Ailemin bana karşı tavrı yüzündenmi bu durumdayım

[ahmetkoklu]

18 yaşındayım, dışarı pek çıkmam, genelde bilgisayar başındayım. Küçüklükten beri evde huzur yoktu zaten. Annemle babam birbirini hiç sevmedi, sürekli kavga gürültülü bir ortamda büyüdüm. Disari cikmak istedigimde,

Dışarıda ne yapacaksın, otur evde dinlen.. diyorlar. Sosyalleşmek dediğin şey, sana merhaba diyenen selam hal hatır sorarsın, kimse kimsenin derdini çekmez. Diyorlar..

Ve sessiz olduğum için beni "otizmli zihinsel engelli" yerine koyduklarina dair çok konusmalarini duydum malesefkin.



Ben 12-13 yaşlarındayken internetten video işleriyle uğraşmaya başladım. Sonradan işler büyüdü, para kazanmaya başladım İşe başlama nedenim. Annem babama destek olayım, sevdiğim işi yapayım diye. Ama ne yaptıysam doğru düzgün takdir eden olmadı.



Bir ayda eve giren paranın 3 katını kazandım, kimse dönüp “aferin” bile demedi. Bilgisayar başında oyun oynarken görünce babam hemen kızıyor: “İşi yap, paranı kazan, sonra dinlenirsin bu parayi altina yatıracagız” diyor. Halbuki sabahtan beri zaten iş yapıyorum.



Kendi motorumu aldım, bilgisayarımı ekipmanımı hep kendi paramla aldım. Kimseye yük olmadım ama hâlâ sanki boş boş oturuyormuşum gibi davranıyorlar. Geçen tek başıma internet kafeye gidecektim, "ne işin var dışarda" dediler. Zaten evden çıkmıyorum, arkadaş desen yok, sosyal ortamım yok.

Küçüklüğümde tarihi kültürel bilgileri inceler okurdum ve bunu anneme anlatırdım, annemde "sen bu konulari bosver meslegini eline al ondan sonra ne yaparsan yap" gözünde bakıldı. Kendi icimde bir sikinti varsa "dunyada daha buyuk sıkıntıları olanlar var diyip icime attım. (2 yıl psikolojik tedavisi aldim)



Bir de üstüne "memur ol, 40-50 bin maaş alırsın, sonra istedigin gibi gez toz..." diyorlar. ben zaten para kazanıyorum, hem de severek yaptığım bir işten. Ama yaptığım iş onlara “gerçek” gelmiyor

 

[Amazon]

18 yaşındayım, dışarı pek çıkmam, genelde bilgisayar başındayım. Küçüklükten beri evde huzur yoktu zaten. Annemle babam birbirini hiç sevmedi, sürekli kavga gürültülü bir ortamda büyüdüm. Disari cikmak istedigimde,

Dışarıda ne yapacaksın, otur evde dinlen.. diyorlar. Sosyalleşmek dediğin şey, sana merhaba diyenen selam hal hatır sorarsın, kimse kimsenin derdini çekmez. Diyorlar..

Ve sessiz olduğum için beni "otizmli zihinsel engelli" yerine koyduklarina dair çok konusmalarini duydum malesefkin.



Ben 12-13 yaşlarındayken internetten video işleriyle uğraşmaya başladım. Sonradan işler büyüdü, para kazanmaya başladım İşe başlama nedenim. Annem babama destek olayım, sevdiğim işi yapayım diye. Ama ne yaptıysam doğru düzgün takdir eden olmadı.



Bir ayda eve giren paranın 3 katını kazandım, kimse dönüp “aferin” bile demedi. Bilgisayar başında oyun oynarken görünce babam hemen kızıyor: “İşi yap, paranı kazan, sonra dinlenirsin bu parayi altina yatıracagız” diyor. Halbuki sabahtan beri zaten iş yapıyorum.



Kendi motorumu aldım, bilgisayarımı ekipmanımı hep kendi paramla aldım. Kimseye yük olmadım ama hâlâ sanki boş boş oturuyormuşum gibi davranıyorlar. Geçen tek başıma internet kafeye gidecektim, "ne işin var dışarda" dediler. Zaten evden çıkmıyorum, arkadaş desen yok, sosyal ortamım yok.

