Arkadaşlar 1 hafta hastanede yatmak zorunda kaldım, odam tek kişilik geniş ve modern di hiç rahatsızlık çekmedim. Hemşireler de çok ilgili ve saygılı insanlardı. Manzaram hastanenin en güzel yerindeydi, canım sıkılmıyordu mutluydum en azından. Fakat eve döndüğümde ev çok garip hissettirdi, çok boğuk rutubetli sıkıcı geliyordu, bu zamana kadar güneş ışığı almadan yaşamışım onu fark ettim. Ailem ile aram bozuk arkadaşım yok aşağı inip kafada dağıtamam, ki zaten sağlık sorunları nedeni ile eve bağlıyım. Tek yapabileceğim şey bilgisayar başında zaman geçirmek, fakat ne artık oyunlar zevk veriyor ne başına oturup FPS oyunu oynayasım geliyor ne müzik dinleyesim geliyor. Ne uyku nede diğer aktiviteler zevk veriyor, ölü gibi oldum bir anda. Oturup çocuk gibi ağlamak istiyor insan, garip gelen bana orayı sevdiren ilgi görmem miydi, yoksa ailem ile aram bozuk olduğu için mi ev sıkıcı geldi bilmiyorum ama bunu kafamı dağıtmak için yazıyorum, samimi insanlar ile konuşmak dert anlatmak bana iyi geliyor, buraya kadar okuyan düşünce belirten herkese teşekkür ederim.
