Kişiliğim yok ve eziğim

[Mehmet Ali Aladağ]

Merhaba, nereden başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi bildim bileli hayatım başkalarını kıskanmakla ve taklit etmekle geçti. Okul hayatım boyunca benden iyi insanların başarısını dıştan kıskanmıyor gibi göstersem de içten içe kıskanırdım. Kişiliksiz olmak konusuna gelince ise insanların masaüstü düzenini bile kopyalardım. Kendime ait sevdiğim bir renk, yemek , dizi film bile yok. Çevremdeki insanları tam anlamıyla sevemiyorum ancak onlara çok güvenip her şeyimi anlatıyorum. Sevmenin ne olduğunu bile bilmiyorum desem yeridir. Geçmişte birçok kızdan hoşlandım ama hiçbirini gerçek manada sevmedim. Onların da sadece dış görünüşlerini beğendim. İnsanlara her şeyimi anlattım, herkes her şeyimden haberdar oldu. Özsaygı denen kavram bende asla yok. Bu yüzden karşımdaki kişiye de saygı duyamıyorum. Herkese farklı biriyim. Aileme, arkadaşlarıma, hoşlandığım kızlara. Mesela ailemin yanında çocuk gibi davranırım. Çoğunluğun sevdiği şeyleri sevmesem bile seviyormuş gibi yaparım. Kendi beğendiğim şeyi yapmaktansa karşımdakinin beğendiği şeyi yaparım. Bu değiştirilebilir bir şey mi bilmiyorum. Ancak böyle bir hayat sürdürmek istemiyorum. Kendimi tanımak, ne istediğimi bilmek istiyorum. Olmadığım biri gibi değil kendim olarak yaşamak istiyorum. Psikologluk bir durum mu bilmiyorum. Amacım sizlerden yardım almak değil ancak düşüncelerinizi paylaşırsanız mutlu olurum.

Furkan Gönenç diye bir adam var youtubede videoları var onu izle dediklerini yap düzelirsin ama eğer izlerken canın sıkılır, adamın dediklerini tam teşekkürlü yapmaya üşenir ve reels kaydırmaya devam edersen düzelme zaten.

Mesaj otomatik birleştirildi: Dün, 03:47

Ayrıca sahte dünyadan kop gerçek hayata dön. "Duzgün insan" olmak istiyorsan forum köselerinde ya da dikey videolarda pek takılmayacaksın. Hele ki X ten uzak duracaksın

 

[n0rt]

Psikolog sadece hastalık tedavisi için değil ki psikoloğa gitmek için illa deli olman gerekmez. Her insan zaman zaman sıkıntı yaşar bazen bu sıkıntılar çözülebilecek basit sıkıntıdır ama sıkıntıyı çeken biz olduğumuz için bunu kolayca çözemeyiz bu türden psikoloğa gidebilirsin burada sorun yok. Dediklerin bana tanıdığım insanları anımsattı hep kıskanan hep iyiliğini istemeyen en ufak fırsatta dahi kötü olmanı isteyen kişiler. Seni suclayamam sonuçta topluluğun büyük kısmı bu tip insanlardan oluşuyor yada bana denk gelenler. Böyle bakınca seninde o tipde biri gibi olman normal sonuçta çoğunluğun böyle olduğu yerde insanlar kabul görmek için onlardan gibi davranır ama bu yanlış bir davranış. Seni taktir ediyorum en azından ne olduğunun farkına varıp değişmek istiyorsun. Tavsiye olarak psikologa gidebilirsin, kendi istediğini yapabilirsin korkma kendin ol kıskanma insanları bosver kendi hayatına odaklan başka insanları taklit etme kendi hayatını yaşa. Taklit etmeye çalıştığın kişiler kendi hayatlarının başrolü onları taklit etmek seni sadece ucuz bir oyun yapar ama sen ucuz bir taklit değilsin sende diğer insanlar gibi kendi hayatının başrolüsun. Kendin ol beni dışlar onlar deme dislanirsan başka insanlar gelir.

Aslında insanların kötülüğünü isteyecek kadar kıskanmıyorum. Dışarıdan takdir ederim onları ama içten içe ben neden yapamadım diye kıskanırım. Bu yaşıma kadar insanların fikirlerine uydum sürekli, kendim karar vermem gereken şeylerde insanların düşüncelerine uydum. Bu da sonucunda iki yüzlü biri olmama neden oldu.

