Benim düşüncem hala ses çıkarmayan ve bu hükümetin yanında taraf duran kişilerin beyinlerinin artık örümcek bağlamış olduğu ve bu noktada tedaviye cevap vermediği yönünde. Artık ne kadar çabalarsan çabala, o kişilerin düşüncelerini değiştirmek imkansıza çok ama çok yakın. Siz kendinizi yabancı dil konusunda geliştirin ve 2 yıllık veya 4 yıllık bir okul okuyun, fakat öyle her sene 60.000 - 100.000 mezun veren bölümlerden bahsetmiyorum. Eğer önümüzdeki seçimlerde bir mucize gerçekleşir ve bu ülkede ümit hala devam ederse, bakarız. Ama olmadı, o zamana kadar kazandığımız yetenek puanlarını kullanır, bu ülkeden ayrılırız. Onlar ise kaderlerinde boğulmaya devam ederler. Fakat bir gün bizi anladıklarında, o tren çoktan kaçmış olacak.
Not : Bu notu hem kendim için hem de çevremdeki arkadaşlarımın deneyimlerinden yola çıkarak yazıyorum. Şimdi bazıları bana karşı çıkabilir, ama ben şunu diyorum: Bu genç, hızlı zamanlarımda dışarı çıktığımda alacağım bir ürünün fiyatına bile bakmak zorunda kalıyorsam, hatta bazı aktivitelere katılamıyor, eğlenemiyorsam; ya da hükümet, bireyin en temel haklarını gasp etmeye çalışıyorsa; ya da bu olaylar ve yaşanan diğer zorluklar yüzünden insanların psikolojisi bozulup, tedavi görüyor ve bir baston gibi antidepresan ilaçları alıp bu ilaçlarla ayakta kalmak zorunda kalıyorsa ve bu yüzden toplum tarafından yargısız infaz edilip dışlanıyorlarsa…
6 Şubat depremlerinde, “gavur” dediğiniz insanlar, senin veya benim inancıma bakmadan yardıma koştu. Ama onların ülkelerinde bir olay olduğunda, örneğin Amerika'da, biz ne dedik? “Ateşinizde ölün,” “Geberin,” “Beter olun”… Daha yazacak o kadar çok şey var ki
Artık bu muhabbetler beni o kadar baydı ki vücudumun bir tarafında "DEL" tuşu olsa basıp s.... olup gideceğim bu hayattan ama ne yazık ki yok.