıkları ve sesleri kapat ve kendinle baş başa kal. Şimdiye kadar yaptığın hoşlandığın şeyleri düşün ya da sadece düşün. Bu sana o kadar iyi gelecek ki küçükken olmasını ve olmak istediğin şeyler aklına gelicek motive olucaksın.
4) Gerçekten zevk aldığın şeyleri sırf diğer insanlar yüzünden erteleme, uzaklaşma. O maça git ve izle.
5)ve ayrıca bir not: Seni zenginlerden ayıracak şey para, mülk, statü veya benzer bir şey değil aksine herkesin sahip olabileceği emek. Örneğin ne kadar zengin olursan ol ne kadar iyi hoca ve ne kadar iyi bir keman almış olursan ol asla emek vermeden o kemanı çalmayı öğrenemezsin aynı şekilde kemana yıllarını vermiş bir kişiyi sırf paran var diye geçemezsin ve ne yazik ki zenginleri geçebiliceğin tek yer bu bahsettiğim emek.

Not 1: İnsanlarla sırf arkadaş olmak için arkadaş olma. Bir şeyi istiyorsan yap asla yapmak için yapma.
Not 2: O s*k kırığı aile dostundan da olabildiğince uzak dur 20k bile sana başarısızlık olarak gösterecek insanlardan uzak dur.
Not 3:Gelecek zaten korkunç en azından ülkenin ama senin kendi geleceğin korkunç olmak zorunda değil. Kendini geliştir amacın olabildiğince hayattan damla damla o zevki sıkmak olsun. Başarılar dilerim.
 
22 binden mezunamı bıraktın?
 
Bende 2.mezunum tam olark böyle hissediyorum ama dayanmaya çalışıyorum eğer çok kötü hissedersen yazabişlirsin. değiştiremeyeceğin şeyler için üzülmeye gerek yok.
 
Durum
Bu konu kilitlenmiştir.
Yeni mesajlar Yeni Konu Aç  

   

SON KONULAR

Forum istatistikleri

Konular
1,159,191
Mesajlar
10,447,245
Üyeler
184,117
Son üye
semih ibiş
Geri
Top