Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.
Ben liseyi açık öğretimden bitirdim, yani 9. sınıfın ortalarında okulu bıraktım ve açık öğretime geçtim. Öyle iğrenç insanlar tanıdım ki, yani devlet okulunda okumak istemiyordum, açıkça söyleyeyim. Çok özür dilerim ama yavşağı var, iti var, kopuğu var; okumaya mı geliyorsun, artistlik yapmaya mı belli değil. Babamla konuşmuştum o zaman, ona rica ettim: "Ben açık öğretimden bitirmek istiyorum liseyi," dedim. Beni hiç kırmadı, istediğimi yaptı. O şekilde bitirdim liseyi. Gerçekten çok iğrenç insanlar var lisede ama işte, Allah herkese aynı insanları tanıştırmıyor. Yani üzülme kankam, ben de senin gibiydim ama işte bıkıyor insan. Biriyle sohbet edeceksin mesela, o kişi mesafeyi açıyor, artık sana da dadanmaya başlıyor, ne demek istediğimi umarım anlarsın. Tek amacın hayatın olsun. Eğer gerçekten çok mutsuzsan, okula gidip sıkıntıdan patlıyorsan, Bak bu tavsiye falan değil beni yanlış anlama ama istersen kendini açık öğretime yazdır, bir yerde de çalış. Hem açıktan liseyi bitirmiş olursun, hem de arkadaş ortamın olur. Ben o şekilde yaptım. Bilim adamı olmayacağımı ya da bir devlet dairesinde çalışmayacağımı kafamda kabul ettim. Ağabeyimin yanında çalıştım, şu an kendime ait bir giyim dükkanım var ve evet, iyi ki de böyle bir şey yaptım.
