Ailemin Bana Olan Baskısı

[runepat]

Hocam sizin elinizde olan bir şey değil ki. Sanki fırsatınız oldu da siz mi yan gelip yattınız? Yaşınız 21 diye üzülmeyin zaten şuan lisede hazırlık okuyan ilk senesinde kazansa bile 19-20 yaşında gidicek üniye 1 sene mezuna kalsa 20-21 yaşında olcak ki 3-4 sene mezuna kalanlarda çok var şuan yaş olarak geç değilsiniz ama hiç denemezseniz çok geç olucak. Bence eğer sizede yatkınsa tıp, mühendislik gibi yerler kazanın elinizde fırsatınız varken. Koca bir sene ve okul olmadığı için koca bir zamanınız olcak tıp için ilk 30k müh. için 50-80k yeterli olur hocam. Sayısalda

Hocam peki yatılı okumak sıkıntı yaratır mı? Ben İstanbul veya Ankara'daki üniversitelerden birine gitmeyi düşünüyorum çünkü. Oralardaki üniversiteler iyi mi sence?

 

[Mert_007]

Hocam peki yatılı okumak sıkıntı yaratır mı? Ben İstanbul veya Ankara'daki üniversitelerden birine gitmeyi düşünüyorum çünkü. Oralardaki üniversiteler iyi mi sence?

Hangi üniversiteyi kazanıcağına göre değişir İstanbul ve Ankarada zibilyon tane üniversite var. İyi bir üni olursa yatılı gayette okunur hiçbir sıkıntı olmaz.

 

[Maryo]

Öncelikle böyle bir konuyu açma sebebinin derdimi anlatmak olduğumu belirteyim. Biliyorum o kadar yaşadıklarımdan dolayı belki burada çözüm bulamayabilirim ama dediğim gibi sadece derdimi anlatmak olduğu için yine de konu açtım.

21 yaşında bir insanım ve bu zamana kadar kötü niyetle kimseye bir zararım olmadı. Eminim ki bu yaşta insanların kimseye kötü bir zararı olmamıştır da zaten. Hep işimi gücümü kendim halletmeye çalışırım elimden geldiğince, kimseye muhtaç olmuyorum pek. Hayatım sürekli aynı geçiyor benim. Telefonla uğraşırım çoğunlukla. İlim konusunda araştırma yapıyorum genellikle, oyun oynamadım telefonda pek. Zaten oyun insan vaktini öldürüyor, o yüzden oynamıyorum. Doğru düzgün bilgisayarım da olmadı benim, olsa bilgisayardan iş yapıp para kazanırdım da.

Dışarıdan bakıldığında kıskanılacak veya nefret edilecek gibi durmuyorum, dışarıya çıktığımda yanımdan geçenlerin çoğu öflüyor pöflüyor. Mesela ben bakkala veya markete her gün sıklıkla gittiğim zaman oradaki kasiyer ve esnaf benden tiksinmeye başlıyor, beni gördüklerinde kaşlarını çatıyorlar, afra tafra yapıyorlar. Sırf bu yüzden dışarı çıkmak bile istemiyorum, mecbur olmadıkça. Annem beni markete gönderiyor her gün, onun dışında çıkmıyorum. Çıksam ne yapacağım dışarıda? Yıllardır arkadaşım yok, 8 milyar insanın içinde kendimi yalnız gibi hissediyorum. Telefon rehberimde sadece ailem var. Akraba desen o da yok. Ne gelen giden var, ne yardım eden.

Şimdi diyeceksiniz git bir işe gir çalış falan. Zaten mentalim çöktüğü için çalışmak dahi istemiyorum. Ablam ve abim beni evde istemiyorlar kanısına vardım bu günlerden sonra artık. Mesela ben odada oluyorum çoğunlukla, diyelim ki benim odama en yakın yer mutfak, herhangi oda da olabilir. Mutfakta afra tafra yapıyorlar, öflüyor, pöflüyorlar. Kendileri benle muhatap olmuyorlar zaten, oluyorlarsa da annem veya babam muhatap ettiriyorlar, onlar da bir şey istediğinde ettiriyorlar. Delirme noktasına gelmişim artık bunlar yüzünden. Bir de sürekli bunlar olunca artık insan tam deliriyor artık. Sırf yüzlerini görmek istemediğim için odamdan bile çıkmıyorum ama yine olan bana oluyor işin sonunda. Ablam ve abimin bana karşı bir şeyi olduğuna çok eminim artık. Burda fazla detaya girmeyeceğim, ben sadece özetimsi bir şekilde ve sürekli olan şeyleri söylüyorum. 11. sınıfın sonlarına doğru açığa geçmiştim zorbadan dolayı. Nitelikli özel meslek lisesinde okuyordum bir de ama kontenjan çok olduğu için okulda soytarı öğrenciler de çoktu. Bazen sosyal medyada okulda fiziksel zorbalık videoları görmüşsünüzdür illaki, ben de psikolojik olanını gördüm işte. Dayanamadım ben de açığa geçtim. 21 haziranda üniversite sınavına gireceğim ve büyük ihtimalle bir milyon sıralama yapacağım çünkü hiç çalışmadım neredeyse. 2 senelik açıktan üniversiteye gideceğim, yapacak bir şey yok.

