Arkadaş ortamım yok/Sevgilim yok/Ben nerede hata yapıyorum? Abi tavsiyesi lazım

[proxcis]

Kardeşim çok basit.
Özgüvenin yok.
Ya spor yapıyorsun ya da hayat tarzını değiştiriyorsun. (güzel bir bisiklet çekiyorsun sonra şehrindeki bisiklet gruplarına katılıyorsun oradan illa ki arkadaş elde eder, sosyalleşirsin.)

6. hissin neden kuvvetli biliyor musun?
Şu an bir hayalet gibisin.
İnsanları iyi izliyor ve analiz edebiliyorsun ki bu erken yaşta elde edilen en iyi deneyimlerden birisidir. (Bende aynı yollardan geçtim. Artık jest, mimikleri geçtim kişinin bakışından bile ne düşündüğünü anlayabiliyorum.)


Kendimden örnek vereyim sana.
Dibine kadar yalnız yaşıyorum.
1 tane agam (dostum var) başka da kimsem yok. (farklı şehirlerdeyiz.)
Ama yalnız olmayı ben seçtiğim için yalnızım.
Sosyal olmayı istesem, sürekli birisiyle zaman geçirmek istesem bunu yapabilirim ama bu benim olayım değil.

Mesela beni tanıyan birisinin ortak arkadaşı (kız) olur.
Arkadaşım benim hayatımı anlattıysa kızın beklentisi "özgüvensiz, silik, bakımsız, bomboş" bir tip oluyor. (bilgisayarla evden çalışan birisiyim ve vaktimin çoğu ya bisiklette ya da bilgisayarda geçiyor.)
Sonrasında ne oluyor?
Giyim güzel, vücut bakımı var, diksiyon ve ses tonlaması ideal vs vs.

Kız kendisi diyor "ben seni bu şekilde beklemiyordum" diye.
Bende kısaca bu hayatın bir seçim olduğunu, yalnız kalmaktan eğlenebildiğim, mutlu olduğum için yalnız kaldığımdan ve hayatımdan kısaca bahsediyorum. Kız meraklanıyor çünkü daha önce bu tür yaşayan birisiyle tanışmamış.
Kızın ilgisini çekiyorum, muhabbet ediyoruz ve sonrasında kız sanıyor ki numarasını alacağım.
Sonrasında güzel bir şekilde veda edip işime gücüme bakıyorum.

Kısacası: Yalnızlık bir eksiklik değil, seçimdir.
16 yaşındasın ve yaşın daha çooook küçük.
Hayatına elbet bir insan girecek sen sadece kendi özgüvenini inşa et (EGO yapma.) Mütevazi olmayı bil.
Gerisi gelecektir (Aşkı ne kadar ararsan aşktan o kadar uzaklaşırsın.) bırak o seni bulsun

 

[egle]

Kardeşim çok basit.
Özgüvenin yok.
Ya spor yapıyorsun ya da hayat tarzını değiştiriyorsun. (güzel bir bisiklet çekiyorsun sonra şehrindeki bisiklet gruplarına katılıyorsun oradan illa ki arkadaş elde eder, sosyalleşirsin.)

6. hissin neden kuvvetli biliyor musun?
Şu an bir hayalet gibisin.
İnsanları iyi izliyor ve analiz edebiliyorsun ki bu erken yaşta elde edilen en iyi deneyimlerden birisidir. (Bende aynı yollardan geçtim. Artık jest, mimikleri geçtim kişinin bakışından bile ne düşündüğünü anlayabiliyorum.)


Kendimden örnek vereyim sana.
Dibine kadar yalnız yaşıyorum.
1 tane agam (dostum var) başka da kimsem yok. (farklı şehirlerdeyiz.)
Ama yalnız olmayı ben seçtiğim için yalnızım.
Sosyal olmayı istesem, sürekli birisiyle zaman geçirmek istesem bunu yapabilirim ama bu benim olayım değil.