Küçüklüğümde tarihi kültürel bilgileri inceler okurdum ve bunu anneme anlatırdım, annemde "sen bu konulari bosver meslegini eline al ondan sonra ne yaparsan yap" gözünde bakıldı. Kendi icimde bir sikinti varsa "dunyada daha buyuk sıkıntıları olanlar var diyip icime attım. (2 yıl psikolojik tedavisi aldim)



Bir de üstüne "memur ol, 40-50 bin maaş alırsın, sonra istedigin gibi gez toz..." diyorlar. ben zaten para kazanıyorum, hem de severek yaptığım bir işten. Ama yaptığım iş onlara “gerçek” gelmiyor

evden ayrilma vaktiniz gelmis gibi geldi bana hocam yanlis anlamayin sizin kusurlu oldugunuz nokta goremedim fakat size yapilan davranislar sizi iyi bir duruma goturmeyecek diye dusunmekteyim zaten resit bir bireysiniz karisamazlar.

 

[hampal]

Aile bir bireyin kanseri gibidir. İçten içe yer bitirir seni. Özgür iraden olmaz. Ayrı eve çıkmanın vakti gelmişte geçiyor. Sorumlulukların olacak belki ama günün sonunda kafanı yastığa huzurla koyacaksın vesselam.

 

[SadeceBirisi.]

18 yaşındayım, dışarı pek çıkmam, genelde bilgisayar başındayım. Küçüklükten beri evde huzur yoktu zaten. Annemle babam birbirini hiç sevmedi, sürekli kavga gürültülü bir ortamda büyüdüm. Disari cikmak istedigimde,

Dışarıda ne yapacaksın, otur evde dinlen.. diyorlar. Sosyalleşmek dediğin şey, sana merhaba diyenen selam hal hatır sorarsın, kimse kimsenin derdini çekmez. Diyorlar..

Ve sessiz olduğum için beni "otizmli zihinsel engelli" yerine koyduklarina dair çok konusmalarini duydum malesefkin.



Ben 12-13 yaşlarındayken internetten video işleriyle uğraşmaya başladım. Sonradan işler büyüdü, para kazanmaya başladım İşe başlama nedenim. Annem babama destek olayım, sevdiğim işi yapayım diye. Ama ne yaptıysam doğru düzgün takdir eden olmadı.



Bir ayda eve giren paranın 3 katını kazandım, kimse dönüp “aferin” bile demedi. Bilgisayar başında oyun oynarken görünce babam hemen kızıyor: “İşi yap, paranı kazan, sonra dinlenirsin bu parayi altina yatıracagız” diyor. Halbuki sabahtan beri zaten iş yapıyorum.



Kendi motorumu aldım, bilgisayarımı ekipmanımı hep kendi paramla aldım. Kimseye yük olmadım ama hâlâ sanki boş boş oturuyormuşum gibi davranıyorlar. Geçen tek başıma internet kafeye gidecektim, "ne işin var dışarda" dediler. Zaten evden çıkmıyorum, arkadaş desen yok, sosyal ortamım yok.

Küçüklüğümde tarihi kültürel bilgileri inceler okurdum ve bunu anneme anlatırdım, annemde "sen bu konulari bosver meslegini eline al ondan sonra ne yaparsan yap" gözünde bakıldı. Kendi icimde bir sikinti varsa "dunyada daha buyuk sıkıntıları olanlar var diyip icime attım. (2 yıl psikolojik tedavisi aldim)



Bir de üstüne "memur ol, 40-50 bin maaş alırsın, sonra istedigin gibi gez toz..." diyorlar. ben zaten para kazanıyorum, hem de severek yaptığım bir işten. Ama yaptığım iş onlara “gerçek” gelmiyor

Eski kafa diyeceğimiz şekilde anlamıyorlar okumanın şuan pek bir karşılığı yok çünkü şuanki memurların büyük kısmının sınavda çözdüğü soruları 6. Sınıflar çözüyor kısaca bir yere ne kadar çok insan isterse o kadar zorlaşır eğer geçinebileceğin düzeyde kazancın varsa taşın bir kedi yada köpek alırsın tüm stresini alır

 

[efetg]

18 yaşındayım, dışarı pek çıkmam, genelde bilgisayar başındayım. Küçüklükten beri evde huzur yoktu zaten. Annemle babam birbirini hiç sevmedi, sürekli kavga gürültülü bir ortamda büyüdüm. Disari cikmak istedigimde,

Dışarıda ne yapacaksın, otur evde dinlen.. diyorlar. Sosyalleşmek dediğin şey, sana merhaba diyenen selam hal hatır sorarsın, kimse kimsenin derdini çekmez. Diyorlar..

Ve sessiz olduğum için beni "otizmli zihinsel engelli" yerine koyduklarina dair çok konusmalarini duydum malesefkin.



Ben 12-13 yaşlarındayken internetten video işleriyle uğraşmaya başladım. Sonradan işler büyüdü, para kazanmaya başladım İşe başlama nedenim. Annem babama destek olayım, sevdiğim işi yapayım diye. Ama ne yaptıysam doğru düzgün takdir eden olmadı.