Yapabileceğim hiçbir şey olmamasına rağmen çaresizlikten burda konu açıyorum. Keşke bir yerden vurgun yapsam ama öyle bir hayat da mümkün değil ki. Resmen ailem beni istemiyor. Ben anneme babama da söylüyorum bunları ama beni s*qlemiyorlar bile. Başıma ne geliyorsa annemin babamın umursamazlığı yüzünden geldi. Alo 183'ü aramayı deneyecem de korkuyorum, çünkü onların ufak bir olay diye yardım etmeyeceklerini düşündüğümden dolayı. Kalacak yer benim için çok önemli ama bu mümkün değil işte. Ne diyeyim artık bilemiyorum, artık susmayı tercih ediyorum

eğer mentalim bozuk , psikolojim bozuk diyerek çözümleri reddetiyorsanız malesef bunları çekeceksiniz.
Kimse kırmızı halıyla gitmiyor istediği yollara.
Bizim de zaman zaman mentalimiz çöküyor , kimi zaman psikolojimiz bozuluyor ama bunları aşman lazım yoksa bu hayatta kaybedeceksin.
Acı ama malesef ayağa kalmak zorundasın .
Bunlar genel olarak bir bahanedir gerçekten olsa da.
Kalkın ayağa ve silkeleyin kendinizi

 

[Dentista]

Dostum her şeyden önce yaşadıkların için üzüldüm. Yaş fark etmeksizin bir çok kişi farklı sebeplerle de olsa seninle aynı mental durumu yaşıyor. Özellikle ekonomik kaygılardan dolayı. Sana tavsiyem ilk önce kendinle barış. Sağlığın için şükret. İnsan yapısı bu hep daha iyi konumda görmek istiyor kendini, hepimiz böyleyiz. Şunu unutma inan ki bulunduğun halde olmak isteyen insanlarda vardır. İki gözün var elin ayağın var bırak kiloyu boyu tipi. Sağlıklısın gençsin her karanlığın şafağı elbet olur. Sen kendini kurtarmadığın sürece kimse seni kurtarmaz. Kabul senin daha çok çabalaman lazım adil de değil ama hayat böyle ve geleceğin de senin ellerinde. Konfor alanından çıkman lazım. Seni rahatsız eden düşüncelerden kaçmak, kabuğuna çekilmek yerine mücadele vermen gerekiyor. Biliyorum bunları söylemesi çok kolay yapması zor. Gene de vazgeçme. Şu döneminde bir çok kişiden daha çok zorlanacaksın yine de çabalarsan, kendini bırakmazsan istediğin o güzel günleri yakında göreceğine inanıyorum. Umutsuzluğa kapılma yaşın daha çok genç hiçbir şey için geç kalmış değilsin.

 

[runepat]

Dostum her şeyden önce yaşadıkların için üzüldüm. Yaş fark etmeksizin bir çok kişi farklı sebeplerle de olsa seninle aynı mental durumu yaşıyor. Özellikle ekonomik kaygılardan dolayı. Sana tavsiyem ilk önce kendinle barış. Sağlığın için şükret. İnsan yapısı bu hep daha iyi konumda görmek istiyor kendini, hepimiz böyleyiz. Şunu unutma inan ki bulunduğun halde olmak isteyen insanlarda vardır. İki gözün var elin ayağın var bırak kiloyu boyu tipi. Sağlıklısın gençsin her karanlığın şafağı elbet olur. Sen kendini kurtarmadığın sürece kimse seni kurtarmaz. Kabul senin daha çok çabalaman lazım adil de değil ama hayat böyle ve geleceğin de senin ellerinde. Konfor alanından çıkman lazım. Seni rahatsız eden düşüncelerden kaçmak, kabuğuna çekilmek yerine mücadele vermen gerekiyor. Biliyorum bunları söylemesi çok kolay yapması zor. Gene de vazgeçme. Şu döneminde bir çok kişiden daha çok zorlanacaksın yine de çabalarsan, kendini bırakmazsan istediğin o güzel günleri yakında göreceğine inanıyorum. Umutsuzluğa kapılma yaşın daha çok genç hiçbir şey için geç kalmış değilsin.

Umarım hocam, umarım

 

[Furkan²]

Kendi gözlerimizle görmiyoruz ama yazıdan anladığım kadarıyla 21 yaşında evde oturup bir şeye elini atamayan şımarık bir çocuk izlenimi veriyorsun. Sabahtan akşama kadar evde oturursan tabii ki de evdekiler üfler püfler, baskı yaparlar ne bekliyorsun altın tepsi de mi sunulsun her şey sana kısacası şımarık yetiştirilmiş korkak birini anladım yazından. Böylesin demiyorum yazdığın yazıda ki kendi tasfirin bunu gösteriyor. Burada sana üzüldüm cart curtlarda 30sn lik empatinin sonucu, kimse sana üzülmüyor 5dk sonra unutacağız zaten. Hala evde tünemeye devam edebilirsin senin tercihin buna katlanmak da senin tercihin.