16 yaşında bitik bir beden...

[NethuX]

Merhaba. 16 yaşındayım. Hayattan zevk alamıyorum. Her şeyi elde edebilecek durumum olduğu halde mutlu olamıyorum. Yaklaşık 8 yıldır psikolojik destek alıyorum. Özellikle şu ergenliğin ilk zamanı manevi olarak aşırı büyük bir çöküş içindeydim, ve şimdi daha kötüyüm. Hiçbir şeyden umudum yok. Çalışmak veya okumak istemiyorum. Bunun yerinde sokakta bile dilenirim. Allah'la olan bağım tamamen koptum. En basitinden; Dünya da 7 milyar insan var ve dahası var oldu, o kadar insan arasından Allah benim mi dua mı kabul edicek veya cennete sokucak? vs. Sosyal ortamım bi gün iyi bi gün kötü. Sevgili yapma işlerine falan artık bulaşmak istemiyorum. 4 kişiden ayrı ayrı red yedim. Anam babam bile artık benimle uğraşamıyor. Kendimi tutamadığım zamanlar anne veya baba olsun ya da yaratıcı, gelen geçene sövüyorum. Belki hiç umursamazsınız bu yazdıklarımı, "veledin teki" diye atarsınız kenara ne bileyim. Şuan saat gece 01:25 "Rafet el roman - direniyorum" dinliyorum. Herşeyi boşverdim. Her hafta en az iki veya üç eksik ödev gidiyor okula. Bana göre sonu olan hiçbir şeyin bi anlamı yok. "Sonu gelicek zaten ne uğraşıyoruz?" diyorum. Bu yüzden hayatında bi anlamı yok benim için. Tabiri caizse camış gibi yemek yer dururdum, artık iştahım kesildi yiyemiyorum. 2 haftada 6kg verdim. Siyaset deseniz, "s" sini bile duymak istemiyorum. Beynim artık düşünmekten o kadar hızlı çalışıyor ki, baş ağrısı hiç eksik olmuyor. Hani işlemciye yükü ne kadar verirseniz o kadar ısınır ya, aynı hesap. Tutunmak için kimsem kalmamış gibi hissediyorum. 70 yaşında gibi hissediyorum kendimi. Artık hiçbir şeyin düzelmeyeceğini düşünüyorum. Gündemden uzak kalmak istiyorum ama merak işte kalamıyorum. Öğretmenlerim birkaçı artık benle uğraşmıyor "özel okul" olduğu halde. İnsanlara çok iyilik yaptım. Adam anama babama sövdü sustum, falancı geldi tilt etti beni, aşağıladı ama sustum. Arkadaşıma borç verdim, sözde hala vericek ya, sustum. Ona verdiğim paraya faiz eklesem zengin olmuştum şuan. Artık hiçbir şey ama hiçbir şey düzelmeyecek gibi geliyor bana. En yakın zamanda ölebilsem keşke... Allah anneme babama sabır versin, saolsunlar yine katlanıyorlar bana.

Neyse sadece içimi dökmek istemiştim, daha anlatacak çok şey var ama şuan için bu kadarı yeterli. En azından rahatladım.

Yazmak istediğiniz veya yorum yapmak isterseniz çekinmeyin lütfen.

 

[Berk Atmaca]

Üzülmeye itecek davranışlardan kaçın. Melankolik şarkılar dinlemeyin. Kaybedenlerin müziklerini dinlemeyin. Motivasyonunuz yok ve depresyona girmişsiniz. Her şey bitecek zaten yapmayalım çok saçma bir düşünce. Basit örnek; filmin sonu var diye izlemez misin? Tanrı ya da inanç işlerine bir şey diyemem o sana bağlı. Tutunmak için birine ihtiyacınız yok. Biz erkekler kendimizi geliştirmek zorundayız. Kötü düşünce motivasyon düşürür. Az ego mu kassak??? Ölmeyi dilemek korkaklıktır kaçmaktır. Kimse senin üzülmenle ilgilenmicek elinden tutan olmayacak, 16 yaşındasın ailenle bağını koparmaya yavaştan başlayıp ayaklarının üstünde durmayı öğrenmeye başla. Kaçmak bizlere göre değil. 2022 de günlük gülistanlık yaşıyoruz. Ekonomi kötü falan kötü bende farkındayım ama şunu düşün, ya 1900'lerin başında doğsaydık ve 1. 2. dünya savaşlarının etkisinde büyüseydik? Bir tık şanslıyız bence. Ya kalkıp kendine çeki düzen verirsin ya da korkak gibi sorumluluklarından kaçarak köşelerde birinin elinden tutmasını beklersin. Ha kimse sana yardım etmeye gelmeyecek. Ben sana yok spor yap hobi edin demiyorum. Aradaki farkı anlarsın umarım. Düzelmeni istiyorum çünkü bunların benzerini deneyimledim dostum. 18 yaşındayım. Konuşmak istersen ya da dertleşmek istersen özelden yaz.