Bir ayda eve giren paranın 3 katını kazandım, kimse dönüp “aferin” bile demedi. Bilgisayar başında oyun oynarken görünce babam hemen kızıyor: “İşi yap, paranı kazan, sonra dinlenirsin bu parayi altina yatıracagız” diyor. Halbuki sabahtan beri zaten iş yapıyorum.



Kendi motorumu aldım, bilgisayarımı ekipmanımı hep kendi paramla aldım. Kimseye yük olmadım ama hâlâ sanki boş boş oturuyormuşum gibi davranıyorlar. Geçen tek başıma internet kafeye gidecektim, "ne işin var dışarda" dediler. Zaten evden çıkmıyorum, arkadaş desen yok, sosyal ortamım yok.

Küçüklüğümde tarihi kültürel bilgileri inceler okurdum ve bunu anneme anlatırdım, annemde "sen bu konulari bosver meslegini eline al ondan sonra ne yaparsan yap" gözünde bakıldı. Kendi icimde bir sikinti varsa "dunyada daha buyuk sıkıntıları olanlar var diyip icime attım. (2 yıl psikolojik tedavisi aldim)



Bir de üstüne "memur ol, 40-50 bin maaş alırsın, sonra istedigin gibi gez toz..." diyorlar. ben zaten para kazanıyorum, hem de severek yaptığım bir işten. Ama yaptığım iş onlara “gerçek” gelmiyor

hocam yeterli para biriktirip 1+1 evlere bakın bulunndugunuz konuma göre değişebilir ortalama iyi bir 1+1 i 10-14k ya bulursunuz eşyalı olmasına dikkat edin yoksa rezil olursun ve biriyle ortak eve çıkma bana kalırsa(eğer aklında öyle bir fikir varsa)

ailenin kafa yapısı cidden ultra kötü senin psikolojinide etkiler zamanla en kısa zamanda tüy

 

[ahmetkoklu]

hocam yeterli para biriktirip 1+1 evlere bakın bulunndugunuz konuma göre değişebilir ortalama iyi bir 1+1 i 10-14k ya bulursunuz eşyalı olmasına dikkat edin yoksa rezil olursun ve biriyle ortak eve çıkma bana kalırsa(eğer aklında öyle bir fikir varsa)

ailenin kafa yapısı cidden ultra kötü senin psikolojinide etkiler zamanla en kısa zamanda tüy

Aile bir bireyin kanseri gibidir. İçten içe yer bitirir seni. Özgür iraden olmaz. Ayrı eve çıkmanın vakti gelmişte geçiyor. Sorumlulukların olacak belki ama günün sonunda kafanı yastığa huzurla koyacaksın vesselam.

Bu avidan sikintilar var abcak geçer gider diye udusnuyorum isleri dahada ilerletirsem. Ayriyeten aileme bağlı bir insanim sadece onlarin bu yonunu soyledim onlari sevmiyorum vb. Demedim seviyorum. Evden param olsa bile ayrilmam. Kendi kardeslerim haleb evde ve onlar uni okuyor, oblarda aybi sikintidan muzdarip oldular tabi, ama kimse evden cikmadi. Bende zaten evden gudip ayri yasamak isteyecek biri insan degilim Su an yks ye hazirlaniyorum. Ondan sonra yaz tatili ve sonrasi kendim 2 yılık universiteye girebilirsem o sekilde ilerletecegim. Kendi sehrimde universite olacak. Evden ubiye otobusle gidip gelecegim. Vaşka sehirde yasamam vb. Kira para onlara para yetmez. Sadece diploma ve is acisindan zaman kazanmak icin o kadar masraf asla olmaz yapmamda...

 

[Çatlı Reis]

Bu avidan sikintilar var abcak geçer gider diye udusnuyorum isleri dahada ilerletirsem. Ayriyeten aileme bağlı bir insanim sadece onlarin bu yonunu soyledim onlari sevmiyorum vb. Demedim seviyorum. Evden param olsa bile ayrilmam. Kendi kardeslerim haleb evde ve onlar uni okuyor, oblarda aybi sikintidan muzdarip oldular tabi, ama kimse evden cikmadi. Bende zaten evden gudip ayri yasamak isteyecek biri insan degilim Su an yks ye hazirlaniyorum. Ondan sonra yaz tatili ve sonrasi kendim 2 yılık universiteye girebilirsem o sekilde ilerletecegim. Kendi sehrimde universite olacak. Evden ubiye otobusle gidip gelecegim. Vaşka sehirde yasamam vb. Kira para onlara para yetmez. Sadece diploma ve is acisindan zaman kazanmak icin o kadar masraf asla olmaz yapmamda...

