İyi forumlar herkese. Öncelikle rica ediyorum ergen zırvalaması bir durum olduğunu düşünmeyin. Fen lisesinde okuyan bir 10. sınıf öğrencisiyim. Hiçbir zaman "ben oldum, ben tamamım" tarzı havalara girmedim, aksine kendimi hep eksik hissettim ve bilmediklerimle sınadım. Fakat gün geçtikçe daha da farkına varıyorum ki aslında hiçbir zaman bir kişilik oturtamamışım. Yani bir benliğim yokmuş bu hayatta. Olaylara iyimser bakıp herkesi kendim sanmışım yıllarca. Sorumluluklarımdan kaçıp bilmediklerimden korkmuşum. Kendimi hiçbir zaman hiçbir şeye layık görmemişim. Yani kısacası son 3-4 aydır genel bir aydınlanma yaşıyorum. İlişkiler olsun, okul olsun, arkadaşlıklar olsun her konuda. Ve maalesef bu aydınlanma beni mutsuz ediyor. Önceden canım sıkıldığında oyun oynar, maç izler bir şekilde avuturdum kendimi, sonrasında zaten sıkıntımı unutmuş olurdum. Ama son zamanlarda ülke şartları da işin içine girmeye başladı. Artık hangi işi yaparsam yapayım aklım sanki hep başka bir şeyle meşgul, sanki kafamda aynı anda açılan yüzlerce sekme var ve ben bunların içinde kayboluyorum. Daha önce de boşluk hissi yaşamıştım ama onlar kesinlikle böyle değildi. Özellikle son 1 haftadır sanki saatlerce ağlamak istiyorum ve ağlarsam bana iyi gelecek gibi bir his var içimde. Daha uzun uzun yazabilirim ama sizleri de meşgul etmek istemiyorum. Tek sorum şu, ne yapmalıyım ve nasıl yapmalıyım. Teşekkürler.