Mesela beni tanıyan birisinin ortak arkadaşı (kız) olur.
Arkadaşım benim hayatımı anlattıysa kızın beklentisi "özgüvensiz, silik, bakımsız, bomboş" bir tip oluyor. (bilgisayarla evden çalışan birisiyim ve vaktimin çoğu ya bisiklette ya da bilgisayarda geçiyor.)
Sonrasında ne oluyor?
Giyim güzel, vücut bakımı var, diksiyon ve ses tonlaması ideal vs vs.

Kız kendisi diyor "ben seni bu şekilde beklemiyordum" diye.
Bende kısaca bu hayatın bir seçim olduğunu, yalnız kalmaktan eğlenebildiğim, mutlu olduğum için yalnız kaldığımdan ve hayatımdan kısaca bahsediyorum. Kız meraklanıyor çünkü daha önce bu tür yaşayan birisiyle tanışmamış.
Kızın ilgisini çekiyorum, muhabbet ediyoruz ve sonrasında kız sanıyor ki numarasını alacağım.
Sonrasında güzel bir şekilde veda edip işime gücüme bakıyorum.

Kısacası: Yalnızlık bir eksiklik değil, seçimdir.
16 yaşındasın ve yaşın daha çooook küçük.
Hayatına elbet bir insan girecek sen sadece kendi özgüvenini inşa et (EGO yapma.) Mütevazi olmayı bil.
Gerisi gelecektir (Aşkı ne kadar ararsan aşktan o kadar uzaklaşırsın.) bırak o seni bulsun

Hocam tamam her şey için teşekkür ederim de ben daha bir kıza ya da birisine seninle tanışmak istiyorum demedimki

Mesaj otomatik birleştirildi: 14 Şubat 2024

5-6 yıl dışlanan sevgili işlerine karışmamış bir insan olarak sana söyleyeyim.
Olmuyorsa o zaman olmuyordur.
Dostum başta o yaşta sevgili olan bir iki istisna hariç hayır gelmiyor merak etme.
Arkadaş meselesi ise ben ilk arkadaşımı lisede buldum sonradan ise 11.sınıfta arkadaşlar edindim.
Kısacana bunlar zamanla olacak şeyler sakin ol ve hayatına bak .
Zamanla olacak bunlar sıkma kendini ama lütfen bunları yapacağım diye bin takla atma olan sana olur.

Sevgili değil de ya konuşmak istiyorum anlatabildimmi kız erkek fark etmez ki

 

[Maryo]

Hocam tamam her şey için teşekkür ederim de ben daha bir kıza ya da birisine seninle tanışmak istiyorum demedimki

Mesaj otomatik birleştirildi: 14 Şubat 2024

Sevgili değil de ya konuşmak istiyorum anlatabildimmi kız erkek fark etmez ki

böyle olman yanlış yola girmede sebep olabilir bu tür şeyler zamanla oluyor bilemezsin belki yarın olur.
Bazı sosyal etkinliklere katılabilirsin , insanlara karşı daha atik olabilirsin.
Ve lütfen kendin ol başkası değil.
Olursa olur olmazsa başka zaman son değil bu ben de bunu hissettim bu duyguyu bilirim ama malesef

 

[umuttt]

Evet evet her zamanki gibi forumda dolaşırken sıradan olarakdan gördüğünüz yalnız kalan insarlardan biriyim bende...
Neden böyle bilmiyorum hiç arkadaşım olmadı,kız kankam olmadı,agam olmadı, ortamım olmadı,gel dışarıya çıkalım diyen olmadı ben hep bu dediklerimi yapanları izledim ve imrendim ama benim olmuyor tahminen boyum 1.78 1.80 filan 16 yaşındayım ve yine tahminen 76 kilo filan vardır tipimmi yok desem bilmiyorum o Allah vergisi ama bu yaşa kadar 1 tane bile arkadaşım olmazmı ya ortamlara karışmaya çalışıyorum kendimi belli etmeye çalışıyorum tek başıma cafelere gidiyorum burger King de filan takılıyorum para derdim yok çok şükür ama yalnızım ve bu beni içten içe yiyor okul desen okul hayatım sadece mesemde haftada 1 gün gidiyorum oradanda bile bile 1 arkadaş edinmiyorum hepsinin kanı bozuk kızlar desen oradaki erkeklerle takıldıları için pekde bir farkli değiller
Benim babam su tesisatçısı ve onlayım bu mesem bittiğinde hem ustalık hemde lise diplomasını alacağım neyse geçen gün babamla işteyim kapıyı yaşıtım bir kız açtı çalışırken beni izliyordu hissediyordum(6.hissim baya kuvvetlidir benim) ya insan bir bıçak istemekden utanırmı ben utandım ve de elim ayağıma dolaştı çok kötü bir gündü benim için ne yapayım ahali lütfen bir tavsiye verin psikolojik destek al deneyin zaten ailem bana en iyi desteği veriyor tek sıkıntı bende ben tipimdem böyle olduğunu düşünüyorum tipimi merak edenler istek atabilir ve bu rezilliği görebilirsiniz Instagram:mhrmince_42

