her şey yaşanırken hayatın geçip gitmesi

[şakşukacı]

Hatırlıyorum da küçükken liseli abiler bana kocaman, dev gibi gelirdi. Bir o kadar da havalı görünürlerdi bana. Özellikle yanında kız arkadaşı ile gezen liseli abilerin çok havalı olduğunu düşünürdüm. Bayramda babaannemin elini öpmem, dedemin cenazesi, kuzenim ile yaptığımız CS 1.6 maçları... Şuan ben liseliyim ve herkes hala çocuk bence. Hiç bir şey havalı değil. Herkesin ağzına aşkının ismi takılmış, herkes bir kızın peşinde. Bende öyleyim, inanamıyorum ama o kadar derdin içinde en çok bir kızı düşünüyorum. Ne ara böyle bir insan oldum? Parka çıkıp maç yapardım arkadaşlarımla, eve gelince Oha diyorum falan izlerdim. Babam gelince kapıya koşardım sevinçten. Ben ne ara en çok düşündüğü şey bir kız olan, gelecek için kaygılı, depresif bir bireye dönüştüm? Hayatım da hiç farklı bir şey yok, dümdüz panda gibi yuvarlanıyorum.

Hayatımızın ve özellikle bu genç yaşlarımız kısıtlı lütfen hatırlayın, ileride bugünlerdeki fotoğraflarımıza ve videolarımıza bakıp mutlu olalım. Hayat adil değil, hiç kimse eşit statü de doğmuyor maalesef. Bir haftasonu balığa çıkın, hep o dinlediğiniz aynı müziği bırakıp yeni şarkılar keşfedin. Bir kuzeninizin yanına gidin. Tarih ve saat yazıp o anki düşüncelerinizi, duygularınızı ve yaşadığınız olayları kaybetmeyeceğiniz yerlere not alın. Gelecek için, hatırlamak için iyi şeyler bırakın.

Müzikler duyguları açıklamada yardımcı araçlardır. Bu yüzden bu konuyu yazarken bu Playlisti dinliyordum; https://open.spotify.com/playlist/4ZSXpewKK8hXrOIjwzmUTI?si=50be4449cd304e52
Bana da önceki konularımda bir arkadaşımız atmıştı sağolsun.

 

[MematiBaş🚬]

öncelikle ALLAH Rahmet Eylesin,Mekanı Cennet Olsun gerçekten de zaman çok hızlı bir şekilde akıyor bende küçükken sokakta,parkta top oynardım şimdi bakmışım sadece okula git gel yapıyorum artık.