Bazı insanları doğru sanarız kendimizce.. 6 ay önce benimle sadece belli başlı menfaatleri için konuşan birisi girdi hayatıma. Tabi ben hayatıma aldığım her insanı iyi olarak nitelendirdiğim için onu da öyle sandım, ona güvendim ve zaman geçtikçe ve benim ona verdiğim değer arttıkça benim kusurlarıma odaklanmaya başladı çoğu yanlışımı yüzüme vurdu, ona karşı yaptığım hataları yüzüme vurdu, ve bunların hepsini arkadaşlığımız sürerken yaptı. Ona verdiğim değer hiç azalmasın diye uğraştım ama ilgi konusunda bencil bir insandı. Sevgilimmiş gibi ilgi vermemi bekliyordu benden. Ben de ona her geçen gün kendi kişiliğimden uzaklaşarak ayak uydurmaya çalışıyordum. Bir gün arkadaşlığımızın sadece o ve onun kurallarına bağlı devam ettiğini fark ettim. Bana bir konuda hep hata yaptığımı söylerdi ama bu konu tamamen benim hayatımı kapsayan ve kendi başıma karar vereceğim bir konuydu onu dinlemek ve ona bağlı bir karar vermek zorunda değildim. Bir konuda ona danışmak istemiştim-başka bir konu- ve ona anlattığımda "Sen zaten beni hiç bir konuda dinlemiyorsun o yüzden fikrimin bir önemi yok" tarzında bir konuşma ve ima yaptı. O gün okuldan eve giderken aslında onu hayatıma alışımın, güvenişimin ne kadar yanlış bir karar olduğunu anladım. Keşke beni yanıltsaymış.. Olaylardan sonra Sınav yoğunluğu ara tatil derken okula geldik-Ara tatil boyunca bir kez olsun bana yazmadı arkadaşlığımız da devam ediyordu-Sabah onu gördüm konuştum ve sınıfa geçtik sonra bana soğuk tavırlar sergilediğini fark edince artık sürekli bana kendimi hatalıymış gibi hissettirmeyi bilinçli yaptığını anladım.. o gün içinde bir kez daha gittim yanına ve yine aynı tavırı görünce onun adım atmasını bekledim 2 hafta boyunca değil adım atmak yüzüme bile bakmadı sonra da arkadaşlığımız bu şekilde bir nevi son buldu onun başka bir arkadaşı benimle tartıştı ve tartışma sırasında imalı imalı konuşunca anladım ki arkamdan da konuşuyor. Arkamdan konuşmalarının devam ettiğini insanların benden uzaklaşmasıyla anladım onun sayesinde tanıdığım birçok insan artık bana kalın kalın duvarlar örmüş gibilerdi. İnsanları bana karşı doldurmaya ve kışkırtmaya başladı ve şuan sınıfta benim de çevremden bazıları dahil çoğunu bana karşı soğuttu bunu engellemek için elimden geleni yaptım ama hayatımda en değer verdiklerimin hep benden uzaklaştığını fark ettim bu konuyu buraya yazmak istedim çünkü kimseye gereğinden fazla değer biçilmemesi gerektiğinin ve insan denen mahlukatın ne kadar da karakter yoksunu olabileceğinin bir kanıtı..