Rambo87
80+ Platinum
- Katılım
- 23 Haziran 2020
- Mesajlar
- 12,430
- En İyi Cevap
- 1
Kral Arkadaslar,
coktan beri PSU konusu forum ordan oraya sesler yükseliyor.
lakin keni dilimden yani Germany > yazdiklarimi ve düsündüklerimi size tercüman olarak türkce cevirdim..
Kaliteli PSU :
Temel fonksiyon güç kaynağı:
Şebeke voltajının 230 V'tan bilgisayarda gerekli düşük voltajlara dönüştürülmesi için güç kaynağında çeşitli aşamalar gereklidir. Giriş alanında, önce şebeke tarafı parazitinin filtrelenmesini sağlamak için bir filtre aşaması değiştirilir ve bunun karşılığında güç kaynağının kendisi elektrik şebekesine evdeki diğer hassas cihazlara müdahale edebilecek herhangi bir parazit göndermez. Girişim bastırma kapasitörlerine ek olarak, varyanta bağlı olarak bobinler veya varistörler de kullanılır.
Giriş filtrelemesinden sonra, şebeke akımı güç kaynağının güç tüketimini "normalleştiren" güç kaynağının PFC aşamasından geçer, böylece güç kaynağı gereksiz yere gerilmez. Burada normalleştirme, voltaj ve akım arasında faz kayması olmaması ve AC ağındaki güç paketinin omik bir tüketiciye benzer şekilde davranması gerektiği anlamına gelir. Ortak ve modern PC güç kaynaklarında kullanılan aktif PFC aşaması olmasaydı, güç tüketimi çok dengesiz olurdu ve bu da güç şebekesini ve diğer tüketicileri etkileyebilirdi. Aktif bir PFC durumunda, giriş filtreli alternatif akım rektifiye edilir ve genellikle "sinüzoidal ve faz içi" akım tüketimine ayarlanmış bir yükseltme dönüştürücü vasıtasıyla yaklaşık 380 V'a getirilir.
Birincil kapasitöre uygulanan bu DC gerilimi daha sonra PWM kontrolü ve bir MOSFET kombinasyonu ile yüksek frekanslı (125 kHz'e kadar) bir AC gerilimine dönüştürülür. Bu yüksek ve yüksek frekanslı alternatif voltaj daha sonra gerçek "transformatör" tarafından klasik bir şekilde düşük bir çıkış voltajına dönüştürülür. Hala yüksek frekanslı ancak şimdi düşük olan çıkış voltajı daha sonra düzeltilir, bu da genellikle modern güç kaynaklarında 12 V ile sonuçlanır.
"Senkron Düzeltme" yönteminde, bu düzeltme şimdi akıllı bir şekilde gerçekleştirilir veya başka MOSFET'ler aracılığıyla kontrol edilir. DC-DC dönüştürücülere sahip bir güç kaynağı ünitesi durumunda, daha küçük voltaj dönüştürücüler kullanılarak 12 V'den 3,3 V ve 5 V gibi diğer voltajlar üretilir. Daha basit "grupla düzenlenmiş" güç kaynakları durumunda ikincil gerilimler, ek sargılar yoluyla doğrudan ana transformatörde üretilir; bu, bir DC-DC parçalı bir modelden farklı olarak, ayrı gerilimlerin yalnızca birlikte düzenlenebilmesi ve düzensiz olması durumunda ayrı ayrı düzenlenememesi dezavantajına sahiptir. Yük dengeleme sorunlara yol açabilir.
Çıkış voltajlarının özellikle hassas bir şekilde düzenlenmesi her zaman üst düzey güç kaynaklarının karakteristiğidir. Voltaj regülasyonu, tüm markalı güç kaynakları için yıllar içinde önemli ölçüde daha iyi hale geldi ve testte, voltaj regülasyonuyla uzun süredir sorun yaşayan markalı bir güç kaynağımız olmadı.
Mevcut durum, solda "çok iyi" bir voltaj regülasyonu ve sağda, daha iyi "Mikro Tolerans Yük Regülasyonu" nu gösteren, Seasonic'in PRIME Serisi ile tanıtıldığı yukarıdaki Mevsimsel diyagram ile gösterilmiştir. Gri çubuğun yüksekliği (+ -% 5) ATX Tasarım Kılavuzu'nun izin verdiği dalgalanma aralığına karşılık gelir, mavi alan "normal Mevsimsel standarttır" ve incelememizde onaylayabildiğimiz MTLR ile% 0,5 düşüş sağlandı. .
