1- İşlemcinin gerçek çekirdekleri fiziksel olarak elinizle tutabileceğiniz üretilmiş çekirdeklerdir. Sanal çekirdekler yazılımsal olarak var olan fiziksel çekirdeklerden türetilerek klonlanan ek çekirdeklerdir ve bir çekirdeği temsil etmekten farklı bir işe yaramazlar. Temsil ettikleri çekirdeklerin hepsi fiziksel çekirdeklerdir. Bu neden yapılıyor? çünkü fiziksel çekirdekler aynı anda sadece bir iş yükü alabilirler ve bu artan iş yükleri olduğunda sıraya alınan iş yükleri çok fazla ve hızlı birikmekte. Var olan fiziksel çekirdekleri temsil eden sanal çekirdekler de yalancı çekirdek rolü oynayarak onlara gönderilen iş yükünü temsil ettikleri fiziksel çekirdeğe göndererek çekirdeğin aynı anda birden fazla işi gerçekleştirmesini sağlar.
2 - Önbellek işlemcinin erişebileceği ve ilk önce baktığı ilk runtime depolama alanıdır. Ne kadar fazla olursa içerisinde depolanabilecek metadata ve iş yükü geçmişi de o kadar fazla olacağından işlemcinin runtime depolamaları olarak diğer yavaş depolamalara geçmeden kendi içinde tutuğu verilere hemen erişerek daha hızlı bir çalışma sağlar. Aşım gerçekleştiğinde 2. runtime depolaması olan belleğe bakılır ve bellek hızının performansa doğrudan etki ettiği kısım da burasıdır. Bellekte yetersiz geldiğinde var ise swap alanlarına bakılır yok ise şişme meydana gelir kullanımlar ile iş yükleri yavaşlatılır. Elbet ki bellek kullanılacak lakin işlemcinin LCache alanı ne kadar büyük bir kapasiteye sahip olursa belleğe o kadar az ihtiyaç duyulur, bu da daha az performans kaybı demek.
3 - İşlemciler tek bir mimariyi desteklemezler, DDR standartları işlemcinin yazılımına tanımlanır. İşlemciye bağlı olarak ta minimum desteklenen DDR standartı vardır, daha eskileri tanımlanmaz. Bunun sebebi de daha eski mimarilerin işlemciyi beslemek için tamamen yetersiz kalmasıdır. DDR4, oradaki desteklenen en yüksek DDR standardıdır, DDR2 olmasa da, DDR3'ü desteklediğini düşünüyorum.
