Ailem Oyun Oynamama İzin Vermiyo

[robin]

Merhaba,
Değerli forum üyeleri. Yaşım 15. Ve 9. sınıftayım. Benim yaşımdaki çoğu kişi gibi benimde ailem 8. sınıfta bana vaatler verdiler. Çocukluktan beri hayalim bilgisayar mühendisi olmak. Unity' e, Adobe Premiere 'ye, HTML' ye bütün bunlara merakım var. Çok bir bilgim yok fakat en azından ilgim var. Küçükken MC, NFS, GTA gibi oyunlar pek oynamadım. Ancak bunlarla tanıştığım 6 ve 7. sınıfta çok keyifli olduklarını fark ettim. Eskiden birtek Cuma akşamları 22ye kadar pc ye bakardım. Ama 8. sınıfa geldiğimde haliyle işler değişti. Buna karşı çıkmadım. Bende biliyordum ki 8. sınıf bir dönüm noktası ve LGS'den ne kadar iyi puan alırsam ileride o kadar rahat edecektim. Dediğim gibi bana telefon ve bilgisayar vaat edildi. Ders çalışmayı bilgisayar için değil geleceğim için yapıyordum. Ve sonunda sınava girdim ve 460 küsuratlı bir puan aldım. Ancak bu puan ilimdeki Fen Lisesine yetmedi ve her şey o zaman resmen b**a sardı. Sınavdan çıktığım ilk hafta aşırı bir boşluğa düştüm. Neyse aslında o zaman fen lisesini kazandığım belli değildi ama bana ailem şu teklifi yaptı.
Ya Telefon
Ya da tuşlu telefon ve bilgisayar.
tabii ki hayalim olan bilgisayarı seçtim. Ve hemen araştırmaya koyuldum. Yani LGS'den tam puan alsam hissedemeyeceğim mutluluğu, yaklaşık 3 gün hissettim. Ve bana birden, bilgisayar alınmayacağını söylediler. Sonraki 2 gün sadece ağladım ve kimseyle konuşmadım. Ya böyle bir şey olabilir miydi? Ne kadar bunun piyasaya yeni ekran kartları çıkınca istemeden iyi bir karar alındığını düşünsemde, şuan bile aklıma gelse gözlerim doluyor. Sırf eğitimim ve kavuşacağım bilgisayarım için 1 yıl çalıştım, çabaladım ve BOOM!
Neyse okul başladı. Yine aynı okula gittim. Bizim okul İlkokul, Ortaokul ve Lise. Babam anadolu lisesinin müdür yardımcısı. Bende aldığım puanla fen lisesinin A şubesine girdim. Gidebileceğim en iyi okul burasıydı. İlimin fen lisesini kazanamadım. Hala aklımda bir bilgisayar ve oyun oynama özlemi vardı. Neredeyse hiç internet cafeye gitmedim. Paramı kaptırmak istemedim haliyle. Sonra benle bir anlaşma yaptılar. Aslında anlaşmayı ben yaptım. Babam imzayı atarken bile o kadar umursamazdı ki imzası anneminkinin üzerine yazdı. Bakmadab atmıştı imzayı. 1. ve 2. dönem not ortalamam 95 ve üzeri olursa dönem başına 1500 lira vereceklerdi. Toplam 3000 lira ediyordu. Hayalimdeki bilgisayr için ne kadar az olsada duruma razı oldum. Dönem uzun. Ne kadar ilk başlarda bilgisayar için çalışsamda sonra bilgisayar almayacaklarına resmen yemin edebilirdim. Ne zaman bilgisayar konusunu açsam kimse cevap vermiyordu bana. Hiç bir zaman. Halada öyle. Öyle öyle dönemi bitirdik. Bitirmeden 5 hafta falan önce annemin eski telefonunu aldım. Onlara ise yeni telefon aldık. Aslında ne kadar bana yeni telefon alalım deselerde. Bunun bilgisayarın aleyhine olduğunu biliyordum. Bilgisayar konusunu açtığımda sana telefon aldık daha ne istiyorsun diyeceklerdi. Ailemi tanıyordum. O zamanlarda evde internetimiz yoktu. 8. sınıf için iptal etmiştik. Ama 9. sınıfta almadık. Taki bu zamana kadar. Bizde eski bir HP bilgisayar var. Yaklaşık 8 yıllık. Ve bilenler bilir bu bilgisayarın kronik ısınma sorunu var. Şansıma 1.dönemde bilgisayarın fanı bozuldu. 30 lira bir şey ama hala almıyorlar . Ve yine ne zman konuyu açsam sessizce televizyona bakıyorlar. Neyse içimde hep bir bilgisayar oyunları hasreti oldu. Bugünde indirdim LOL'ü bilgisayara. Onlar film izlerken bende dedim ki Açıyım oyun oynayım. Ama fan bozuk hemen ısınmaya başladı, fps yerlerde. Sinir oldum. 30dk dır bakıyorum ve hiç zevk alamadım. Babam geçerken bana baktı. Yok bilgisayardan sen ne istiyorsun? falan. Çok sinirlendim kapadım gittim. Ne zaman telefona baksam bana kızıyorlar. Ne zman bilgisyara baksam bana kızıyorlar. Bugün saat 2ye kadar ders dinledim. Açtım telefonu arkadaşı lole çağırıyorum yine kızdılar. Ruh halim çok kötü. Ancak 1, 2 saat iyi kalabiliyoruz ailemle. Canıma tak etti. Yardımlarınızı bekliyorum. Her şeyde beni iğleniyorlar . Çok sıkıldım. Kitap okuyorum daha yeni Adam Fawer'ın Empati kitabını bitirdim. 650 sayfa. Sanki kitabı atlayarak okumuşum normalde okuyamazmışım gibi davranıyorlar. Her dakika ders çalış diyorlar. Ama artık bezdim. Şu zamanda intihara inşallah kalkışmam.

