Bu dünyada her insan herhangi bir şeyden belki tek bir aktivite bile olsa ondan keyif alıyor, ama bende bu yok, hiçbir konuda yeteneğim yok, yeteneksiz değilim ama hiç kendime bir dal olarak belirlediğim keyif aldığım ve iyi olduğum bir şey yok bu dünyada. Bununda benim isteksizliğim yüzünden olduğunu biliyorum. Onca spor dalına başladım voleybol,badminton, muay thai, yüzme, bilgisayar oyunlarıda oynadım Dark Souls, Ghost of Tsushima, Rdr2, Tlou, Bloodborne, Elden Ring, Little Nightmares, Final Fantasy, Gta, Tekken vs. (yani gerçekten kaliteli ve saran oyunları oynamama rağmen), öneri olarak saycaginiz tüm dizileri ve filmleride izlediğime eminim, şu anda dil bölümünde okuyorum. Ama bende ki sorun gerçekten o anlık bu aktivitelerden çok az olsun keyif aldığımı düşünsem de aslında gerçekten hiçbir şey yapmaya ve o konuda iyi olmaya çabalamaya istekli değilim. İstekli olmak istiyorum ama eve gidince hissettiğim tek şey yoğun bir üzüntü depresiflik hali hiçbir şey yapmadan yatıyorum. Hatta bazen bu şeyler benim midemi bulandırıyor. Ama bunlara rağmen çok derin düşündüğümü ve insanlara, dünyaya karşı normalden daha çok anlam yükleyerek ve derin bir gözle baktığımı düşünüyorum. Çok küçük bir olay bile beni çok fazla ağlatabilir. Küçüklükten beri ailem bana hep çok duygusal bir kız olduğumu söyledi, gerçekten iyi kalpli ve derin ruhlu biri olduğumu içimde her zaman hissettim. Ama bu sıkıntılar benim yaşama zevkimi bitiriyor. Gelecekte kendimi hayal etmek (gelecek dediğim 2-3 yıl sonra) 2 yıl sonrasında ki gideceğim yer ve benim nasıl yaşadığım nasıl olduğum vs. bana o kadar uzak bir dünya gibi geliyor ki, gelecekte kendimi göremiyorum çok ütopik geliyor. Mesela gelecekte ben sadık, birbirimizi sevdiğimiz eğlendiğim ruh eşim kocam, yapmayı sevdiğim işim, çocuklarım bunları hayal edince çok fantastik bir film izliyormuş gibi hissediyorum, sanki o hayaller bana çok uzak gerçek olmayacak gibi, bazen gerçekten öleceğimi hissediyorum o zamana kadar.
Ama asıl sorun bu değil, belki de bunlar olmaz ya da olur, gelecek hakkında kendimde hayal ettiğim hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor.. Çok araştırdım neyden keyif alabilirim, ileride nasıl bir hayat tarzı sürdürmek isterim, neyi seviyorum ne beni mutlu ediyor geleceğimde beni motive eden şey ne olacak... Ama hiçbir şey bulamadım, gerçekten her şeye karşı hevesim ya hiç olmuyor ya çok az o anlık oluyor. Bu arada bir keresinde 1 yıllık bir ilişkim olmuştu. Onunla beraberken bu sorunların çok azı vardı, o benim hevesimi kazandırmıştı, onla mutlu olabileceğim bir gelecek bir aile hayal edebilmiştim, gelecekte kendimi gerçekten de onunla beraber görebiliyordum. Sonra ayrıldık ama öyle kötü bitti ki, birbirimize çok ciddi zarar vererek ve nefret hissederek bitirdik. Bu arada ben ona karşı bu duygudan emin değilim, değişiyor. bu hissettiğim şeylerin onunla alakası var mı yok mu bilmiyorum. Bu arada çok uzun zaman geçti üstünden ama ben hala ona bakıyorum, bu benim midemi bulandırıyor çünkü çok uzun zaman geçmiş ve o beni unutabilmiş ama ben hala unutamamışım. Seviyorum mu bilmiyorum sanırım sevmiyorum belki de çok az, onla beraber olmamız için tek bir umut olsaydı belki de daha kötü durumda olurdum ama bir daha olmayacağımıza %99 eminim. Neden hayatımdan çıkalı çok olan birini düşünüyorum. Ve neden böyle isteksizim her şeye karşı. Benim oyun, dizi, sanat zevklerimi oluşturan(öğreten) oydu. Şimdi onlara bakmak bana sadece mide bulantısı veriyor, ama oynamayınca da sadece yatıyorum ve o zaman daha depresif hissediyorum hiçbir şey yapmadığım için. Belki de o sorun değildir. O hiç olmasa da büyük ihtimal bu sorunlarım olurdu. Akademik olarak başta çok ümitliydim, ama sonra hevesim ve ilgim bir anda gitti, bunun için bir şey yapamıyorum, içimden hiç gelmiyor. Benim için basit konular bu arada, isteğim olsa Türkiye de derece yapacağıma %99 eminim. Ama istek yok, çalışmıyorum, zor geldiğinden değil.
