Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.