 

[yufuscuk]

Merhaba. 16 yaşındayım. Hayattan zevk alamıyorum. Her şeyi elde edebilecek durumum olduğu halde mutlu olamıyorum. Yaklaşık 8 yıldır psikolojik destek alıyorum. Özellikle şu ergenliğin ilk zamanı manevi olarak aşırı büyük bir çöküş içindeydim, ve şimdi daha kötüyüm. Hiçbir şeyden umudum yok. Çalışmak veya okumak istemiyorum. Bunun yerinde sokakta bile dilenirim. Allah'la olan bağım tamamen koptum. En basitinden; Dünya da 7 milyar insan var ve dahası var oldu, o kadar insan arasından Allah benim mi dua mı kabul edicek veya cennete sokucak? vs. Sosyal ortamım bi gün iyi bi gün kötü. Sevgili yapma işlerine falan artık bulaşmak istemiyorum. 4 kişiden ayrı ayrı red yedim. Anam babam bile artık benimle uğraşamıyor. Kendimi tutamadığım zamanlar anne veya baba olsun ya da yaratıcı, gelen geçene sövüyorum. Belki hiç umursamazsınız bu yazdıklarımı, "veledin teki" diye atarsınız kenara ne bileyim. Şuan saat gece 01:25 "Rafet el roman - direniyorum" dinliyorum. Herşeyi boşverdim. Her hafta en az iki veya üç eksik ödev gidiyor okula. Bana göre sonu olan hiçbir şeyin bi anlamı yok. "Sonu gelicek zaten ne uğraşıyoruz?" diyorum. Bu yüzden hayatında bi anlamı yok benim için. Tabiri caizse camış gibi yemek yer dururdum, artık iştahım kesildi yiyemiyorum. 2 haftada 6kg verdim. Siyaset deseniz, "s" sini bile duymak istemiyorum. Beynim artık düşünmekten o kadar hızlı çalışıyor ki, baş ağrısı hiç eksik olmuyor. Hani işlemciye yükü ne kadar verirseniz o kadar ısınır ya, aynı hesap. Tutunmak için kimsem kalmamış gibi hissediyorum. 70 yaşında gibi hissediyorum kendimi. Artık hiçbir şeyin düzelmeyeceğini düşünüyorum. Gündemden uzak kalmak istiyorum ama merak işte kalamıyorum. Öğretmenlerim birkaçı artık benle uğraşmıyor "özel okul" olduğu halde. İnsanlara çok iyilik yaptım. Adam anama babama sövdü sustum, falancı geldi tilt etti beni, aşağıladı ama sustum. Arkadaşıma borç verdim, sözde hala vericek ya, sustum. Ona verdiğim paraya faiz eklesem zengin olmuştum şuan. Artık hiçbir şey ama hiçbir şey düzelmeyecek gibi geliyor bana. En yakın zamanda ölebilsem keşke... Allah anneme babama sabır versin, saolsunlar yine katlanıyorlar bana.

Neyse sadece içimi dökmek istemiştim, daha anlatacak çok şey var ama şuan için bu kadarı yeterli. En azından rahatladım.

Yazmak istediğiniz veya yorum yapmak isterseniz çekinmeyin lütfen.

Bende böyleyim alıştım artık...

 

[TamerKs]

@Alexa gel hemen gel

 

[Gri Caner]

İstersen senle kısa bir sohbet edelim. Bugün müsait olduğun bir saati yaz. Ben de müsaitsem o saatte forumda aktif oluruz.

 

[The Batman]

Olay basit nu yaşta elinde her imkan oldugu için farkli seyler aramışsın onuda yanlis yerlerde bir defa şeytan seni kandirmiş Allaha inancini kaybetmişsin bence ilk önce Allaha inanip sonra sana zarar verdigini düsündügün seyleri çıkarman lazim bende günde 2.5 litre+ 1 büyük market poşetini yerdim sonrq baktim bunu yok biraktim
+İnançsizligi bırak dinini tam ögren
+Sana zarar veren seyleri birak
+ailenin destegini egitimin için kullan
+Zararli arkadas cevresinden uzak dur
+Saçma sapan müslim gürses tarzı müziklerden uzak dur insanin enerjisini caliyor
+Vücudu yorman lazim spor yada iş yoksa
+8 yildir piskolojik destek aliyor ve çözemiyorsan bence seni kurtaracak tek yol benimde kullandigim dine yönelmen ama sacma sapan kisilere degil sahih kişilere 16 yasindasin işleri yoluna koyarsan hayatini mutlu yaşar ebediyette mutlu olursun

bu arada bu kanali öneririm reklamsiz calisiyorlar eger istersen sana kendi özel yikik hayatimi dinle nasil kurtardigimi 16 17 yasinda melankolik müzikler dinlerken imkansiz asklar pesinde kosarken nasil bittigmi anlatirim