O zaman yapacak bir şey yok hocam zaten. Kendin yazmış kendin çizmişsin. Bu tarz bi ailede yaşayan bir insana verilecek en güzel tavsiyeyi vermiş arkadaşlar. Ayrıl demişler. Sende yapmayacağını söylüyorsun. O zaman ortada bir sorun yok.

 

[129366]

bir cacık olmaz senden. hem şikayetçisin hem de aileme bağlıyım evimden ayrılamam diyorsun. demek ki ailen seni dışarı çıkarmamakta haklı.

 

[Gravewormszr]

Herkes anne baba olmamalı.

 

[ahmetkoklu]

bir cacık olmaz senden. hem şikayetçisin hem de aileme bağlıyım evimden ayrılamam diyorsun. demek ki ailen seni dışarı çıkarmamakta haklı.

Aileme karşı gelmem asla. Ama bu sikintilari kendi icimde cozup sosyalesince belki o acidan bir sikinti olmaz diye dusunuyorum. Evi terk edip ayaklarimin uzerinde dururum diyen ergenler gibi degilim onlari cahil olarak goruyorum. Etrafimda cok var. Ailesine karsi bagirip cigirani. Bilemiyorum insallah duzeltirim

 

[129366]

Herkes anne baba olmamalı.

kimse olmamalı ben evliliğe ve üremeye karşıyım.

 

[Kuversa]

muhtemelen internette yapilan islerin geleceginin acik olmadigini dusunuyorlar... eh tabii ki bu bir tahmin ama kesinlikle asagilanmayi hak etmiyorsunuz, ortada buyuk bir umursamazlik var gibi ama eger siz aileme bagliyimcilardansaniz siz bilirsiniz ve sordugunuz sorunun cevabi bence hem evet hem hayir;

evet cunku ailenin kesinlikle karakter gelisiminde buyuk rolu var, sizi umursamamak yerine sorunun kaynagina gidip cozmeye calisabilirlerdi ve bir ihtimal sonuc daha iyi olabilirdi

hayir cunku kisilik ozelliklerinin bir kismi kalitsal olabiliyor yani dogustan gelme olabilir, genetik biraz da insan davranislarini etkiliyor diye biliyorum

 

[hazarcoban]

18 yaşındayım, dışarı pek çıkmam, genelde bilgisayar başındayım. Küçüklükten beri evde huzur yoktu zaten. Annemle babam birbirini hiç sevmedi, sürekli kavga gürültülü bir ortamda büyüdüm. Disari cikmak istedigimde,

Dışarıda ne yapacaksın, otur evde dinlen.. diyorlar. Sosyalleşmek dediğin şey, sana merhaba diyenen selam hal hatır sorarsın, kimse kimsenin derdini çekmez. Diyorlar..

Ve sessiz olduğum için beni "otizmli zihinsel engelli" yerine koyduklarina dair çok konusmalarini duydum malesefkin.



Ben 12-13 yaşlarındayken internetten video işleriyle uğraşmaya başladım. Sonradan işler büyüdü, para kazanmaya başladım İşe başlama nedenim. Annem babama destek olayım, sevdiğim işi yapayım diye. Ama ne yaptıysam doğru düzgün takdir eden olmadı.



Bir ayda eve giren paranın 3 katını kazandım, kimse dönüp “aferin” bile demedi. Bilgisayar başında oyun oynarken görünce babam hemen kızıyor: “İşi yap, paranı kazan, sonra dinlenirsin bu parayi altina yatıracagız” diyor. Halbuki sabahtan beri zaten iş yapıyorum.



Kendi motorumu aldım, bilgisayarımı ekipmanımı hep kendi paramla aldım. Kimseye yük olmadım ama hâlâ sanki boş boş oturuyormuşum gibi davranıyorlar. Geçen tek başıma internet kafeye gidecektim, "ne işin var dışarda" dediler. Zaten evden çıkmıyorum, arkadaş desen yok, sosyal ortamım yok.

Küçüklüğümde tarihi kültürel bilgileri inceler okurdum ve bunu anneme anlatırdım, annemde "sen bu konulari bosver meslegini eline al ondan sonra ne yaparsan yap" gözünde bakıldı. Kendi icimde bir sikinti varsa "dunyada daha buyuk sıkıntıları olanlar var diyip icime attım. (2 yıl psikolojik tedavisi aldim)



Bir de üstüne "memur ol, 40-50 bin maaş alırsın, sonra istedigin gibi gez toz..." diyorlar. ben zaten para kazanıyorum, hem de severek yaptığım bir işten. Ama yaptığım iş onlara “gerçek” gelmiyor

Aynı kaderin farklı versiyonlarıyız.Üzüldüm.Geçende açtığım aile ile alaklı konuma bakmanı tavsiye edeirm