İleride çocuğunuz olursa böyle anne-baba olmayın lütfen.

 

[bqrr0595]

İleride çocuğunuz olursa böyle anne-baba olmayın lütfen.

adı üzerinde çocuk çoğu erişkin bir düşünce yapısına sahip olmadığı için önceliklerini düşünmeden hareket eder onlar için o an onlara cazip gelen şey düşüncelerini sürekli meşgul eder buda onlara genelde diğer konularda odaklanma eksikliği olarak geri döner aile tutumu bu tür durumlarda kısıtlamayı tek çare olarak görür çünkü cocuk inatlaşır kafaya koyduysa tabiri caizse dişine kan bir kez değdiyse toparlaması cok güc oluyor gel gelelim yetişkin olup hayattaki güçlüklerle ve haksızlıklara denk gelmiş bir ebeveyn evladının gelecekte bu durumlardan en az etkilenmesi için iyi bir eğitim almasını ister bu durumda bu kısıtlamayı haklı kılar
ÖZET: Cılkını cıkarmasanız ananız babanız niye bişey desin lan ama oyuna dalıp boşluyorsunuz dersi

 

[39731]

adı üzerinde çocuk çoğu erişkin bir düşünce yapısına sahip olmadığı için önceliklerini düşünmeden hareket eder onlar için o an onlara cazip gelen şey düşüncelerini sürekli meşgul eder buda onlara genelde diğer konularda odaklanma eksikliği olarak geri döner aile tutumu bu tür durumlarda kısıtlamayı tek çare olarak görür çünkü cocuk inatlaşır kafaya koyduysa tabiri caizse dişine kan bir kez değdiyse toparlaması cok güc oluyor gel gelelim yetişkin olup hayattaki güçlüklerle ve haksızlıklara denk gelmiş bir ebeveyn evladının gelecekte bu durumlardan en az etkilenmesi için iyi bir eğitim almasını ister bu durumda bu kısıtlamayı haklı kılar
ÖZET: Cılkını cıkarmasanız ananız babanız niye bişey desin lan ama oyuna dalıp boşluyorsunuz dersi

Rahat bırakın şu konuyu.

