24 yaşındayım kız arkadaşım yok konuştuklarım var sadece. 15 yaşında oldu en son herneyse konuya gelicek olursak 5 kardeşiz annemin ilk eşinden 2 çocuk babamın ilk eşinden iki cocuk var onlar tarafından özel günler olsun doğum günleri nasılsın vs hiç sorulmam bi sevgi bile görmedim anne baba hariç yeğenlerim oldu onların doğum günleri o kadar güzel kutlanıyor ki hediyeler onların durumları iyi benim değil o kadar kıskandım ki bugün hatta yeğenimin doğum günü oldu beni bilmiyolar bile. o kadar zoruma gidiyor ki fakirlik her şey 2 arkadaşım var bunları onlara anlatamadıgım için buraya yazmak istedim hiç doğum günüm kutlanıp süpriz yapılmadı hediye alınmadı o kadar kendimi değersiz çöp gibi hissediyorum her gece aglıyorum
Anladığım kadarıyla büyük yalnızlık çekiyorsun. Zordur bilirim. Ben de senin gibiydim. Şu an 20 yaşındayım. Ama bunun 16-17 senesini neredeyse hep yalnız geçirdim. İtilip kakılan, hep dalga geçilen ve aşağılanan, teneffüslerde korkulukların kenarında tek başına takılan, dedikleri umursanmayan hep bendim. Herkes dört dörtlüktü ama kusurlu olan hep bendim. Her hafta ağlardım bu yüzden. Bu olaylar bende büyük travmalar yarattı. En sonunda psikiyatriye gittim ve bu bana çok iyi geldi. Mutlaka bir psikiyatriye gitmelisin. İnan bana sana çok iyi gelecek. Kız arkadaş ve doğum günü mevzusuna gelince... Bana göre bunlar bu kadar büyütülecek şeyler değil. Şu ana kadar bir sürü kıza teklif ettim ama hiçbiri kabul etmedi. Elbet bir gün olacak

Doğum günü mevzusuna gelirsek... Ben doğum günlerini pek de umursayan biri değilim. Yeri geldi ben istemedim kutlama yapılmasını. Son olarak aile mevzusuna gelirsek... Eğer aile üyelerinin seni sevmediğini düşünüyorsan konuş onlarla. Aynı burada yazdığın gibi onlara da anlat. Bak bakalım ne tepki verecekler. Sorun olursa buradan veya özelden yaz. Seve seve yardım ederim.