Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Dostum ilk önce aşman gereken şey insanların ne diyeceğini düşünmek. Şunu düşün, diyelim ki biri seni gördü ve bu burada ne yapıyor dedi. Sonra ne olacak hiçbir şey. Sana ne yapıyorsun buralarda derse yürüyüşteyim de. öyle çıktım dolaşıyorum de. Birilerinin sana ne diyeceği önemli değil. Liseden eski arkadaşlarını ne yapacaksın? Onlar bitti gitti, hayatında artık yer edinmeyecekler. Hatta sevmiyorsan görmezden gel, onlar da görmezden gelecektir. Sen teksin ve bu dünyada senden başka biri yok. Tak kulağa müziği gez dolaş.
Dostum ilk önce aşman gereken şey insanların ne diyeceğini düşünmek. Şunu düşün, diyelim ki biri seni gördü ve bu burada ne yapıyor dedi. Sonra ne olacak hiçbir şey. Sana ne yapıyorsun buralarda derse yürüyüşteyim de. öyle çıktım dolaşıyorum de. Birilerinin sana ne diyeceği önemli değil. Liseden eski arkadaşlarını ne yapacaksın? Onlar bitti gitti, hayatında artık yer edinmeyecekler. Hatta sevmiyorsan görmezden gel, onlar da görmezden gelecektir. Sen teksin ve bu dünyada senden başka biri yok. Tak kulağa müziği gez dolaş.
Hocam bitti gitti de işte birçoğu evli, işte çalışıyor. Benim sokaklarda gezmem işsiz güçsüz şekilde sanki insanlar tarafından kötü algılanır diye, bu duyguyu aşamıyoruz işte.
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
aynı sey neredeyse bendede var bır akrabamın bır tanıdıgmın mahallesıne felan gırmem zaten gırsem ne yapıcam onların bulunmadıgı baska yerlere gıt hocam bu kadar basıt
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Hocam bitti gitti de işte birçoğu evli, işte çalışıyor. Benim sokaklarda gezmem işsiz güçsüz şekilde sanki insanlar tarafından kötü algılanır diye, bu duyguyu aşamıyoruz işte.
Sizde anksiyete kaygı bozukluğu var . Bence bir psikoloğa gidin . Gitmek istemiyorsanız da diğerlerinin ne düşündüğünü önemsemeyin. Siz bu dünyada kum tanesinden ibaretsiniz diğerleri de öyle. Sizin düşündüğünüz kadar insanlar sizin hakkınızda düşünmüyordur.
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Simdi reis. Once kendine bir amac belirle. Ornek veriyorum, yazilim ogrenmek. Ondan sonra kisisel gelisim ile ilgili videolar izle. Muhtemelen kendisi ise yaramaz ve caresiz hissettigin icin bu depresif duygulara kapiliyorsun. Buradan insanlarin psikolojik durumunu anlamak cok mumkun degil. Sosyal anksiyeteden ziyade, amacsiz ve kendini ise yaramaz hissettigin icin bu durumdasin. Benim sana onerim, youtubedaki kisisel gelisim videolariyla basla. Daha sonra kendine iyi kotu bir is bul. Kpss ortaogretim sinavi var mesela. 350 - 400 - 500tlye kitaplar var. Al onlarla calis sinava kadar. Gir en kotu amac edinmis olursun. Puanin da iyi sayilabilecek seviyede olursa uygun kadrodan belki bir yerlere girersin. Sinav 15 eylulde. Mesela neyden keyif aliyorsun? Neye yonelimin var? Ornek veriyorum, kolye yapmak. Git abi kolye yapabilecegin bir is bul. Bedavaya calis en kotu isi ogrenene kadar. En onemlisi de kafaya takmamayi ve insanlarin dusuncelerini umursamamayi ogrenmekle basla ise. Youtubeda bununla ilgili ogretici ve egitici videolar var. Kitaplar var. Senin icin hicbir degeri olmayan, sana hicbir sekilde faydasi zerre dahi olmayan insanlarin senin hakkindaki dusuncelerini neden onemsiyorsun ki? O adamin amaci belki de kendi icindeki asagilik kompleksini seni elestirerek baskilamak. Ise gir cok klasik bir laf. Fakat bir amac belirlemen lazim. Bugun kendim icin sunu yaptim demen lazim. Kendine deger ver. Baskalarinin bombos fikirlerine degil. Hayatini biri ne diyecek diye kisitlama. Sirf o yoldan gitmekten vazgecme.
Seni biri rahatsiz ediyorsa, ona benimle bu sekilde konusma diyebilmen lazim. Kirmizi cizgilerini belirle. Zaten biri seni rahatsiz ediyorsa ve duzelmiyorsa da, en iyi yol hayatindan cikar gitsin. Bu kadar ugrasmaya degecek biri de degilse. Bak beni dinle, youtubeda kisisel gelisim videolarini ac izle. Kendine ozguven kazandiracak kitaplar oku. Bunun yaninda genel kultur edinebilecegin kitaplara da bak. Kitap okumayi sevmiyor musun? Ac youtubedan bilime, sanata, spora ne bileyim herhangi bir seye ilgin olsun. Konusacak bir seylerin olsun. Ozguven hayatindaki tum toplaminin birlesimidir. Kesinlikle kisisel gelisim ve kafaya takmama sanatiyla ilgili en azindan fikir edinmen lazim. Bunu anladiktan sonra, ulan ben ne yapiyormusum diyeceksin. Kendini bastan yaratmaktan bahsediyorum. Koskoca evrende, degersiz 3-5 insani kafaya takmaya degmez.
Benim işim, gücüm yok. Aileme de öyle yük olmuyorum. Sadece yemek için yük oluyorumdur yani. Çünkü onlara masraf çıkartacağım bir durumum yok. Şimdi arkadaşlar ben dışarıda parklarda oturmak istiyorum yada yürüyüş yapmak istiyorum ama gelgelim akrabalarım, liseden eski arkadaşlarım falan beni görürler diye utanıyorum.
Bu duyguyu nasıl aşabilirim? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Kendimden ornek vereyim. Erkek kuaforuydum. Meslekten nefret ediyordum. Nefret ede ede 4, 5 sene yaptim. Sonunda biraktim. Fakat bu kadar olumsuzlugun icinde, kendime mutlu olabilecegim seyler edindim. Yaris bisikleti kullaniyordum. Aksamlari isten ciktigimda. Hafta sonralari da 80km gibi uzun turlar yapiyordum. Kendimi dinleme firsati edindim uzuncana bir sure. Gercekten ne istedigini bulman lazim. Motivasyona ihtiyacin olmamasi lazim. Yapicam demen lazim. Dogru yollari izlemelisin. Artilara ve eksilere bakmalisin. Ulan ben ne yapsam hayatimda pozitif bir etki yaratir demelisin. Kendin icin fikir edinip, kendi yolunu cizmen ve bu hedefinde ilerlemen lazim. Basarili olmak zorunda degilsin. Hata yapmamak da cok anormal bir sey. Hatalarindan ders alip devam edersin. Veya farkli bir yol cizersin. Sunu unutmamani istiyorum. Hayatini bir kere yasiyorsun ve senden degerli kimse yok. Kimse seni kurtarmak icin caba gostermeyecek. Konfor alanindan cik, farkli seyler deneyimle. Kendi kendinin kurtaricisi ol. Her durumda guclu olmaya calis. Cok sevdigim filmden bir slogan: Cherish Your Life, HAYATINA DEGER VER!