 

[BlackIce]

Din kısmına karışamam, seninle yaratıcı (varsa) arasında. Ancak şunu tavsiye edebilirim, zamanın ne zaman yavaş ne zaman hızlı aktığını kavramaya çalış. biliyorum ilk başta bu söylediğim saçma gelecek. Ancak şunu fark etmişsindir. ''Gülüyorken, zaman daha hızlı geçer. Mutluluklarımız sanki sadece anlık birer anı. Oysa üzgünken zaman ne de uzun gelir insana değil mi ?'' O yüzden zamanı fark et. Güldüğün anlarda aklına bu geldiğinde, zaman algını yakalayacak ve mutlu olduğun anları daha uzun tadabileceksin. keza ben ne zaman üzülsem yada bir konu canımı sıksa kendime şunu söylerim ''5 dakika sonra bunu düşünmeyeceksin bile... şimdi neden canını sıkıyorsun ki ?'' yada çok uzun yürüdüğümde (bazen işten eve yürüyerek giderim) ve yorulduğumda ''10 dakika sonra evde olacağım zaten yorgunluğun önemi yok'' ve eve geldiğimde de şunu fark ederim ki o aradaki vakti beynim algılamamış yada ben algılarımı kapatmışım. en azından benim üzüntü ve yorgunluktan kaçış yolum bu. Umarım sende de fayda sağlar. Çünkü şunu hatırla, daha az önce bu yazıyı okumaya başlamıştın ancak bir daha o ana geri dönemeyeceksin, zaman hep ileri doğru akıyor.

 

[umuttt]

Merhaba. 16 yaşındayım. Hayattan zevk alamıyorum. Her şeyi elde edebilecek durumum olduğu halde mutlu olamıyorum. Yaklaşık 8 yıldır psikolojik destek alıyorum. Özellikle şu ergenliğin ilk zamanı manevi olarak aşırı büyük bir çöküş içindeydim, ve şimdi daha kötüyüm. Hiçbir şeyden umudum yok. Çalışmak veya okumak istemiyorum. Bunun yerinde sokakta bile dilenirim. Allah'la olan bağım tamamen koptum. En basitinden; Dünya da 7 milyar insan var ve dahası var oldu, o kadar insan arasından Allah benim mi dua mı kabul edicek veya cennete sokucak? vs. Sosyal ortamım bi gün iyi bi gün kötü. Sevgili yapma işlerine falan artık bulaşmak istemiyorum. 4 kişiden ayrı ayrı red yedim. Anam babam bile artık benimle uğraşamıyor. Kendimi tutamadığım zamanlar anne veya baba olsun ya da yaratıcı, gelen geçene sövüyorum. Belki hiç umursamazsınız bu yazdıklarımı, "veledin teki" diye atarsınız kenara ne bileyim. Şuan saat gece 01:25 "Rafet el roman - direniyorum" dinliyorum. Herşeyi boşverdim. Her hafta en az iki veya üç eksik ödev gidiyor okula. Bana göre sonu olan hiçbir şeyin bi anlamı yok. "Sonu gelicek zaten ne uğraşıyoruz?" diyorum. Bu yüzden hayatında bi anlamı yok benim için. Tabiri caizse camış gibi yemek yer dururdum, artık iştahım kesildi yiyemiyorum. 2 haftada 6kg verdim. Siyaset deseniz, "s" sini bile duymak istemiyorum. Beynim artık düşünmekten o kadar hızlı çalışıyor ki, baş ağrısı hiç eksik olmuyor. Hani işlemciye yükü ne kadar verirseniz o kadar ısınır ya, aynı hesap. Tutunmak için kimsem kalmamış gibi hissediyorum. 70 yaşında gibi hissediyorum kendimi. Artık hiçbir şeyin düzelmeyeceğini düşünüyorum. Gündemden uzak kalmak istiyorum ama merak işte kalamıyorum. Öğretmenlerim birkaçı artık benle uğraşmıyor "özel okul" olduğu halde. İnsanlara çok iyilik yaptım. Adam anama babama sövdü sustum, falancı geldi tilt etti beni, aşağıladı ama sustum. Arkadaşıma borç verdim, sözde hala vericek ya, sustum. Ona verdiğim paraya faiz eklesem zengin olmuştum şuan. Artık hiçbir şey ama hiçbir şey düzelmeyecek gibi geliyor bana. En yakın zamanda ölebilsem keşke... Allah anneme babama sabır versin, saolsunlar yine katlanıyorlar bana.

Neyse sadece içimi dökmek istemiştim, daha anlatacak çok şey var ama şuan için bu kadarı yeterli. En azından rahatladım.

Yazmak istediğiniz veya yorum yapmak isterseniz çekinmeyin lütfen.

bende öyleyim ama 2 fark var biri ben 14 yaşındayım ve hiç psikolojik destek almadım. bu konunun sıkı takipçisiyim