okulunda illaki kafa dengi birileri vardır olmassa küçük sınıflara git onlarla tanış rahat ol utanılacak bişey yok
Utangaçlığı bir şekilde çözebilirsin bende öyle çözdüm toplum içinde mesela kızılayda dolaşıyorsun birden ellerini aç ankara seni seviyorum de veya otobusde yolculuk yapıyorsun yanında biri kitap okuyor kitabın adını sor böyle böyle utangaçlığını yenersin

 

[Marianoly]

Dostum bundan 4 sene öncesinde bende çok asosyal içine kapanık biriydim, insanlar ile konuşmak cidden zor gelirdi, sanal ortamda bile sesimi açmazdım, korku vardı içimde, insanların hakkımda ne düşündüğünü hep takan bunu çok büyüten biriydim, kızlarla falan asla konuşamazdım. Çok iyi hatırlıyorum 9-10. sınıfta İkra diye sınıftan bir kız vardı, o dönem saçım uzundu, göz altlarım mos mor, okulda uyuyan baya böyle hayatı iğrenç giden, kendini sevmeyen biriydim, neyse işte ikra dediğim o kız sınıfta bir ana bana ilgi duymaya falan başlamıştı derslerde yanıma gelir baya konuşurdu benle fakat benim sesim titreyerek çıkardı, bir zaman sonra ben bu kızdan hoşlandığımı farketmiştim ve o zamandan sonra kızla böyle hiç konuşamamaya başladım, instagram üzerinden konuşurduk, okulda yanıma gelse dahi konuşamazdım, içimde gereksiz bir korku olurdu. Kız bir anda benle tüm iletişimini falan kesince ben böyle baya boşluğa düştüm ve aylarca aklımdan çıkaramadım, geceleri uyuyamazdım bile. İşte aradan uzun bir süre geçti ve bir çocukla tanıştım işte, kendisi yaşadığım ilçede ki okullarda falan baya tanınan popüler biriydi, aynı sınıfa düşmüştük. Çocuk bir anda yanıma gelip akşam voleybol maçı yapacağız parkta sende gelmek ister misin dedi, bende tam voleybol bilmediğimi söyleyecekken beni dışarda voleybol oynarken gördüğünü söyleyince bende kısık bir sesle tamam demiştim. İşte akşam parka gittiğimde tek erkek ben ve bahsettiğim o çocuk vardı, filenin önünde beni bekliyorlardı, bende işte yanlarına gittiğimde orada ki kızlardan biri tam animeci tipi var bu çocukta falan dediler, bende evet baya belli oluyor galiba diyince gülmeye başladılar bende onlara eşlik ettim biraz yapay olan bir gülüşle. Bana nasıl oynadığımı sordular bende oynamayı pek bilmediğimi söyledim fakat bahsettiğim çocuk mütevazi davrandığımı söyleyerek takımları kurduk. İşte oyuna çok fazla odaklandığım için çok rahat davranıyorum, böyle utanma falan yok. Maç bitti falan işte kazandık biz, kızların hepsi instagram hesabımı istediğinde bende vermiştim hepsine, işte çocukla sahadan ayrılıp beraber çıktık, bana kahve falan ısmarladı, böyle haftada bir kaç gün maç yaptıklarını benimde istediğim zaman gelebileceğimi falan söyledi ve teşekkür ettim. İşte daha fazla uzatmayayım bu çocukla baya uzun süre beraber takıldık beni olduğum halden kurtaran kişi oydu fakat işin sonunda o çocukta bana tekmeyi koymuştu fakat ben eski halime dönmek yerine, önce tarzımı değiştirio, sonra yeni hobiler edinmeye başladım, erkekler ile aram hiç bir zaman iyi olmadı, böyle beni anlayan, dinleyen taraf hep karşı cinsten olmuştur. Bence sen önce özgüven kazanmalısın.