 

[bqrr0595]

Rahat bırakın şu konuyu.

herkes şişirsin konuyu sen gel bana patla olmadı

 

[yonga5]

(denk geldim kendi konuma djdmfk) ahahahahahahahahaah hiçbir şeyin değişmediğine inanamıyorum. sene sonuna yaklaşıyoruz 11. sınıfa geçeceğim , 16 yaşımdayım.
bilgisayar alındı evet. yaklaşık 1 yıl önce uzaktan eğitim mevzusu olduğu için. tabii ki zor bir süreçti. o zamana kadar onlarca bilemedin yüzlerce bilgisayar konfrügasyonu yapmıştım. bütçe dahilinde 3200Gli bir apu aldırmayı başardım.

(öylesine yazıyorum)
pandemi benim için zor geçti açıkçası. baskıcı bir ailem var. her şeyin mükkemmel olması, daha önemlisi dedikleri şekilde olması istekleri. kafaya takmayıp akışına bırakmak gerek tabii ki ama böyle bir durumdaysanız biliyorsunuz ki bu çok zor. ailenin baskısından, aşağılamalarından etkilenmemek imkansız. bu sizin özgüveninizi direkt etkiliyor. artık kendi kendinize konuşmaya başlayıp, cesaretlendiriyorsunuz. markete gitmek sizin için zor oluyor, müşteri hizmetlerini arayacağınız zaman gerginleşiyorsunuz, tuhaf bir durum. kısacası özgüveninizi yitiriyorsunuz.

her ne kadar ailem benim için en iyisini istesede çocuk yetiştirmeyi bilmedikleri, bana aşırı fazla yüklendikleri, ruh halimi görmeyip duyarsız, nankör birisi olduğumu düşünüyorlar.

Allah var maddi bir sıkıntımız yok, neredeyse her ihtiyacımızı karşılıyabiliyoruz. (neredeyse dedim çünkü bu ihtiyaçlar sadece maddi anlamda, manevi kısmı bomboş.)

önemli olanın bilgisayar olmadığını şimdi anladım. o zamanlar tek sorun bilgisayarımın olmaması sanardım. arkadaşlarım(ah ah ne iyi arkadaşlar ama(!)) küçüklüklerini oyun oynayarak, güzel bir şekilde geçirmişken ben daha yeni yeni oyunlar ile tanışıyordum. neyse dediğim gibi bilgisayar olmaması sorun değildi. çünkü pc alındıktan sonra bir şey değişmedi. istediğim gibi pcye bakamıyordum, pc odamda değildi ilk zamanlar, ailemden çekinerek sesli bir şekilde oyun oynamaya kalksam bana kızacakları, bilgisayarı(mı) elimden alacaklarından korkuyordum. hala öyle. özgüven maalesef düşük. şu sıralar sanaldan karşı cinsle iletişime geçmeye çalışıyorumki onları anlayabileyim. üni. zamanı tecrübem olması gerek beni üzmelerine izin vermemek için.

ama artık nasıl ezik ruhu içerisindeysem bir kız oyun teklifimi reddetse, bana çok sonra dönse, bir kız ile arkadaşlığımız bitse çok kötü oluyorum. kendimi hep hatalı görüyorum. yine ne yaptım? onu kırdım mı? üzdüm mü? yoksa karşı cins ile iletişime geçemediğim, doğal davranamadığım için mi? hiçbir fikrim yok.

en küçük şeyde günüm moralsiz geçer. arkadaşlarım az en fazla 15 kişi. okul ve internetten tanıştığım. pandemi beni çok etkiledi ve geri özgüven kazanabilmek için oyunlara sardım. çoğunlukla valorant oynuyorum. okullar açıldı, öğleden sonra (devamını getirmek istemiyorum çünkü biraz önce gelip bilgisayarı kaldırdılar. elimden bir şey gelmedi. artık bir bilgisayarım yok diyebiliriz..)