Tamlık uğruna, "büyülenme teknolojisi" nin veya mükemmellik arayışının önemli bir rol oynadığı belirtilmelidir. Normal bir bilgisayarın kararlı çalışması için, ATX toleranslarına her zaman sıkı sıkıya bağlı kalınması yeterlidir.
Farklı voltaj dönüştürme türleri - topolojiler:
Güç kaynakları söz konusu olduğunda, topoloji terimi bazen okunabilir. Bu, güç kaynağı ünitesinin çekirdekte, yani gerçek voltaj dönüşümünün alanında çalıştığı yöntemdir. Giriş filtreleme, PFC veya ikincil voltajların düzeltilmesi gibi güç kaynağının diğer alanları genellikle aşağı yukarı aynı şekilde çalışır. Voltaj dönüşümünün çekirdeği, birincil kapasitörlerin ~ 380 V DC voltajının enerjisinin nihayetinde transformatörün sekonder sargısında nasıl sona erdiğinden oluşur. Bu alandaki temel bileşenler, kontrolör ve yarım veya tam köprü devresinde kullanılan MOSFET'ler ve ayrıca topolojiye bağlı olarak ek pasif öğelerdir.
LLC rezonans dönüştürücü topolojisi "üst" güç kaynağı sektöründe muhtemelen en iyi bilinen topolojidir. Basitçe söylemek gerekirse, transformatörün birincil bobinine (L) ek olarak, başka bir bobin (L) ve bir kapasitör (C) kullanılır, böylece "MOSFET'lerin arkasında" iki bobin ve bir kapasitörden (LLC) oluşan bir seri rezonans devresi vardır. Bu LLC devresi AC voltajının uyumlaştırılmasından sorumludur. Bu işlem, akımın neredeyse mükemmel bir sinüs eğrisini tanımlamasını sağlar. Bu formda, ana dönüşümdeki verimlilik en yüksektir. MOSFET'lerin kontrolü ve özellikleri de verimlilik için önemlidir.
LLC rezonans dönüştürücü topolojisi ilk önce üst düzey alanda ortaya çıktı, ancak şimdi orta sınıf modellerde ve orta performans sınıflarında ve diğerlerinde de bulunabilir. Seasonic Focus Gold'da. Bununla birlikte, LLC rezonans dönüştürücü modelleri, artan karmaşıklık ve ilişkili maliyetler nedeniyle hala biraz daha yüksek segment için ayrılmıştır.
2009 yılında 80 PLUS Gold ile ilk güç kaynağı serisi olan Seasonic X-Serisi ile LLC rezonans dönüştürücü topolojisi, PC pazarındaydı ve sadece verimlilikte yeni standartlar belirleyemedi. Kesinlikle, tüm üst düzey serilere dayanan X Serisinin, Seasonic'in pazardaki rolünü kesin olarak şekillendirdiği söylenebilir. Bilinen diğer topolojiler, özellikle orta performans aralığında orta maliyetlerde iyi verimlilik gösterebilen "Aktif Kelepçe" ve çift ileri, yarı köprü veya tam köprü gibi diğer klasik topolojilerdir.
Tek raylı güç kaynakları yüksek akımları nedeniyle tehlikeli midir?
Toplumu uzun süredir harekete geçiren ve hakkında tartışmalı görüşlerin olduğu bir sorudur. Prensip olarak, bu, çoklu ray ile vs. Tek raylı güç kaynakları. Çok raylı bir güç kaynağı durumunda, 12 V'ta mevcut güç (genellikle tam veya neredeyse tam güç kaynağı gücü), her biri bir aşırı akım koruma devresi (OCP) kullanılarak ayrı ayrı maksimum bir akımla sınırlandırılan birkaç raya ("raylar") bölünür, Güç kaynağının toplam gücünün çok altında. Tek bir gücün veya tek bir kablonun aşırı yüklenme riski burada daha düşüktür, çünkü güç kaynağı bir OCP tetikleyicisi nedeniyle önceden kapanır. Her 12V rayın kendi "sigortası" vardır.
