Bu paylaşıma denk geldim. Ve burada içimi açam dedim. Başlayalım.
Lacan soyadlı bir psikiyatristin söylediği bir söz var. Onun bakış açısı bana uyuyor. Ek olarak kendi yorumumu da ekleyeceğim.
"Sevgi hiç var olmamış birine sahip olmadıklarını vermektir."
Bu sözü çok seviyorum. Bana uyan bir sevgi tanımı. Benim hayatta harbiden sevdiğim insan yok. Çünkü sevmeye değer görmüyorum. Yanlış anlamayın "Ben ulaşılmazım" gibi bir anlam çıkarmayın. Sadece, imkansız biliyorum ama dürüst sevgiyi kabul ediyorum. Bu sevgi de benim kararıma bakmıyor. Vücuduma bakıyor. Doğuştan gelen karakterim böyle. Kolay kolay sevemiyorum, kolay kolay sevgiyi de kabul etmiyorum. Yani birinin beni sevmesine de izin vermiyorum. Gerçek sevgiyi nasıl anlıyorum biliyor musunuz?
1 saniyelik bayılma sekansı ile.
Gerçek sevgi bu sevgi tanımının dışında kalan cinsellik haricinde tutulan değer verilen, değer görülen, bağlılık hissedilen, sebepsiz düşünülen insanların birbirine duyduğu pozitif bir duygudur. Bu sevginin karmaşık, kompleks hali ise aşktır.
"... hiç var olmamış birine..." : Sevgi duyduğumu sandığımız kişiyi aslında gerçekten sevmiyoruz. Sadece sebepsizce sahip olduğumuz etiket özellikleri taşıdığı için seviyoruz. Aslında sevdiğimiz kendimizin inşa ettiği, yarattığı karakter. O kişide bizim yarattığımız karaktere aykırı tek bir negatif özellik görelim yavaş yavaş veya direkt olarak soğumaya başlıyoruz. İşte gerçek sevgi o yarattığımız karaktere değil de o kişiyi sevdiğimiz durumundaki sevgidir.
"... sahip olmadıklarını..." : Birini sevdiğiniz zaman birbirinize destek olma, eksiğini tamamlama güdüsü olur. Böyle bir anlaşma vardır. Böyle bir anlaşma sözlü veya duygusal bir şekilde belirtilmez. İçte yaşanır. İki kişinin de eksikliği aynıdır. O yüzden sahip olmadığımız şeyleri veririz. Gerçek sevgi tanımına yakın olabilir. Ama biraz derine inersek gerçek sevgi birbirimizi mutlu etmek, eksiğini tamamlamak değildir bana göre. Gerçek sevgi eksik tamamlama kaygısı gütmeden kişiyi olduğu haliyle sevdiğimiz durumundaki sevgidir. Yani hem kendi yarattığımız olmayacak hem de doldurulmamış eksiği olan biri. İşte bu kişiye duyulan sevgi gerçek sevgidir.
Keder, elem, öfke, hüzün, ayrılık, birliktelik, mutluluk... Bütün duyguların sevgi odağında tek bünyede birleşmesi aşktır.
Gerçek sevgi varsa bitmez aşk vardır.
Şöyle bir sorun var. Gerçek sevgi hem çok zor hem de çok kolay. Sevgiyi duyan kişi acaba gerçek sevgiyi duyabilecek yapıda biri mi ya da sevgi duyulan biri gerçek sevgiyi algılayabilecek biri mi? Bu iki bilinmeyenin olduğu denklemi çözmek harbiden zor olabilir.
Hadi kalın sağlıcakla.