 

[yonga5]

Lanet olsun. Tek derdiniz alınmayan bilgisayar olsun dostlar. Büyümek hiçte iyi bir şey değilmiş.

 

[FreezingAcid15]

Merhaba,
Değerli forum üyeleri. Yaşım 15. Ve 9. sınıftayım. Benim yaşımdaki çoğu kişi gibi benimde ailem 8. sınıfta bana vaatler verdiler. Çocukluktan beri hayalim bilgisayar mühendisi olmak. Unity' e, Adobe Premiere 'ye, HTML' ye bütün bunlara merakım var. Çok bir bilgim yok fakat en azından ilgim var. Küçükken MC, NFS, GTA gibi oyunlar pek oynamadım. Ancak bunlarla tanıştığım 6 ve 7. sınıfta çok keyifli olduklarını fark ettim. Eskiden birtek Cuma akşamları 22ye kadar pc ye bakardım. Ama 8. sınıfa geldiğimde haliyle işler değişti. Buna karşı çıkmadım. Bende biliyordum ki 8. sınıf bir dönüm noktası ve LGS'den ne kadar iyi puan alırsam ileride o kadar rahat edecektim. Dediğim gibi bana telefon ve bilgisayar vaat edildi. Ders çalışmayı bilgisayar için değil geleceğim için yapıyordum. Ve sonunda sınava girdim ve 460 küsuratlı bir puan aldım. Ancak bu puan ilimdeki Fen Lisesine yetmedi ve her şey o zaman resmen b**a sardı. Sınavdan çıktığım ilk hafta aşırı bir boşluğa düştüm. Neyse aslında o zaman fen lisesini kazandığım belli değildi ama bana ailem şu teklifi yaptı.
Ya Telefon
Ya da tuşlu telefon ve bilgisayar.
tabii ki hayalim olan bilgisayarı seçtim. Ve hemen araştırmaya koyuldum. Yani LGS'den tam puan alsam hissedemeyeceğim mutluluğu, yaklaşık 3 gün hissettim. Ve bana birden, bilgisayar alınmayacağını söylediler. Sonraki 2 gün sadece ağladım ve kimseyle konuşmadım. Ya böyle bir şey olabilir miydi? Ne kadar bunun piyasaya yeni ekran kartları çıkınca istemeden iyi bir karar alındığını düşünsemde, şuan bile aklıma gelse gözlerim doluyor. Sırf eğitimim ve kavuşacağım bilgisayarım için 1 yıl çalıştım, çabaladım ve BOOM!
Neyse okul başladı. Yine aynı okula gittim. Bizim okul İlkokul, Ortaokul ve Lise. Babam anadolu lisesinin müdür yardımcısı. Bende aldığım puanla fen lisesinin A şubesine girdim. Gidebileceğim en iyi okul burasıydı. İlimin fen lisesini kazanamadım. Hala aklımda bir bilgisayar ve oyun oynama özlemi vardı. Neredeyse hiç internet cafeye gitmedim. Paramı kaptırmak istemedim haliyle. Sonra benle bir anlaşma yaptılar. Aslında anlaşmayı ben yaptım. Babam imzayı atarken bile o kadar umursamazdı ki imzası anneminkinin üzerine yazdı. Bakmadab atmıştı imzayı. 1. ve 2. dönem not ortalamam 95 ve üzeri olursa dönem başına 1500 lira vereceklerdi. Toplam 3000 lira ediyordu. Hayalimdeki bilgisayr için ne kadar az olsada duruma razı oldum. Dönem uzun. Ne kadar ilk başlarda bilgisayar için çalışsamda sonra bilgisayar almayacaklarına resmen yemin edebilirdim. Ne zaman bilgisayar konusunu açsam kimse cevap vermiyordu bana. Hiç bir zaman. Halada öyle. Öyle öyle dönemi bitirdik. Bitirmeden 5 hafta falan önce annemin eski telefonunu aldım. Onlara ise yeni telefon aldık. Aslında ne kadar bana yeni telefon alalım deselerde. Bunun bilgisayarın aleyhine olduğunu biliyordum. Bilgisayar konusunu açtığımda sana telefon aldık daha ne istiyorsun diyeceklerdi. Ailemi tanıyordum. O zamanlarda evde internetimiz yoktu. 8. sınıf için iptal etmiştik. Ama 9. sınıfta almadık. Taki bu zamana kadar. Bizde eski bir HP bilgisayar var. Yaklaşık 8 yıllık. Ve bilenler bilir bu bilgisayarın kronik ısınma sorunu var. Şansıma 1.dönemde bilgisayarın fanı bozuldu. 30 lira bir şey ama hala almıyorlar . Ve yine ne zman konuyu açsam sessizce televizyona bakıyorlar. Neyse içimde hep bir bilgisayar oyunları hasreti oldu. Bugünde indirdim LOL'ü bilgisayara. Onlar film izlerken bende dedim ki Açıyım oyun oynayım. Ama fan bozuk hemen ısınmaya başladı, fps yerlerde. Sinir oldum. 30dk dır bakıyorum ve hiç zevk alamadım. Babam geçerken bana baktı. Yok bilgisayardan sen ne istiyorsun? falan. Çok sinirlendim kapadım gittim. Ne zaman telefona baksam bana kızıyorlar. Ne zman bilgisyara baksam bana kızıyorlar. Bugün saat 2ye kadar ders dinledim. Açtım telefonu arkadaşı lole çağırıyorum yine kızdılar. Ruh halim çok kötü. Ancak 1, 2 saat iyi kalabiliyoruz ailemle. Canıma tak etti. Yardımlarınızı bekliyorum. Her şeyde beni iğleniyorlar . Çok sıkıldım. Kitap okuyorum daha yeni Adam Fawer'ın Empati kitabını bitirdim. 650 sayfa. Sanki kitabı atlayarak okumuşum normalde okuyamazmışım gibi davranıyorlar. Her dakika ders çalış diyorlar. Ama artık bezdim. Şu zamanda intihara inşallah kalkışmam.

