Bugün League of Legends adlı oyunu sildim

[Marshal]

Bugün League of Legends adlı oyunu sildim. Oyun tüm vaktimi heba ediyordu. Sigarayı bırakmış gibiyim. Oyunu sildikten sonra derin bir oh çektim. Oyuncu koltuğuma otururken yavaşça arkama yaslandım. Ve düşündüm. Düşünmek o kadar iyi geldi ki. Uzun zamandır böyle olmamıştım. Balkona çıktım ve dışarıya baktım. Binalardan başka bir şey göremeyince tekrar içeri girdim. Annemi gördüm. Görmeyeli çok değişmişti. Biraz kilo almış gibiydi sanki. Oyun bağımlılığımdan kurtulduğumu anlamışçasına bana gururlu bir bakış attı. Gözyaşlarımı tutamadım ve ona sımsıkı sarıldım. Hayattan zevk almaya başlamıştım. Buzdolabını açtım ve yere çömeldim. Meyve sebzelere baktım. Ne kadar doğal ve estetik görünüyorlardı. Onları tek tek elime aldım, kokladım. Öyle güzel bir histi ki, sanki cennette gibiydim. Sonra tuvaletimin geldiğini farkettim. Sürekli bilgisayar başında oturmaktan tuvaletimi yapmayı unutmuşum ve sıkışmışım. Tam lavaboya yönelmişken, lavabodan kırmızı saçlı afrikalı vari bir kız çıktı. Gözüme çok yabancı gelmişti. Afalladım, kızın karşısında don atletle durduğum için utancımda boğuldum. Soğuk terler atmaya başladım. Fakat kızın bana bakışları hiç de yabancılık çekmiyordu. Sanki beni tanıyordu. Ağzımdan çıkan tek kelime kısık bir sesle "Kimsiniz?" oldu. Kız bıkkın bir mimikle sessiz bir şekilde yanımdan geçti ve odamın bitişiğindeki odaya girdi. Bu anı yaşadığımda çok garip olmuştum. O odayı ilk defa görüyordum. Bu eve taşınalı yıllar olmasına karşın o odayı görmemiş olmama imkan yoktu. Sadece kendi odamda bulunmam o odayı görmemiş olmama sebebiyet verebilir miydi gerçekten de. Gizlice o odaya yanaştım ve kapının eşiğinden içeriyi gözetledim. Bir yatak odasıydı. Biraz önce karşılaştığım kız yatağında yatmış telefonuyla uğraşıyordu. Ben odayı incelerken kız tüyler ürpertici bir şekilde bana "Kapımı kapatır mısın abi!" diye seslendi. Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Benim bir kardeşim mi varmış? Evet benim bir kardeşim varmış ve ben tüm günümü bilgisayar başında League of Legends oynarken geçirdiğim için onu farketmemişim bile. Birkaç saniye duraksadıktan sonra kapısını kapatıp odama girdim. Kendimi oyuncu koltuğuma attım ve tüm günümü heba etmeme neden olan bilgisayar kasama düşüncelere dalarak baktım. Beni ne hale getirmişti böyle? Benliğimi kaybetmişim bunca sene. Ben ben miyim onu bile bilemiyorum. Kimim ben? İsmim Candaş, ee ya sonra. Başka ne özelliğim var benim. Bilmiyorum. Kafamın içi bomboş. League of Legends'tan başka bir hayatım olmamış benim. Ama artık gerçek bir hayat yaşama zamanı, yaşamayı öğrenme zamanı...