Öte yandan, tek raylı bir güç kaynağı, 12 V çıkışının tamamını tek bir ray üzerinde veya teorik olarak tek bir fişte iletebilir. O halde sorun, bu hattın veya bağlı tüketicinin, güçlü bir güç kaynağı ünitesi aşırı derecede terlemeden aşırı yüklenebilmesidir. Aşırı yükleme genellikle aşırı ısınma ve en kötü durumda yangın riski anlamına gelir. Popüler bir korku senaryosu, örneğin, hobinin parmağındaki halkanın 12V devresini kapatması ve ayrıca yüksek kaliteli bir güç kaynağı ünitesinin bir elektrikli kaynak makinesine benzer akımlar sağladığından bahsedilir. O zaman kafadaki görüntüler, vakalar karşılaştırılabilir olmasa bile, kendi anlaşmalarına sahiptir.
Çok raylı güç kaynaklarına karşı olan argümanlar genellikle 12 V raylarda çok düşük olarak ayarlanan OCP eşiklerinin güç kaynağının kullanılabilirliğini kısıtladığı ve dolayısıyla hız aşırtmayı zorlaştırdığı gerçeğiydi. Bununla birlikte, raylardaki OCP eşikleri artırıldığından, artık modern çok raylı güç kaynaklarında durum böyle değildir. Tasarım Kılavuzunda daha önce veya maksimum 20 A belirtilmişti, bugün ray başına önemli ölçüde daha yüksek 40 A değerleri bulunabilir. Daha sonra "güvenlik marjı" ve anahtarlama eşiği 45-50 A olur, bu da bir rayı aşırı yüklemeyi pek mümkün kılmaz. Bu nedenle, hız aşırtmacılar için modern çok raylı güç kaynakları da önerilir.
Peki ya tek raylı güç kaynakları? "Tek raylı güç kaynağı ile ilgili" kazaların biriktiğine dair hiçbir işaret olmamasının yanı sıra, riskin daha çok teorik nitelikte olduğuna inanıyoruz, en azından normal koruyucu devreleri olan kaliteli güç kaynakları için. Basit bir nedenden ötürü, tek raylı bir güç kaynağında kritik bir durumun ortaya çıkması için bir takım koşulların ortaya çıkması gerekir. Kısa devre korumasını (SCP) tetiklediği için basit bir kısa devre kritik değildir. Bu, voltaj eğrisindeki değişiklik yoluyla, yani sadece mevcut gücü dikkate alan OCP'den farklı çalışır, yani. OCP eşiğinin üzerindeki akımlara bir süredir akmaya gerek olmadan empedanstaki değişiklik yoluyla kısa devreyi tespit edebilir. Yüksek sürekli bir akım üretmek için, doğru bir kısa devre olmamalı, aksine güç kaynağını (OPP) aşırı yüklemeyen veya SCP'yi tetiklemeyen yüksek akım akışına neden olan nispeten yavaş ayarlı bir minimum direnç olmalıdır.
1.000 W güç kaynağı örneğine bir göz atın: 84 A - 12 V arası 1.000 W güç kaynağının OPP'si yaklaşık 1.200 W veya 100 A'da aktif hale gelir. 12 V'ta 100 A için toplam 0,12 Ohm direnç gereklidir, yani. daha düşük bir dirençle (ve ergo daha yüksek akımla) OPP tetiklenir. Genel performans açısından karşılaştırılabilir bir MultiRail güç kaynağı ünitesi için OCP'nin 45 A olduğu varsayılır, bu da 12 V'da 0,27 Ohm ile sonuçlanır. Bu nedenle, tek raylı güç kaynağı ünitesi (teorik olarak), yük direnci, yani çok raylı güç kaynağı ünitesinden daha tehlikelidir, yani. Kablo dirençleri artı tüketici ("kısa devre", kusurlu bileşen veya parmaktaki halka) 0,12 ve 0,27 ohm arasındadır, elektroteknik açıdan yavaşça oluşur ve her şeyden önce bu alanda "kalıcı" olarak ayarlanır.
Özetle: Yüksek performanslı sistemler için bile, (yüksek kaliteli) bir güç kaynağının artık çok raylı veya tek raylı olması önemli değildir. Bununla birlikte, tek raylı bir güç kaynağı ile, "tek raylı konsept" in teorik artık riskini neredeyse azaltan işlevsel koruyucu devrelerin ve yüksek kaliteli bileşenlerin kurulduğunu varsayabileceğiniz için, normal premium üreticilerin bir modelini kullanmalısınız. sıfıra getir.
coktan beri PSU konusu forum ordan oraya sesler yükseliyor.
lakin keni dilimden yani Germany > yazdiklarimi ve düsündüklerimi size tercüman olarak türkce cevirdim..