Mesaj otomatik birleştirildi: Dün, 12:09

Furkan Gönenç diye bir adam var youtubede videoları var onu izle dediklerini yap düzelirsin ama eğer izlerken canın sıkılır, adamın dediklerini tam teşekkürlü yapmaya üşenir ve reels kaydırmaya devam edersen düzelme zaten.

Mesaj otomatik birleştirildi: Dün, 03:47

Ayrıca sahte dünyadan kop gerçek hayata dön. "Duzgün insan" olmak istiyorsan forum köselerinde ya da dikey videolarda pek takılmayacaksın. Hele ki X ten uzak duracaksın

Dediğiniz gibi sosyal medyada X ve dikey video platformlarında çok vakit harcıyorum. Önerdiğiniz kanalın daha önce videolarını izledim. teşekkürler

 

[EREN PC]

insanları önemseme ve kendin ol demesi kolay evet ama başka çaresi yok keyfin ne istiyosa onu yap

 

[wr31xy]

Merhaba, nereden başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi bildim bileli hayatım başkalarını kıskanmakla ve taklit etmekle geçti. Okul hayatım boyunca benden iyi insanların başarısını dıştan kıskanmıyor gibi göstersem de içten içe kıskanırdım. Kişiliksiz olmak konusuna gelince ise insanların masaüstü düzenini bile kopyalardım. Kendime ait sevdiğim bir renk, yemek , dizi film bile yok. Çevremdeki insanları tam anlamıyla sevemiyorum ancak onlara çok güvenip her şeyimi anlatıyorum. Sevmenin ne olduğunu bile bilmiyorum desem yeridir. Geçmişte birçok kızdan hoşlandım ama hiçbirini gerçek manada sevmedim. Onların da sadece dış görünüşlerini beğendim. İnsanlara her şeyimi anlattım, herkes her şeyimden haberdar oldu. Özsaygı denen kavram bende asla yok. Bu yüzden karşımdaki kişiye de saygı duyamıyorum. Herkese farklı biriyim. Aileme, arkadaşlarıma, hoşlandığım kızlara. Mesela ailemin yanında çocuk gibi davranırım. Çoğunluğun sevdiği şeyleri sevmesem bile seviyormuş gibi yaparım. Kendi beğendiğim şeyi yapmaktansa karşımdakinin beğendiği şeyi yaparım. Bu değiştirilebilir bir şey mi bilmiyorum. Ancak böyle bir hayat sürdürmek istemiyorum. Kendimi tanımak, ne istediğimi bilmek istiyorum. Olmadığım biri gibi değil kendim olarak yaşamak istiyorum. Psikologluk bir durum mu bilmiyorum. Amacım sizlerden yardım almak değil ancak düşüncelerinizi paylaşırsanız mutlu olurum.

Sen gerçekten acınası bir durumdasın ve en kötüsü de bunu fark ettiğin hâlde hiçbir şey yapmaman. Kendini bildin bileli kıskançlık ve taklitçilikle yaşamışsın, kendi benliğini bile oluşturamamışsın, peki sonra? Böyle mi devam edeceksin? Bir hiç olarak mı öleceksin?





Başkalarının masaüstü düzenini bile kopyaladığını söylüyorsun, bu kadar mı boşsun? Kendi karakterini, zevklerini, düşüncelerini oluşturamayacak kadar zayıfsan, hayatın boyunca başkalarının gölgesinde sürünmeye mahkûmsun. Senin tek varlık sebebin, başkalarının varlığını taklit etmek. İnsanlara her şeyini anlatıyorsun ama kimse gerçekten umursamıyor, çünkü ortada umursanacak bir “sen” bile yok.





Özsaygın yok, çünkü hak etmiyorsun. Karşındakine saygı duyamıyorsun, çünkü önce kendine bile saygın olması gerekirdi. Çevrende sevmediğin şeyleri seviyormuş gibi yaparak, olmadığın biri gibi davranarak kime ne kanıtlamaya çalışıyorsun? Sen bile kendini sevmiyorsun, başka biri neden seni sevsin?





Bunu değiştirmek istiyor musun gerçekten? O zaman silkin ve kendine gel. Yoksa hayatın boyunca bir gölge olarak yaşamaya devam edeceksin ve sonunda tamamen silinip gideceksin. Kimse seni hatırlamayacak, çünkü var olmamış bir şeyi kimse hatırlamaz.