Sorumluklu biriyim ama artık gerçekten hiçbir şeyi önemseyemiyorum ve ciddiye alamıyorum. Her şey boş gelmeye başladı ve bu duygudan gerçekten kurtulmak istiyorum ana buna karşı enerjim ve isteğim yok, bir motive kaynağım yok. Beni tek harekete geçirebilecek olan zamanında sevdiğim hayallerimi oluşturan adamdı, ama o adamın bir daha hayatımda olma ihtimali gerçekten mucize çok çok düşük bir ihtimal gerçekten, imkansız kavramının gerçekliğine inansaydım, imkansız diyebilirdim. O yüzden ne yapmalıyım artık, elime para geçiyor, bir şeye harcamak çok boş geliyor. Aylardır sadece 1 tane kız arkadaşımla konuşuyorum, başka gerçek hayattan da, sosyal medyadan da az bile olsa konuştuğum muhabbet ettiğim biri yok, nedeni benim istememem. Gerçekten insanlara olan ilgimi mi kaybettim çocuk yüzünden, bahsettiğimi tek aşk olarak anlamayın, bir arkadaş yazıyor, ona bir daha cevap vermiyorum. Çünkü hiçbir şey yapmak istemediğim gibi insanlarla konuşmak konusunda da çok ilgisiz ve üşengeç hissediyorum. Bu duyguyla yeni biriyle tanışma ihtimalim çok zor, reddediyorum. Ne yapmam lazım gerçekten bilmiyorum. Bazen içimden gerçekten ölme isteği geliyor bomboş hissediyorum, hiçbir aktivite ilgimi bile çekmiyor. Kendimi düzeltmeye çalıştığımda yaptığım planlar bana zerre keyif vermiyor. *nt*hara meyilli hissediyorum. Ne yapmalıyım, ben umutsuz vaka mıyım? Ne yapacağım nasıl mutlu olabileceğim bir aktivite ya da en küçük alışkanlık nereden bulabilirim?
Ama asıl sorun bu değil, belki de bunlar olmaz ya da olur, gelecek hakkında kendimde hayal ettiğim hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor.. Çok araştırdım neyden keyif alabilirim, ileride nasıl bir hayat tarzı sürdürmek isterim, neyi seviyorum ne beni mutlu ediyor geleceğimde beni motive eden şey ne olacak... Ama hiçbir şey bulamadım, gerçekten her şeye karşı hevesim ya hiç olmuyor ya çok az o anlık oluyor. Bu arada bir keresinde 1 yıllık bir ilişkim olmuştu. Onunla beraberken bu sorunların çok azı vardı, o benim hevesimi kazandırmıştı, onla mutlu olabileceğim bir gelecek bir aile hayal edebilmiştim, gelecekte kendimi gerçekten de onunla beraber görebiliyordum. Sonra ayrıldık ama öyle kötü bitti ki, birbirimize çok ciddi zarar vererek ve nefret hissederek bitirdik. Bu arada ben ona karşı bu duygudan emin değilim, değişiyor. bu hissettiğim şeylerin onunla alakası var mı yok mu bilmiyorum. Bu arada çok uzun zaman geçti üstünden ama ben hala ona bakıyorum, bu benim midemi bulandırıyor çünkü çok uzun zaman geçmiş ve o beni unutabilmiş ama ben hala unutamamışım. Seviyorum mu bilmiyorum sanırım sevmiyorum belki de çok az, onla beraber olmamız için tek bir umut olsaydı belki de daha kötü durumda olurdum ama bir daha olmayacağımıza %99 eminim. Neden hayatımdan çıkalı çok olan birini düşünüyorum. Ve neden böyle isteksizim her şeye karşı. Benim oyun, dizi, sanat zevklerimi oluşturan(öğreten) oydu. Şimdi onlara bakmak bana sadece mide bulantısı veriyor, ama oynamayınca da sadece yatıyorum ve o zaman daha depresif hissediyorum hiçbir şey yapmadığım için. Belki de o sorun değildir. O hiç olmasa da büyük ihtimal bu sorunlarım olurdu. Akademik olarak başta çok ümitliydim, ama sonra hevesim ve ilgim bir anda gitti, bunun için bir şey yapamıyorum, içimden hiç gelmiyor. Benim için basit konular bu arada, isteğim olsa Türkiye de derece yapacağıma %99 eminim. Ama istek yok, çalışmıyorum, zor geldiğinden değil.
Sorumluklu biriyim ama artık gerçekten hiçbir şeyi önemseyemiyorum ve ciddiye alamıyorum. Her şey boş gelmeye başladı ve bu duygudan gerçekten kurtulmak istiyorum ana buna karşı enerjim ve isteğim yok, bir motive kaynağım yok. Beni tek harekete geçirebilecek olan zamanında sevdiğim hayallerimi oluşturan adamdı, ama o adamın bir daha hayatımda olma ihtimali gerçekten mucize çok çok düşük bir ihtimal gerçekten, imkansız kavramının gerçekliğine inansaydım, imkansız diyebilirdim. O yüzden ne yapmalıyım artık, elime para geçiyor, bir şeye harcamak çok boş geliyor. Aylardır sadece 1 tane kız arkadaşımla konuşuyorum, başka gerçek hayattan da, sosyal medyadan da az bile olsa konuştuğum muhabbet ettiğim biri yok, nedeni benim istememem. Gerçekten insanlara olan ilgimi mi kaybettim çocuk yüzünden, bahsettiğimi tek aşk olarak anlamayın, bir arkadaş yazıyor, ona bir daha cevap vermiyorum. Çünkü hiçbir şey yapmak istemediğim gibi insanlarla konuşmak konusunda da çok ilgisiz ve üşengeç hissediyorum. Bu duyguyla yeni biriyle tanışma ihtimalim çok zor, reddediyorum. Ne yapmam lazım gerçekten bilmiyorum. Bazen içimden gerçekten ölme isteği geliyor bomboş hissediyorum, hiçbir aktivite ilgimi bile çekmiyor. Kendimi düzeltmeye çalıştığımda yaptığım planlar bana zerre keyif vermiyor. *nt*hara meyilli hissediyorum. Ne yapmalıyım, ben umutsuz vaka mıyım? Ne yapacağım nasıl mutlu olabileceğim bir aktivite ya da en küçük alışkanlık nereden bulabilirim?