Kaliteli PSU :
Temel fonksiyon güç kaynağı:
Şebeke voltajının 230 V'tan bilgisayarda gerekli düşük voltajlara dönüştürülmesi için güç kaynağında çeşitli aşamalar gereklidir. Giriş alanında, önce şebeke tarafı parazitinin filtrelenmesini sağlamak için bir filtre aşaması değiştirilir ve bunun karşılığında güç kaynağının kendisi elektrik şebekesine evdeki diğer hassas cihazlara müdahale edebilecek herhangi bir parazit göndermez. Girişim bastırma kapasitörlerine ek olarak, varyanta bağlı olarak bobinler veya varistörler de kullanılır.
Giriş filtrelemesinden sonra, şebeke akımı güç kaynağının güç tüketimini "normalleştiren" güç kaynağının PFC aşamasından geçer, böylece güç kaynağı gereksiz yere gerilmez. Burada normalleştirme, voltaj ve akım arasında faz kayması olmaması ve AC ağındaki güç paketinin omik bir tüketiciye benzer şekilde davranması gerektiği anlamına gelir. Ortak ve modern PC güç kaynaklarında kullanılan aktif PFC aşaması olmasaydı, güç tüketimi çok dengesiz olurdu ve bu da güç şebekesini ve diğer tüketicileri etkileyebilirdi. Aktif bir PFC durumunda, giriş filtreli alternatif akım rektifiye edilir ve genellikle "sinüzoidal ve faz içi" akım tüketimine ayarlanmış bir yükseltme dönüştürücü vasıtasıyla yaklaşık 380 V'a getirilir.
Birincil kapasitöre uygulanan bu DC gerilimi daha sonra PWM kontrolü ve bir MOSFET kombinasyonu ile yüksek frekanslı (125 kHz'e kadar) bir AC gerilimine dönüştürülür. Bu yüksek ve yüksek frekanslı alternatif voltaj daha sonra gerçek "transformatör" tarafından klasik bir şekilde düşük bir çıkış voltajına dönüştürülür. Hala yüksek frekanslı ancak şimdi düşük olan çıkış voltajı daha sonra düzeltilir, bu da genellikle modern güç kaynaklarında 12 V ile sonuçlanır.
"Senkron Düzeltme" yönteminde, bu düzeltme şimdi akıllı bir şekilde gerçekleştirilir veya başka MOSFET'ler aracılığıyla kontrol edilir. DC-DC dönüştürücülere sahip bir güç kaynağı ünitesi durumunda, daha küçük voltaj dönüştürücüler kullanılarak 12 V'den 3,3 V ve 5 V gibi diğer voltajlar üretilir. Daha basit "grupla düzenlenmiş" güç kaynakları durumunda ikincil gerilimler, ek sargılar yoluyla doğrudan ana transformatörde üretilir; bu, bir DC-DC parçalı bir modelden farklı olarak, ayrı gerilimlerin yalnızca birlikte düzenlenebilmesi ve düzensiz olması durumunda ayrı ayrı düzenlenememesi dezavantajına sahiptir. Yük dengeleme sorunlara yol açabilir.
Çıkış voltajlarının özellikle hassas bir şekilde düzenlenmesi her zaman üst düzey güç kaynaklarının karakteristiğidir. Voltaj regülasyonu, tüm markalı güç kaynakları için yıllar içinde önemli ölçüde daha iyi hale geldi ve testte, voltaj regülasyonuyla uzun süredir sorun yaşayan markalı bir güç kaynağımız olmadı.
Mevcut durum, solda "çok iyi" bir voltaj regülasyonu ve sağda, daha iyi "Mikro Tolerans Yük Regülasyonu" nu gösteren, Seasonic'in PRIME Serisi ile tanıtıldığı yukarıdaki Mevsimsel diyagram ile gösterilmiştir. Gri çubuğun yüksekliği (+ -% 5) ATX Tasarım Kılavuzu'nun izin verdiği dalgalanma aralığına karşılık gelir, mavi alan "normal Mevsimsel standarttır" ve incelememizde onaylayabildiğimiz MTLR ile% 0,5 düşüş sağlandı. .
