Okuldan korkmak, Aitsizlik ve soğuk hissetmek.

[Sansar Salvo]

Dostlar 9. sınıfta 2 kere sınıf değiştirdim 10. sınıfta farklıydı şimdi 8 yıllık dostumun yanına, anadolu lisesine nakil aldırdım. imamhatipten kurtuldum ve dostumun yanına geldim diye mutluydum. ancak ben kalp yetersizliği nedeni ile hastaneye yatana kadar. hastalığım tespit edilmeden önce 2 3 ayda olsa okula gittim ve çok mutluydum. 3 hafta gibi bir süre makineye bağlı bir şekilde hastanede yaşadıktan sonra çktım ve okula gitme vakti gelmişti. tabi astım çene geriliği ve kalp, soluklanmada sorun çıkartmaya başladı. o sırada lordoz ve skolyoz teşiside kondu tabi. okula ilk gittiğim gün 8 saat uyudum, iyi olan derslerim yerle bir oldu sınıfta kalma derecesine geldim. nedense artık yorgun uykusuz halsiz.. sanki farklı bir bedenin içindeydim. göz altlarım mor ve artık ben bunları kafaya takmaktan stres ile saçlarım dökülmeye başlamıştı. arkadaş ortamındaki o cıvık ben artık yoktum. her yerde sürekli bir şey düşünüyordum düşün düşün düşün artık çöktüm, arkadaşlarım durumumun ne olduğu sorsada, beni bu hale getirenin sağlık sorunları olmadığını farklı bir şey olduğunu biliyordum ama kafamda hala sorguladığım için onlara cevap vermedim. okul çok sıkıyor, kendimi her sene/ay farklı bir okulda bulduğum için ait hissetmiyordum. çekingendim tedirgindim, hepsini bir kenara koydum şuan ders çalışmaya iyileşmeye spor yapmaya çalışıyorum. ama sınıftaki bir kaç eleman değişikliği benim için kötü olmuştu. aşağı yukarı 10 kişilik kızlı erkekli karışık zorba bir grup sınıfıma denk geldi, zaten yarısı haliahzırda sınıfdaydı. ben ve arkadaşıma sallasalarda biz kale almadık. aslında ikimizde boş adamlar değiliz özellikle ben. fakat sebepsiz yere birşeyden korkuyordum. korkum dayak yemek zorbalanmak değil bunların üstesinden gelebilecek bir adamım. her seferinde o gruptan göz kaçırıyorum diyalog kurmuyorum yaklaşmıyorum, ama okula her sabah giderken içimde öyle bir korku beni yiyip bitiriyorki nasıl dile getirsem bilmiyorum. korkuyorum tedirginim her gün okula giderken okulu bırakasım geliyor. hafta sonunu iple çekiyor son 2 3 ders boş olunca bayram ediyorum. son zamanlarda günlük tutmaya başladım garip gelsede "sevgili günlük" derdimi yazdıkça rahatladığımı fark ettim. alternatif rahatlama seçeneğim sokakta bi köşede müzik dinlemek olduğu için bu iyi geldi aslında. şimdide aktif olarak sosyal olduğum tek yer olan bu forumda bunu yazıyorum. belki gelip "sen bunalıma girmişsin" "troll demi bu" diyecekler olacaktır canları sağolsun.

 

[We_need_meet]

Her şeyden önce geçmiş olsun. Bana kalırsa hastanede kalmaktan eski davranışlarınızı unutmuşsunuz, o yüzden fark edemeyeceğiniz bir değişim olmuş gibi. Aitlik hissi bence gereksiz bir düşünce. Bende sık sık okul değiştirmiş biri olarak söylüyorum. İnsan bir süre sonra sıkılyor. Bulunduğunuz yere ait olduğunuzu düşünün. Ders çalışmaya başlayıp, spor yapma başlamanızı duymak güzel ve başkalarının değişimi de sizi ilgilendirmesin. Size kimsenin laf harici sataşacağını sanmıyorum. Bir şey de olmaz. Olur da bir şey olursa, o korkunuzu yenmiş olursunuz. Okulu bırakma isteğiniz, son derslerin boş olmasına sevinmeniz ve hafta sonunu iple çekmeniz içinse şunu söyleyeyim. Bu günlerin kıymetini bilin. Bu şikayet ettiğiniz günler, ileride "Eskiden ne mutluydum." Diyeceğiniz zamanlar. Günlük tutmanız hakkında. Günlük yazmaya olan bakış açımı eski mesajlara bakarsanız görebilirsiniz. Bakın diye demiyorum. Kısaca ben günlük tutmanın insanın bütün sorunlarına yardımcı olabileceğini düşünüyorum. Aynı zamanda yazı yazmanın psikolojiye de iyi geldiğine inanıyorum. Sizin dediğiniz:

günlük tutmaya başladım garip gelsede "sevgili günlük" derdimi yazdıkça rahatladığımı fark ettim.

Şey kesinlikle normal. Aksine ileride ne kadar küçük şeyleri kafaya taktığınızı ve ne kadar küçük şeylerin sizi üzdüğünü göreceksiniz. Uzun süre değil. Bir ay sonra okuduğunuz zaman "Geçen ay ne aptalmışım." dedirteceğini düşünüyorum. Birde son olarak aktif olmanızın da içinizi rahatlatacağını düşünüyorum. Burası iyi bir yer. Umarım içiniz rahat olur ve dediklerim size bir şey katmıştır.

 

[Sansar Salvo]

Umarım içiniz rahat olur ve dediklerim size bir şey katmıştır

Elbette kattı, kötüde deseniz iyide deseniz değer verip yorum yaptıysanız ne mutlu bana teşekkür ederim.