İstersen arkadaşın olabilirm, sana yol gösterir miyim bilmiyorum fakat, yardımcı olabildiğim kadar olurum.

 

[Rade Krunić]

Evet evet her zamanki gibi forumda dolaşırken sıradan olarakdan gördüğünüz yalnız kalan insarlardan biriyim bende...
Neden böyle bilmiyorum hiç arkadaşım olmadı,kız kankam olmadı,agam olmadı, ortamım olmadı,gel dışarıya çıkalım diyen olmadı ben hep bu dediklerimi yapanları izledim ve imrendim ama benim olmuyor tahminen boyum 1.78 1.80 filan 16 yaşındayım ve yine tahminen 76 kilo filan vardır tipimmi yok desem bilmiyorum o Allah vergisi ama bu yaşa kadar 1 tane bile arkadaşım olmazmı ya ortamlara karışmaya çalışıyorum kendimi belli etmeye çalışıyorum tek başıma cafelere gidiyorum burger King de filan takılıyorum para derdim yok çok şükür ama yalnızım ve bu beni içten içe yiyor okul desen okul hayatım sadece mesemde haftada 1 gün gidiyorum oradanda bile bile 1 arkadaş edinmiyorum hepsinin kanı bozuk kızlar desen oradaki erkeklerle takıldıları için pekde bir farkli değiller
Benim babam su tesisatçısı ve onlayım bu mesem bittiğinde hem ustalık hemde lise diplomasını alacağım neyse geçen gün babamla işteyim kapıyı yaşıtım bir kız açtı çalışırken beni izliyordu hissediyordum(6.hissim baya kuvvetlidir benim) ya insan bir bıçak istemekden utanırmı ben utandım ve de elim ayağıma dolaştı çok kötü bir gündü benim için ne yapayım ahali lütfen bir tavsiye verin psikolojik destek al deneyin zaten ailem bana en iyi desteği veriyor tek sıkıntı bende ben tipimdem böyle olduğunu düşünüyorum tipimi merak edenler istek atabilir ve bu rezilliği görebilirsiniz Instagram:mhrmince_42

Boşver fifa oyna dışardaki ucubelere gerek yok

 

[egle]