Tamlık uğruna, "büyülenme teknolojisi" nin veya mükemmellik arayışının önemli bir rol oynadığı belirtilmelidir. Normal bir bilgisayarın kararlı çalışması için, ATX toleranslarına her zaman sıkı sıkıya bağlı kalınması yeterlidir.
Farklı voltaj dönüştürme türleri - topolojiler:
Güç kaynakları söz konusu olduğunda, topoloji terimi bazen okunabilir. Bu, güç kaynağı ünitesinin çekirdekte, yani gerçek voltaj dönüşümünün alanında çalıştığı yöntemdir. Giriş filtreleme, PFC veya ikincil voltajların düzeltilmesi gibi güç kaynağının diğer alanları genellikle aşağı yukarı aynı şekilde çalışır. Voltaj dönüşümünün çekirdeği, birincil kapasitörlerin ~ 380 V DC voltajının enerjisinin nihayetinde transformatörün sekonder sargısında nasıl sona erdiğinden oluşur. Bu alandaki temel bileşenler, kontrolör ve yarım veya tam köprü devresinde kullanılan MOSFET'ler ve ayrıca topolojiye bağlı olarak ek pasif öğelerdir.
LLC rezonans dönüştürücü topolojisi "üst" güç kaynağı sektöründe muhtemelen en iyi bilinen topolojidir. Basitçe söylemek gerekirse, transformatörün birincil bobinine (L) ek olarak, başka bir bobin (L) ve bir kapasitör (C) kullanılır, böylece "MOSFET'lerin arkasında" iki bobin ve bir kapasitörden (LLC) oluşan bir seri rezonans devresi vardır. Bu LLC devresi AC voltajının uyumlaştırılmasından sorumludur. Bu işlem, akımın neredeyse mükemmel bir sinüs eğrisini tanımlamasını sağlar. Bu formda, ana dönüşümdeki verimlilik en yüksektir. MOSFET'lerin kontrolü ve özellikleri de verimlilik için önemlidir.
LLC rezonans dönüştürücü topolojisi ilk önce üst düzey alanda ortaya çıktı, ancak şimdi orta sınıf modellerde ve orta performans sınıflarında ve diğerlerinde de bulunabilir. Seasonic Focus Gold'da. Bununla birlikte, LLC rezonans dönüştürücü modelleri, artan karmaşıklık ve ilişkili maliyetler nedeniyle hala biraz daha yüksek segment için ayrılmıştır.
2009 yılında 80 PLUS Gold ile ilk güç kaynağı serisi olan Seasonic X-Serisi ile LLC rezonans dönüştürücü topolojisi, PC pazarındaydı ve sadece verimlilikte yeni standartlar belirleyemedi. Kesinlikle, tüm üst düzey serilere dayanan X Serisinin, Seasonic'in pazardaki rolünü kesin olarak şekillendirdiği söylenebilir. Bilinen diğer topolojiler, özellikle orta performans aralığında orta maliyetlerde iyi verimlilik gösterebilen "Aktif Kelepçe" ve çift ileri, yarı köprü veya tam köprü gibi diğer klasik topolojilerdir.
Tek raylı güç kaynakları yüksek akımları nedeniyle tehlikeli midir?
Toplumu uzun süredir harekete geçiren ve hakkında tartışmalı görüşlerin olduğu bir sorudur. Prensip olarak, bu, çoklu ray ile vs. Tek raylı güç kaynakları. Çok raylı bir güç kaynağı durumunda, 12 V'ta mevcut güç (genellikle tam veya neredeyse tam güç kaynağı gücü), her biri bir aşırı akım koruma devresi (OCP) kullanılarak ayrı ayrı maksimum bir akımla sınırlandırılan birkaç raya ("raylar") bölünür, Güç kaynağının toplam gücünün çok altında. Tek bir gücün veya tek bir kablonun aşırı yüklenme riski burada daha düşüktür, çünkü güç kaynağı bir OCP tetikleyicisi nedeniyle önceden kapanır. Her 12V rayın kendi "sigortası" vardır.