 

[-Mehmet-]

Bugün League of Legends adlı oyunu sildim. Oyun tüm vaktimi heba ediyordu. Sigarayı bırakmış gibiyim. Oyunu sildikten sonra derin bir oh çektim. Oyuncu koltuğuma otururken yavaşça arkama yaslandım. Ve düşündüm. Düşünmek o kadar iyi geldi ki. Uzun zamandır böyle olmamıştım. Balkona çıktım ve dışarıya baktım. Binalardan başka bir şey göremeyince tekrar içeri girdim. Annemi gördüm. Görmeyeli çok değişmişti. Biraz kilo almış gibiydi sanki. Oyun bağımlılığımdan kurtulduğumu anlamışçasına bana gururlu bir bakış attı. Gözyaşlarımı tutamadım ve ona sımsıkı sarıldım. Hayattan zevk almaya başlamıştım. Buzdolabını açtım ve yere çömeldim. Meyve sebzelere baktım. Ne kadar doğal ve estetik görünüyorlardı. Onları tek tek elime aldım, kokladım. Öyle güzel bir histi ki, sanki cennette gibiydim. Sonra tuvaletimin geldiğini farkettim. Sürekli bilgisayar başında oturmaktan tuvaletimi yapmayı unutmuşum ve sıkışmışım. Tam lavaboya yönelmişken, lavabodan kırmızı saçlı afrikalı vari bir kız çıktı. Gözüme çok yabancı gelmişti. Afalladım, kızın karşısında don atletle durduğum için utancımda boğuldum. Soğuk terler atmaya başladım. Fakat kızın bana bakışları hiç de yabancılık çekmiyordu. Sanki beni tanıyordu. Ağzımdan çıkan tek kelime kısık bir sesle "Kimsiniz?" oldu. Kız bıkkın bir mimikle sessiz bir şekilde yanımdan geçti ve odamın bitişiğindeki odaya girdi. Bu anı yaşadığımda çok garip olmuştum. O odayı ilk defa görüyordum. Bu eve taşınalı yıllar olmasına karşın o odayı görmemiş olmama imkan yoktu. Sadece kendi odamda bulunmam o odayı görmemiş olmama sebebiyet verebilir miydi gerçekten de. Gizlice o odaya yanaştım ve kapının eşiğinden içeriyi gözetledim. Bir yatak odasıydı. Biraz önce karşılaştığım kız yatağında yatmış telefonuyla uğraşıyordu. Ben odayı incelerken kız tüyler ürpertici bir şekilde bana "Kapımı kapatır mısın abi!" diye seslendi. Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Benim bir kardeşim mi varmış? Evet benim bir kardeşim varmış ve ben tüm günümü bilgisayar başında League of Legends oynarken geçirdiğim için onu farketmemişim bile. Birkaç saniye duraksadıktan sonra kapısını kapatıp odama girdim. Kendimi oyuncu koltuğuma attım ve tüm günümü heba etmeme neden olan bilgisayar kasama düşüncelere dalarak baktım. Beni ne hale getirmişti böyle? Benliğimi kaybetmişim bunca sene. Ben ben miyim onu bile bilemiyorum. Kimim ben? İsmim Candaş, ee ya sonra. Başka ne özelliğim var benim. Bilmiyorum. Kafamın içi bomboş. League of Legends'tan başka bir hayatım olmamış benim. Ama artık gerçek bir hayat yaşama zamanı, yaşamayı öğrenme zamanı...

Senin irade

 

[Marshal]

Senin irade

Darısı tüm lol bağımlılarının başına

 

[emreBeoa]

2 aydır falan oynamıyorum bir şey değişmiyor hayatında

 

[-Mehmet-]

Darısı tüm lol bağımlılarının başına

valla ben keyfi oynuyorum bağımlılık sayılır mı bilemedim 6 aydır falan girmemiştim bu hafta girdim biraz oynuyorum , hevesimi alınca bi 6 ay daha girmem muhtemelen.

 

[Marshal]

valla ben keyfi oynuyorum bağımlılık sayılır mı bilemedim 6 aydır falan girmemiştim bu hafta girdim biraz oynuyorum , hevesimi alınca bi 6 ay daha girmem muhtemelen.

Yok hocam o bağımlılık değil. Bağımlı olunca giriyorsun oynuyorsun, sinirleniyorsun. Takımdaki aptallara sinirleniyorsun, karşı takıma sinirleniyorsun, oyuna sinirleniyorsun. Sinirden çıldırıyorsun ama o maç bitince sonraki maça öfkeyle devam ediyorsun. Bu sefer iyi geçecek diyorsun yine sinirleniyorsun. Oyunu salıp başka işlerle uğraşıyorsun. Kısa bir süre sonra yine oynayasın geliyor sinirlenme pahasına girip oynuyorsun.

