Büyük hedefim yok kendimi geliştirdiğim alanlar var. ama okulda 9 10 saat oturduğum yerden kalkmayıp özet çıkarır ders çalışırım eve gelip gecenin 12 1 ine kadar ders çalışırım beynim yoruluyor, 10.sınıfım 2 yıldır yaptığım tek şey bu. Çevremde herkes eğlenip gezip tozuyor hemde çalışıyor, ve daha yüksek notlar çıkarıyor.
Yıllardır hiç çevrem olmadı biri ile dahi arkadaşlık kurmadım tek başıma olduğum için içe dönük yetiştim bu beni dahada karanlığa itti.
Şimdide ne konuşabiliyorum adam akıllı nasıl cümle kuracağımı bile bilmiyorum.
Zaman geçtikçe daha garip bir hal almaya başladı. Şu an psikoterapi görüyorum biryandanda ilaç tedavisi alıyorum eskiye göre biraz daha iyiyim.
En azından artık normal insanlar gibi gerçekçi düşüncelerim var. Önceki zamanlarda hayal dünyasından ibaret bir dünyam vardı.
Bunun öncelerinde sanaldan bir kız ile konuşuyordum. anca buradan oluyor daha yüzünü sesini duymadığım biri ile konuşuyordum. Yazılı olsa konuşmak az çok içimi rahatlatıyordu. Bıraktı birdaha konuşamadım zaten. kendim zamanında fırın fabrika işi yapmıştım onu söylemek istiyorum çünki dert ettiğim şeylere saçma diyorsanız 10 12 saat sıcağında altında iş yaptığım için daha ön plandayım.
Sosyal ortamlara hiç alışkın değilim gerçekten şakasınada olsa küçümsenmek alay edilmek vesayre hiç alışkın olmadığım ve karakterime uygun görmediğim için ciddiyetli olgun birini arıyorum öyle birinide hiç göremedim bulamadım. Üniversite okuyacağım zaman 20 23 yaşımda daha olgun bir zihniyete sahip olurum insanlarla güzel bir şekilde konuşurum diye tahmin ediyorum. Gerçekten artık dayanamayacağım. İleride evleneceğimide düşünmüyorum bir kızla konuşabilecek potansiyelde biri değilim.
Psikoterapi gördükten sonra kendiminde diğer insanlarla eşit olduğumu anladım kendimi üste çıkarmak içinde bir nedenim kalmadı artık. Nasıl sosyalleşeceğim?
Yıllardır hiç çevrem olmadı biri ile dahi arkadaşlık kurmadım tek başıma olduğum için içe dönük yetiştim bu beni dahada karanlığa itti.
Şimdide ne konuşabiliyorum adam akıllı nasıl cümle kuracağımı bile bilmiyorum.
Zaman geçtikçe daha garip bir hal almaya başladı. Şu an psikoterapi görüyorum biryandanda ilaç tedavisi alıyorum eskiye göre biraz daha iyiyim.
En azından artık normal insanlar gibi gerçekçi düşüncelerim var. Önceki zamanlarda hayal dünyasından ibaret bir dünyam vardı.
Bunun öncelerinde sanaldan bir kız ile konuşuyordum. anca buradan oluyor daha yüzünü sesini duymadığım biri ile konuşuyordum. Yazılı olsa konuşmak az çok içimi rahatlatıyordu. Bıraktı birdaha konuşamadım zaten. kendim zamanında fırın fabrika işi yapmıştım onu söylemek istiyorum çünki dert ettiğim şeylere saçma diyorsanız 10 12 saat sıcağında altında iş yaptığım için daha ön plandayım.
Sosyal ortamlara hiç alışkın değilim gerçekten şakasınada olsa küçümsenmek alay edilmek vesayre hiç alışkın olmadığım ve karakterime uygun görmediğim için ciddiyetli olgun birini arıyorum öyle birinide hiç göremedim bulamadım. Üniversite okuyacağım zaman 20 23 yaşımda daha olgun bir zihniyete sahip olurum insanlarla güzel bir şekilde konuşurum diye tahmin ediyorum. Gerçekten artık dayanamayacağım. İleride evleneceğimide düşünmüyorum bir kızla konuşabilecek potansiyelde biri değilim.
Psikoterapi gördükten sonra kendiminde diğer insanlarla eşit olduğumu anladım kendimi üste çıkarmak içinde bir nedenim kalmadı artık. Nasıl sosyalleşeceğim?