Boşver fifa oyna dışardaki ucubelere gerek yok

Teşekkürler ben almıyım

Mesaj otomatik birleştirildi: 14 Şubat 2024

Dostum bundan 4 sene öncesinde bende çok asosyal içine kapanık biriydim, insanlar ile konuşmak cidden zor gelirdi, sanal ortamda bile sesimi açmazdım, korku vardı içimde, insanların hakkımda ne düşündüğünü hep takan bunu çok büyüten biriydim, kızlarla falan asla konuşamazdım. Çok iyi hatırlıyorum 9-10. sınıfta İkra diye sınıftan bir kız vardı, o dönem saçım uzundu, göz altlarım mos mor, okulda uyuyan baya böyle hayatı iğrenç giden, kendini sevmeyen biriydim, neyse işte ikra dediğim o kız sınıfta bir ana bana ilgi duymaya falan başlamıştı derslerde yanıma gelir baya konuşurdu benle fakat benim sesim titreyerek çıkardı, bir zaman sonra ben bu kızdan hoşlandığımı farketmiştim ve o zamandan sonra kızla böyle hiç konuşamamaya başladım, instagram üzerinden konuşurduk, okulda yanıma gelse dahi konuşamazdım, içimde gereksiz bir korku olurdu. Kız bir anda benle tüm iletişimini falan kesince ben böyle baya boşluğa düştüm ve aylarca aklımdan çıkaramadım, geceleri uyuyamazdım bile. İşte aradan uzun bir süre geçti ve bir çocukla tanıştım işte, kendisi yaşadığım ilçede ki okullarda falan baya tanınan popüler biriydi, aynı sınıfa düşmüştük. Çocuk bir anda yanıma gelip akşam voleybol maçı yapacağız parkta sende gelmek ister misin dedi, bende tam voleybol bilmediğimi söyleyecekken beni dışarda voleybol oynarken gördüğünü söyleyince bende kısık bir sesle tamam demiştim. İşte akşam parka gittiğimde tek erkek ben ve bahsettiğim o çocuk vardı, filenin önünde beni bekliyorlardı, bende işte yanlarına gittiğimde orada ki kızlardan biri tam animeci tipi var bu çocukta falan dediler, bende evet baya belli oluyor galiba diyince gülmeye başladılar bende onlara eşlik ettim biraz yapay olan bir gülüşle. Bana nasıl oynadığımı sordular bende oynamayı pek bilmediğimi söyledim fakat bahsettiğim çocuk mütevazi davrandığımı söyleyerek takımları kurduk. İşte oyuna çok fazla odaklandığım için çok rahat davranıyorum, böyle utanma falan yok. Maç bitti falan işte kazandık biz, kızların hepsi instagram hesabımı istediğinde bende vermiştim hepsine, işte çocukla sahadan ayrılıp beraber çıktık, bana kahve falan ısmarladı, böyle haftada bir kaç gün maç yaptıklarını benimde istediğim zaman gelebileceğimi falan söyledi ve teşekkür ettim. İşte daha fazla uzatmayayım bu çocukla baya uzun süre beraber takıldık beni olduğum halden kurtaran kişi oydu fakat işin sonunda o çocukta bana tekmeyi koymuştu fakat ben eski halime dönmek yerine, önce tarzımı değiştirio, sonra yeni hobiler edinmeye başladım, erkekler ile aram hiç bir zaman iyi olmadı, böyle beni anlayan, dinleyen taraf hep karşı cinsten olmuştur. Bence sen önce özgüven kazanmalısın.

İstersen arkadaşın olabilirm, sana yol gösterir miyim bilmiyorum fakat, yardımcı olabildiğim kadar olurum.

Aslında şöyle bir durumda var ben cidden çok küçük bir ilçede yaşıyorum ve burayı gezmek inan bana yemek yemesi de dahil 1 saatini alır eğlenmek için hiçbir aktivite yok tek bir tane AVM var oda pazar günleri arkadaşlarıyla ya da ailesi ile gelen insanlarla dolu onun haricinde bir de o AVM nın önünde 2 3 tane cafe var başkada bir şey yok yani ben nasıl toplum içine karışacağım inan bilmiyorum cafelerdeki insanlarda da olmaz zaten

 

[kemal k.]

Hangi sehirdesin gel disari çıkalım
Biraz özgüven eksikliği mi var acaba konuşurken çekinme yeni insanlarla tanisabilirsin ama abartmadan sosyallik kazandır kendine

 

[egle]

konya ereğli

Hangi sehirdesin gel disari çıkalım
Biraz özgüven eksikliği mi var acaba konuşurken çekinme yeni insanlarla tanisabilirsin ama abartmadan sosyallik kazandır kendine

 

[Ahmet Sevinç]

@egle Muharrem kardeşim, sen de öncelikle sezdiğim özellikleri maddeleyeyim;
- Sen küçüklüğünden beridir fazla sokakta bulunmamış, sokak terbiyesi almamış ve tıpkı benim gibi küçüklüğümden beridir babamın iş yerinde onun yanında bulunarak hayatımın çoğunu sürdürdüm.
- Senin alçak gönüllü ve aile terbiyesi almış fakat özgüven eksikliği üst düzeyde olan biri olarak düşünüyorum. Kafeste bir kul misali hayat yaşadın gibime geliyor.
- Ayrıca çok sessiz bir insansın, çok konuşan biri değilsin ama senin çok sevdiğin ve nadiren ilgi duyduğun konu açılınca bir anda ilgini çeker ve sen de yanaşırsın konuya.