 

[Starlex]

Bugün League of Legends adlı oyunu sildim. Oyun tüm vaktimi heba ediyordu. Sigarayı bırakmış gibiyim. Oyunu sildikten sonra derin bir oh çektim. Oyuncu koltuğuma otururken yavaşça arkama yaslandım. Ve düşündüm. Düşünmek o kadar iyi geldi ki. Uzun zamandır böyle olmamıştım. Balkona çıktım ve dışarıya baktım. Binalardan başka bir şey göremeyince tekrar içeri girdim. Annemi gördüm. Görmeyeli çok değişmişti. Biraz kilo almış gibiydi sanki. Oyun bağımlılığımdan kurtulduğumu anlamışçasına bana gururlu bir bakış attı. Gözyaşlarımı tutamadım ve ona sımsıkı sarıldım. Hayattan zevk almaya başlamıştım. Buzdolabını açtım ve yere çömeldim. Meyve sebzelere baktım. Ne kadar doğal ve estetik görünüyorlardı. Onları tek tek elime aldım, kokladım. Öyle güzel bir histi ki, sanki cennette gibiydim. Sonra tuvaletimin geldiğini farkettim. Sürekli bilgisayar başında oturmaktan tuvaletimi yapmayı unutmuşum ve sıkışmışım. Tam lavaboya yönelmişken, lavabodan kırmızı saçlı afrikalı vari bir kız çıktı. Gözüme çok yabancı gelmişti. Afalladım, kızın karşısında don atletle durduğum için utancımda boğuldum. Soğuk terler atmaya başladım. Fakat kızın bana bakışları hiç de yabancılık çekmiyordu. Sanki beni tanıyordu. Ağzımdan çıkan tek kelime kısık bir sesle "Kimsiniz?" oldu. Kız bıkkın bir mimikle sessiz bir şekilde yanımdan geçti ve odamın bitişiğindeki odaya girdi. Bu anı yaşadığımda çok garip olmuştum. O odayı ilk defa görüyordum. Bu eve taşınalı yıllar olmasına karşın o odayı görmemiş olmama imkan yoktu. Sadece kendi odamda bulunmam o odayı görmemiş olmama sebebiyet verebilir miydi gerçekten de. Gizlice o odaya yanaştım ve kapının eşiğinden içeriyi gözetledim. Bir yatak odasıydı. Biraz önce karşılaştığım kız yatağında yatmış telefonuyla uğraşıyordu. Ben odayı incelerken kız tüyler ürpertici bir şekilde bana "Kapımı kapatır mısın abi!" diye seslendi. Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Benim bir kardeşim mi varmış? Evet benim bir kardeşim varmış ve ben tüm günümü bilgisayar başında League of Legends oynarken geçirdiğim için onu farketmemişim bile. Birkaç saniye duraksadıktan sonra kapısını kapatıp odama girdim. Kendimi oyuncu koltuğuma attım ve tüm günümü heba etmeme neden olan bilgisayar kasama düşüncelere dalarak baktım. Beni ne hale getirmişti böyle? Benliğimi kaybetmişim bunca sene. Ben ben miyim onu bile bilemiyorum. Kimim ben? İsmim Candaş, ee ya sonra. Başka ne özelliğim var benim. Bilmiyorum. Kafamın içi bomboş. League of Legends'tan başka bir hayatım olmamış benim. Ama artık gerçek bir hayat yaşama zamanı, yaşamayı öğrenme zamanı...

Geçmiş olsun dünyaya hoş geldin bu sefer onlar kaybederken biz kazandık

 

[Splixson]

ve 3 gün sonra geri yükledi...

 

[mfm125]

 

[Forum Fedaisi]

2 aya geri yukleyeceksin

 

[Margot Robbie]

Bununda yasaklanması lazım