Canlı ders diye bir şey var dostum .

 

[Sir Alex Ferguson]

Canlı ders diye bir şey var dostum .

Tarihe baktın mı?

Mesaj otomatik birleştirildi: 10 Haziran 2021

Baya eski konu ama kanser oldum ben

 

[yonga5]

11 Haziranı bekledim yazmak için. 11 Marttan bu yana 3 ay geçmiş. Bazen keşke diyorum keşke şu 3 ayı unutabilsem tamamen.

şu sıralar sanaldan karşı cinsle iletişime geçmeye çalışıyorumki onları anlayabileyim. üni. zamanı tecrübem olması gerek beni üzmelerine izin vermemek için.

tekrar dillendirip kendimi üzmek istemiyorum fakat neler olduğunu yazayım. 8 martta bir kızla tanışmıştım. yazarken çok heyecanlıydım, genelde kızlara pek yazmaz sevgilim olup olmaması umrumda bile olmazdı. (öncesinde de bir şeyler yaşadım tabii ki bu yüzden karşı cinsle iletişime geçmeyi planlamışım 3 ay önce.) her neyse sohbet ettik, oynadığı oyunları sordum aynı gün beraber valorant oynamıştık, şarkı söylemiştik (bkz. puff the magic dragon), videolar izlemiştik, saçma haberleri okumuştuk, ona flüt çalmıştım hfkdfhfhfd.. her şey güzeldi. birkaç yanlış anlaşılma hariç gayet iyi gidiyordu. fakat ona yalan söylemiştim. içim içimi yiyordu ona söylemem gerekiyordu. ve bir cumartesi günü saat 12 civarı ona uzunca içimi döke döke yazdım. o zamandan beri (tarihi hatırlamıyorum) aramız eskisi gibi değil. ve yaklaşık 1 aydır doğru dürüst konuşmuyoruz.

