Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.
Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.
Dostum sana tavsiyem iki tane arkadaş edin, fazlası zarar, sevdiğin konuları seven iki arkadaş, sınıftan olmasına gerek yok, okuldan da olabilir, mesela felsefe konuş, bilim konuş, kitap konuş, kafanı meşgul edebilecek ve senin genel olarak düşüncelerini mantıklı bir noktaya odaklayabilecek konular hakkında BİLGİ EDİN VE KONUŞ. Satranç oynayabilirsin okulda mesela, bir tutulursan fena sararsın. Birde maalesef Türkiye'de çok sık karşılaşılan "ailem bilmesin" olayı var, bu çok kötü bir şey, neden mi ? Çünkü biz birer organizmayız ve vücudundaki bir vitaminin eksikliği veya fazlalığı bile senin ruh halini, hayat enerjini aşırı derecede etkileyebilen bir şey. Bir psikiyatriye gitsen ama işte bu çok kötü, Türkiye'de psikiyatriye gidene deli diye bakıyorlar, halbuki alakası yok, adamlar senin vücudundaki belli değerlere bakıp, seni sınırlı veya gergin, veya hiperaktif veya tam tersi yapabilecek şeylere bakıp ona göre hap vesaire veriyorlar. Yani "ya ben niye böyleyim" diyip kendine yüklenmen biryerde çok mantıksız, çünkü bunun sebebi çok ufak bir hapla geçecek bir şey olabilir, bir hormunundaki fazlalık veya düşüklük olabilir..