Öte yandan, tek raylı bir güç kaynağı, 12 V çıkışının tamamını tek bir ray üzerinde veya teorik olarak tek bir fişte iletebilir. O halde sorun, bu hattın veya bağlı tüketicinin, güçlü bir güç kaynağı ünitesi aşırı derecede terlemeden aşırı yüklenebilmesidir. Aşırı yükleme genellikle aşırı ısınma ve en kötü durumda yangın riski anlamına gelir. Popüler bir korku senaryosu, örneğin, hobinin parmağındaki halkanın 12V devresini kapatması ve ayrıca yüksek kaliteli bir güç kaynağı ünitesinin bir elektrikli kaynak makinesine benzer akımlar sağladığından bahsedilir. O zaman kafadaki görüntüler, vakalar karşılaştırılabilir olmasa bile, kendi anlaşmalarına sahiptir.
Çok raylı güç kaynaklarına karşı olan argümanlar genellikle 12 V raylarda çok düşük olarak ayarlanan OCP eşiklerinin güç kaynağının kullanılabilirliğini kısıtladığı ve dolayısıyla hız aşırtmayı zorlaştırdığı gerçeğiydi. Bununla birlikte, raylardaki OCP eşikleri artırıldığından, artık modern çok raylı güç kaynaklarında durum böyle değildir. Tasarım Kılavuzunda daha önce veya maksimum 20 A belirtilmişti, bugün ray başına önemli ölçüde daha yüksek 40 A değerleri bulunabilir. Daha sonra "güvenlik marjı" ve anahtarlama eşiği 45-50 A olur, bu da bir rayı aşırı yüklemeyi pek mümkün kılmaz. Bu nedenle, hız aşırtmacılar için modern çok raylı güç kaynakları da önerilir.
Peki ya tek raylı güç kaynakları? "Tek raylı güç kaynağı ile ilgili" kazaların biriktiğine dair hiçbir işaret olmamasının yanı sıra, riskin daha çok teorik nitelikte olduğuna inanıyoruz, en azından normal koruyucu devreleri olan kaliteli güç kaynakları için. Basit bir nedenden ötürü, tek raylı bir güç kaynağında kritik bir durumun ortaya çıkması için bir takım koşulların ortaya çıkması gerekir. Kısa devre korumasını (SCP) tetiklediği için basit bir kısa devre kritik değildir. Bu, voltaj eğrisindeki değişiklik yoluyla, yani sadece mevcut gücü dikkate alan OCP'den farklı çalışır, yani. OCP eşiğinin üzerindeki akımlara bir süredir akmaya gerek olmadan empedanstaki değişiklik yoluyla kısa devreyi tespit edebilir. Yüksek sürekli bir akım üretmek için, doğru bir kısa devre olmamalı, aksine güç kaynağını (OPP) aşırı yüklemeyen veya SCP'yi tetiklemeyen yüksek akım akışına neden olan nispeten yavaş ayarlı bir minimum direnç olmalıdır.
1.000 W güç kaynağı örneğine bir göz atın: 84 A - 12 V arası 1.000 W güç kaynağının OPP'si yaklaşık 1.200 W veya 100 A'da aktif hale gelir. 12 V'ta 100 A için toplam 0,12 Ohm direnç gereklidir, yani. daha düşük bir dirençle (ve ergo daha yüksek akımla) OPP tetiklenir. Genel performans açısından karşılaştırılabilir bir MultiRail güç kaynağı ünitesi için OCP'nin 45 A olduğu varsayılır, bu da 12 V'da 0,27 Ohm ile sonuçlanır. Bu nedenle, tek raylı güç kaynağı ünitesi (teorik olarak), yük direnci, yani çok raylı güç kaynağı ünitesinden daha tehlikelidir, yani. Kablo dirençleri artı tüketici ("kısa devre", kusurlu bileşen veya parmaktaki halka) 0,12 ve 0,27 ohm arasındadır, elektroteknik açıdan yavaşça oluşur ve her şeyden önce bu alanda "kalıcı" olarak ayarlanır.
Özetle: Yüksek performanslı sistemler için bile, (yüksek kaliteli) bir güç kaynağının artık çok raylı veya tek raylı olması önemli değildir. Bununla birlikte, tek raylı bir güç kaynağı ile, "tek raylı konsept" in teorik artık riskini neredeyse azaltan işlevsel koruyucu devrelerin ve yüksek kaliteli bileşenlerin kurulduğunu varsayabileceğiniz için, normal premium üreticilerin bir modelini kullanmalısınız. sıfıra getir.