onunla sevgili bile olabilirdim, birbirimize iyi geliyorduk. ama ben bir ilişkiye hazır değildim aslında. yeterince olgun biri değildim. tabi ki kıskançlık herkeste olabilir ama benimki biraz daha fazlaydı sanırsam. konuşamadığımız zamanlar attığım tripler, bana değer vermediğini hissettiğimde (büyük ihtimalle yanlış düşünüyordum) moralimin bozulması, sürekli onu düşünmeye başlamam...

yinede bir şeyleri farketmemi sağladı bu yaşananlar. pandeminin de etkisiyle hayatım çok kötüye gidiyordu, güçlü bir kişiliğim olmadığından sürekli bulanımdaydım (hala öyleyim), bana destek olabilecek gerçek dostlarım yoktu (hala yok). kendi iç dünyamdaki sorunları çözemeden böyle bir işe kalkışmamalıydım. böyle bir aile içerisinde zaten yeterince özgür değilken kendimi aşırı fazla kaptırdım.

sonra devam edicem uyku vakti yarın erken kalkmam gerek bb

 

[dolaroldu8tl]

Abi aileme şükrettim konuyu okuduktan sonra.

 

[Nasparus]

11 Haziranı bekledim yazmak için. 11 Marttan bu yana 3 ay geçmiş. Bazen keşke diyorum keşke şu 3 ayı unutabilsem tamamen.

tekrar dillendirip kendimi üzmek istemiyorum fakat neler olduğunu yazayım. 8 martta bir kızla tanışmıştım. yazarken çok heyecanlıydım, genelde kızlara pek yazmaz sevgilim olup olmaması umrumda bile olmazdı. (öncesinde de bir şeyler yaşadım tabii ki bu yüzden karşı cinsle iletişime geçmeyi planlamışım 3 ay önce.) her neyse sohbet ettik, oynadığı oyunları sordum aynı gün beraber valorant oynamıştık, şarkı söylemiştik (bkz. puff the magic dragon), videolar izlemiştik, saçma haberleri okumuştuk, ona flüt çalmıştım hfkdfhfhfd.. her şey güzeldi. birkaç yanlış anlaşılma hariç gayet iyi gidiyordu. fakat ona yalan söylemiştim. içim içimi yiyordu ona söylemem gerekiyordu. ve bir cumartesi günü saat 12 civarı ona uzunca içimi döke döke yazdım. o zamandan beri (tarihi hatırlamıyorum) aramız eskisi gibi değil. ve yaklaşık 1 aydır doğru dürüst konuşmuyoruz.

onunla sevgili bile olabilirdim, birbirimize iyi geliyorduk. ama ben bir ilişkiye hazır değildim aslında. yeterince olgun biri değildim. tabi ki kıskançlık herkeste olabilir ama benimki biraz daha fazlaydı sanırsam. konuşamadığımız zamanlar attığım tripler, bana değer vermediğini hissettiğimde (büyük ihtimalle yanlış düşünüyordum) moralimin bozulması, sürekli onu düşünmeye başlamam...

yinede bir şeyleri farketmemi sağladı bu yaşananlar. pandeminin de etkisiyle hayatım çok kötüye gidiyordu, güçlü bir kişiliğim olmadığından sürekli bulanımdaydım (hala öyleyim), bana destek olabilecek gerçek dostlarım yoktu (hala yok). kendi iç dünyamdaki sorunları çözemeden böyle bir işe kalkışmamalıydım. böyle bir aile içerisinde zaten yeterince özgür değilken kendimi aşırı fazla kaptırdım.

sonra devam edicem uyku vakti yarın erken kalkmam gerek bb

Hocam hortlatmak istemezdim ama merak ettim durumlar nasıl?

 

[Reis Abdullah Hacıgül]

Hocam hortlatmak istemezdim ama merak ettim durumlar nasıl?

2 yıl olmuş

 

[HİT_GOOSE]

2 yıl olmuş

Hayır son mesaj 2021 temmuzda atılmış