Bak! Eğer ki sevdiğin bir aktivite, hobi var ise ona yönel. Ben mesela Türk Halk Müziğini çok severim. Derdimin dermanıdır ve gönlümde ki duyguları bağlamanın tellerinde arayıp buldum ama bunu sırf meşguliyet olsun diye değil! Gerçekten cân-ı gönülden sevdiğim için yapıyorum. Sen de kendini kişileştir, markalaştır, hayatında önemli ve geleceğe yönelik her türlü adımları at, hayata atıl, gez, dolaş, kültür gezilerine git, eğlen, kitap oku. Seni en iyi sen tanırsın!

hocam banada öneriniz olur mu acaba?
bende açıkçası çok sosyal biri değilim şu anda bile rahatça konuştuğum samimi 4 arkadaşım var onun dışında yok , aslında sınıftaki insanlar ile muhabbet edebiliyorum ama konuşabilecek konu kalmıyor veya sohbetleri beni sarmıyor , bir bilgim olmuyor o yüzdende onlar ile arkadalığım ilerlemiyor yani elimden geleni deniyorum . bunun dışında anksiyete var sürekli birisi ile muhabbet başlatmadan önce "sorsam mı?" gibi sorular sorup ardından vazgeçiyorum veya soruyorum ama benim için bu kötü bir şey bu durmu spor salonundada yaşıyorum insanlar yeni gelenler ile en azından bir muhabbet yapabiliyorken bende oda yok . Hobi olaraksa bilgisayar toplama ve oyun oynama dışında bir hobim yok bencede bunlar yetersiz kalıyorlar fakat finansal açıdanda iyi değilim

 

[MehmeTD]

Birileriyle konuşamıyorum konuşmak istiyorum demişsin valla okuyunca peltekliğim aklıma geldi sen bide beni düşün :d bende utanırdım ve bu küçüklükten gelen kırmamın çok zor olduğu artık travma mı denir tam bilemiyorum o tür bir şeydi. Bence snapchat hesabı açabilirsin oradan yeni insanları fln eklersin snap attıkça konuşmaya vs başlarsınız

 

[Yavuz Sultan Selim]

hocam banada öneriniz olur mu acaba?
bende açıkçası çok sosyal biri değilim şu anda bile rahatça konuştuğum samimi 4 arkadaşım var onun dışında yok , aslında sınıftaki insanlar ile muhabbet edebiliyorum ama konuşabilecek konu kalmıyor veya sohbetleri beni sarmıyor , bir bilgim olmuyor o yüzdende onlar ile arkadalığım ilerlemiyor yani elimden geleni deniyorum . bunun dışında anksiyete var sürekli birisi ile muhabbet başlatmadan önce "sorsam mı?" gibi sorular sorup ardından vazgeçiyorum veya soruyorum ama benim için bu kötü bir şey bu durmu spor salonundada yaşıyorum insanlar yeni gelenler ile en azından bir muhabbet yapabiliyorken bende oda yok . Hobi olaraksa bilgisayar toplama ve oyun oynama dışında bir hobim yok bencede bunlar yetersiz kalıyorlar fakat finansal açıdanda iyi değilim

Sende de durumlar aynı sosyal anksiyete ve özgüven eksikliği var. Kendini cesaretlendirme zorunluluğu hissedeceğin eylemlere koy ve yap vücudun kan ter içinde kalsa bile yap, ki bu büyük atılım olur ve büyük bir özgüven iyileştirmesi sağlar. İnsanlar ile en çok iletişimin sağlandığı yerlerde bulun, konuş, soru sor, rahat ol, kasma kendini. Korkularının üzerine yürü, ruhuna adrenalin yap. İşin püf noktası cesarettedir.

 

[egle]

Birileriyle konuşamıyorum konuşmak istiyorum demişsin valla okuyunca peltekliğim aklıma geldi sen bide beni düşün :d bende utanırdım ve bu küçüklükten gelen kırmamın çok zor olduğu artık travma mı denir tam bilemiyorum o tür bir şeydi. Bence snapchat hesabı açabilirsin oradan yeni insanları fln eklersin snap attıkça konuşmaya vs başlarsınız

Anlamadım