ÇÜNKÜÜÜÜÜÜÜ
Yakışıklı falan değilim anne bana bu yalanları atıp durma artık. Aileme bile güvenemeyeceksem neden yaşıyorum ki? Ne şevkat dolu ebeveynler ne güzel bir sevgili ne de eğlenceli bir arkadaş arıyorum. Çevremde yalnızca doğruları olduğu gibi söyleyen birisini istiyorum. Kalbimi kırsa da en azından beklentilerimi, umutlarımı yanlış yönlendirmem bu sayede. Yakışıklı değilim, insanları eğlendiremiyorum, güzel sohbet edemiyorum, herhangi bir konuda belirtecek fikrim duygularımdan öteye geçmiyor. Ben bir hiçim ve buna alışmaya çalışıyorum ama siz böyle yalanlara devam ettikçe içimdeki umut kıvılcımlanıyor. "Acaba gerçekten öyle miyim" diye soruyorum kendime herkesin ışığı gördüğü anda ona koştuğu gibi. Bunları değiştirecek motivasyonum da yok açıkçası çünkü ne yaparsam yapayım bu çağa ayak uydurabilecek, insanların beklentileri karşılayabilecek birisi değilim. Samimiyetsiz, çıkar üzerine kurulu ilişkilere katlanamıyorum ve fazla hassasım. Arkadaş edinmekten bile çekiniyorum, ya beni 2. plana atar da üzülürsem diye. Yanlış zamanda doğdum biliyorum. İnsanların gösteriş ve sosyal medya için yaşamadığı dönemlere dönmek isterdim. Bu dünya çok renkli ve maalesef dayanamıyorum artık.
veeee artık bronzum galiba
