18 yasindayim kucuklugumde ilkokul ortaokulda sessiz oldugum icin cokca sorbalandim kendimi onlari doverek savunuyordun cunku konusmayi bilmiyordum anneme diyordum anne okulda su cocuk bana bunu dedi ona ne diyimcvb. Diye hic bilmiyordum annem ne derse onlari diyordum onlarda uyanik konuskan olduklarindan kucukte olsak lafi veriyordu bana. Bende sinirlenirsem ikimiz kavga ederdik
neyse 6 yasindan 12 yasina kadar yaklasik 8 tane kiza asik olup hepsine soyledim be sessiz oldugum icin reddettiler sonrasinda bende kizlarla iletisimi kesmeye ve kendi iletisim sorunumu gizlemek icin kendimi boyle olmamin beni vizyonlu ve daha ciddi gosterecegini vb. Dusunuyordum. Oyle kendimi kandirdim. Ornegin simdilarde daha gecen yil 17 yasinda yasamistim bir kiz gelmisti yabanciydi tanimiyordu kimse okul ici konustum yanima oturdu konustuk konusurken hem mutluluk hem adrenalin hem el kol titremesi cennetten bir hediye almis gibi seviniyordum ve icimde 'belki birdaha boyle birsey yasayamayacagim boyle bir sans gelmisken elimden geldigince yuruyeyim konusayim' olarak bakmistim. Valla kizi cok tanimasam bile cok yakin durunca belki o bana sarilir diye surekli konusuyordum telefonumu aciyordum birseyler gosteriyordum o anki konusulan konu ile ilgili vb. Ama benim ana dusuncem bir insan beni neden sevdin diye dusunuyorum 12 yillik egitim hayatinda kimse be dersem diyeyim unursamadi belli basli kisiler haricinde umursamama nedeni ise onlarla okudugum sure boyunca npc gibi ders icinde bile hic konusmamamdi bana liseye gectigimde davet etmeye calusiyorlardi ,2 3 kere dediler 'arkadasin dogum gunu var sebde gel vb. Suraya gidicez gelsene vb. Diyorlardi. Ama ben onlardan daha olgun davranmak istedigim icin hicbiri ile konusmadim nedense simdide daha jotu duruma dustum ama hayatim gencligimin bu zanana kadar olan kismi internette discordda instagramda gecti
