Arkadaşlar merhaba. Başlık clickbait gibi görünebilir ama öyle değil. Bu aralar intihar vesveseleri ile baş etmeye çalışıyorum. En son artık hocaya gittim. Forumdan dediler hocaya git diye.
Neyse gittim TÜGVA'ya. Bir hocaya.
Adamın konuşması bir kere beni hayata tekrar bağladı. Tekrardan bir amacım olduğunu tekrardan Dünya'ya geliş amacımı anımsadım. Sonra bana dedi ki eline şu Kur'an'ı al. Niyet et. "Allah'ım bana yol göster."
Sonra rastgele bir sayfa aç ve ilk ayeti oku dedi.
Yazan ayet şuydu:
Kehf Suresi 28. Ayet
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذ۪ينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدٰوةِ وَالْعَشِيِّ يُر۪يدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْۚ تُر۪يدُ ز۪ينَةَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ اَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوٰيهُ وَكَانَ اَمْرُهُ فُرُطً
Sabah akşam Rablerinin rızasını dileyerek O'na yalvaranlarla beraber sen de sabret. Dünya hayatının güzelliklerini isteyerek gözlerini o kimselerden ayırma. Bizi anmasını kendisine unutturduğumuz ve işinde aşırı giderek hevesine uyan kimseye uyma.
Olm ben bu ayeti okudum da içim ürperdi. Aynı anda bir huzur doldu. Güven doldu. Eminlik doldu. La sanki direkt bana yazılmış gibiydi ayet. Sanki Allah benle konuşuyor gibiydi. Şoka girdim.
Ben evde yalnızım sürekli. Bana "beraber" sabret demesi. B
İbadetlerimi aksatıyordum. Bana "Allah rızasını dileyerek yalvaranlarla ol" demesi.
Dünyevi hayallere işte meslek kariyerine falan çok bağlıydım. "Bunlara dünyevi şeylere uyma" demesi.
La anladınız işte ha. İçimdeki tüm hislere tek bir ayetle yanıt vermesi beni ürpertti. Ama değişik bir şekilde aynı anda huzur doldum. Bu konuyu yazarken içimden ağlamak geliyor.
Neyse gittim TÜGVA'ya. Bir hocaya.
Adamın konuşması bir kere beni hayata tekrar bağladı. Tekrardan bir amacım olduğunu tekrardan Dünya'ya geliş amacımı anımsadım. Sonra bana dedi ki eline şu Kur'an'ı al. Niyet et. "Allah'ım bana yol göster."
Sonra rastgele bir sayfa aç ve ilk ayeti oku dedi.
Yazan ayet şuydu:
Kehf Suresi 28. Ayet
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذ۪ينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدٰوةِ وَالْعَشِيِّ يُر۪يدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْۚ تُر۪يدُ ز۪ينَةَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ اَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوٰيهُ وَكَانَ اَمْرُهُ فُرُطً
Sabah akşam Rablerinin rızasını dileyerek O'na yalvaranlarla beraber sen de sabret. Dünya hayatının güzelliklerini isteyerek gözlerini o kimselerden ayırma. Bizi anmasını kendisine unutturduğumuz ve işinde aşırı giderek hevesine uyan kimseye uyma.
Olm ben bu ayeti okudum da içim ürperdi. Aynı anda bir huzur doldu. Güven doldu. Eminlik doldu. La sanki direkt bana yazılmış gibiydi ayet. Sanki Allah benle konuşuyor gibiydi. Şoka girdim.
Ben evde yalnızım sürekli. Bana "beraber" sabret demesi. B
İbadetlerimi aksatıyordum. Bana "Allah rızasını dileyerek yalvaranlarla ol" demesi.
Dünyevi hayallere işte meslek kariyerine falan çok bağlıydım. "Bunlara dünyevi şeylere uyma" demesi.
La anladınız işte ha. İçimdeki tüm hislere tek bir ayetle yanıt vermesi beni ürpertti. Ama değişik bir şekilde aynı anda huzur doldum. Bu konuyu yazarken içimden ağlamak geliyor.
