Ailemi çok seviyorum ve saygı duyuyorum.

Audiophile

Cezalı
80+
Katılım
6 Kasım 2023
Mesajlar
288
Reaksiyon skoru
278
Babam biraz narsist idi, oğullarına da ne kadar değer verdiği tartışılırdı (Bir de erkek kardeşim var) ama bize bir şekilde baba oldu ve onu affediyorum. Bana çok acı çektirdi denemez aslında, kendisi 10 yıl önce benimle yapamayacağını söyledi ve annemden de boşandı. Bu sürede babamla alakalı bir şeyle muhatap olmadım gerçekten de ama yıkılmaya başladığım zamanlardı. Babam 28 ay önce vefat etti (Alkolikti) ve bize az da olsa mirasından bırakabildi. Mirasın önemli bir kısmı sevgilisine gitti, zira ben de hakkı olarak görüyorum, babamın son 4 yılında babama kendisi baktı ve babam alkolden son 3-4 yılında yataklara düşmüştü. Annem ilgilenmedi, bu sebeple hakkıdır, helali hoş olsun.

Annemin ailesi görece zengindi ve anneme güzel şeyler bıraktılar.

Şu anda kardeşimle ortak olmak üzere;

2 daire (Biri kentsel dönüşüme girecek, biri için daha ucuz bir semtten yeni binadan daire alınacak) ve 2 arsa, 1 yol var. Kardeşimle bana yaklaşık 2000 Euro civarı kendi vakfımızın (Annemin vakfı) ödemesi var. 1000 Euro civarı para geliyor bana her ay. Diğer daireden de hatırı sayılır kira alıyoruz. Anlayacağınız güzel bir biçimde geçiniyoruz.

Ben 33 yaşımda işsiz bir adamım ama 3036 gün primim ve 18 yıllık sigortam var. Babam BağKur'dan kendi adıma ödemiş ve ben de kişisel sigorta seçeneğinden ödemeye devam ediyorum. Psikolojik olarak gerçekten sağlam sorunlar çektim. Ailem yanımda olmasa belki de bugün yoktum. Artık düzeldiğimi düşünüyorum, ailemin emeği büyük de olsa artık kendim de çalışmalıyım diye düşünüyorum. Tabii kimse iş vermeye yanaşmıyor, o ayrı mesele. :) Kim bilir, belki sorunlarıma yönelik engelli belgesi çıkartır ve 38 yaşımda emekli olurum. Ben de işsiz kalayım derdinde değilim, sadece artık kimse iş vermez gibi. :)
 
Yeni mesajlar Yeni Konu Aç  

   

SON KONULAR

Forum istatistikleri

Konular
1,101,187
Mesajlar
9,905,204
Üyeler
175,175
Son üye
yunemre
Geri
Top