- Katılım
- 9 Mayıs 2023
- Mesajlar
- 34
Merhabalar. 20 yaşıma gelmiş bir insan olarak bunları yaşamaktan bıktım, tahammül edemiyorum artık. Sabah akşam babamla annemin kavgaları yüzünden bir dakika bile rahat olamıyorum. Zaten işe de gittiği yok sürekli evde yatıyor, evdeki çoğu işleri de annem yapıyor hep. O ablam olacak şahıs benden hesap sorar gibi benimle uğraşıp duruyor sanki ben onun hayatını mahvetmişim gibi. Bana doğru düzgün sevgi saygı falan öğretmedi annemle babam. Özgüven eksikliği yüzünden okulda hiç arkadaş kuramadım. Sınıftakiler sürekli benle dalga geçiyorlardı, alay ediyorlardı. Ortaokul ve Lisede böyle sürdü hep. Bende dayanamadım açığa geçmek zorunda kaldım. Şimdi ise hep evdeyim sürekli kulağımda kulaklık, elimde telefon, böyle hayatımı sürdürüyorum. Bazen görüyorum erkeklerin yanında sevgilisi veya eşi oluyor hayatının en güzel anını paylaşırlar hep, bende bunları gördükçe iyice depresyona giriyorum, kendimi tokatlıyorum. Bende istiyorum yanımda biri olsun her daim bana destek çıksın, sıkıntıya düştüğümde yardımcı olsun. Bu yazıyı da en rezalet telefonumdan yazıyorum, bilgisayarım bile yok. Ablamın bana yaptığı zorbalıklar yüzünden kaç kez evden kaçtım, kalacak yer bulamadım diye eve dönmek zorunda kalmıştım. Bir tane doğru düzgün giyecek bir kıyafetim bile yok. Senelerdir hayatım fakirlikle geçti, dışım değil ruhum bile fakir halde yaşıyorum. Ben susup sabrediyorum Allah bana bir kapı açar da bu zindan hayatımdan kurtulurum. Berat gecesinde Allah'a yalvararak dua etmiştim Allah'ım beni bu sıkıntıdan kurtar diye. Yapacak bir şeyim olsa pek dua etmeme de gerek kalmazdı heralde. Artık nasıl bir hale geldiysem Allah'a dua edecek duruma geldim. Allah'ım umarım beni bu durumdan kurtarırsın. Diyeceğim bu kadar, sadece içimi dökmeye geldim buraya. Keşke böyle bir hayatım olmasaydı. Ben ne hata yaptım ki böyle duruma düştüm, neyse. Beni anlayışla karşılayın 