 

[Ahmet3718]

Hocam ben 8. sınıftayken çok fazla discordda takıldım. Her türlü ortamda bulundum maalesef. Bu beni çok kötü etkiledi. Daha sonra işte Youtube Shorts'tur Instagram Reels'tir çok kötü etkiledi. Zaten çocukluğumda pek kitap okumazdım teknolojiyle iç içe oldukça hiç okumadım. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum bakalım.

Hocam ben de pandemiden başlayarak sosyal medya bataklığının içine batmıştım tabi bunda ebevenlerimin kontrolsüzlüğü belki ilgisizliği de olabilir ama 7nin sonu 8. Sınıf falan bütün günüm tiktokla Discordda falan geçiyordu sonralarında lisede full instagram kaydırırdım (bu aralar 12 olduğum için ve beynimi çürüttüğüne inandığım için) artık bırakmaya çalışıyım demiştim, yani biraz daha kafam rahatlıyor zamanla diyebilirim. Bir de instagramdır böyle sürekli kısa akışın olduğu yerde 10 dakika da 50 dakika da sana 1 dakika gibi geçtiği için zaman algını da kaybetmeni sağlıyor, hayatın daha dolu olduğunu da fark edeceksin. Önerim gençlik spor bakanlığının düzenlediği yaz kamplarına gitmendir geçen sene ben gittim hem türkiyenin 4 bir tarafından kürdü olur lazı olur her çeşit insanla tanışıp arkadaş edinirsin hem de faaliyetler etkinlikler falan iyi vakit geçiriyosun. Kamplar 5 6 gün oluyor ama o kadar dolu ki 2 3 hafta geçmiş gibi hiasediyosun çok iyi oluyor ben bu sene de gittim sana da tavsiye ederim çok iyi olur.

Mesaj otomatik birleştirildi: 53 dakika önce

Hocam ben de pandemiden başlayarak sosyal medya bataklığının içine batmıştım tabi bunda ebevenlerimin kontrolsüzlüğü belki ilgisizliği de olabilir ama 7nin sonu 8. Sınıf falan bütün günüm tiktokla Discordda falan geçiyordu sonralarında lisede full instagram kaydırırdım (bu aralar 12 olduğum için ve beynimi çürüttüğüne inandığım için) artık bırakmaya çalışıyım demiştim, yani biraz daha kafam rahatlıyor zamanla diyebilirim. Bir de instagramdır böyle sürekli kısa akışın olduğu yerde 10 dakika da 50 dakika da sana 1 dakika gibi geçtiği için zaman algını da kaybetmeni sağlıyor, hayatın daha dolu olduğunu da fark edeceksin. Önerim gençlik spor bakanlığının düzenlediği yaz kamplarına gitmendir geçen sene ben gittim hem türkiyenin 4 bir tarafından kürdü olur lazı olur her çeşit insanla tanışıp arkadaş edinirsin hem de faaliyetler etkinlikler falan iyi vakit geçiriyosun. Kamplar 5 6 gün oluyor ama o kadar dolu ki 2 3 hafta geçmiş gibi hiasediyosun çok iyi oluyor ben bu sene de gittim sana da tavsiye ederim çok iyi olur.

İnstagramdan kurtulmak için yapman gereken hiçbir şey düşünmeden instagramı silmen ve hiçbir yerden girmeye çalışmaman, biliyorum instagram olur başka platformlar olur onlar olmayınca telefonu eline aldığında gireceğin yapacağın bir şey olmayınca boşlukta hissedeceksin ben de yaşadım. Ama onu silince sana ileride yapacağın şeyler çalışacağın şeyler için bolca vakit kalacak, ister kitap okursun ister eğitim videoları izlersin istersen telefona satranç yada GO indir (go'yu araştırmanı tavsiye ederim, yine satranç'a benzer bir oyun denebilir) yeni bir hobi edinmeyi deneyebilirsin, imkanın varsa gsb merkezlerine git orada yeni kurslara yazıl zaten ilgini çekmezse bırakırsın olmadı yeni ortam yeni arkadaşlıklar edinmiş olursun, paran varsa spor salonuna da yazılabilirsin vesaire işte.

 

[MrCodeX]

Merhaba, nereden başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi bildim bileli hayatım başkalarını kıskanmakla ve taklit etmekle geçti. Okul hayatım boyunca benden iyi insanların başarısını dıştan kıskanmıyor gibi göstersem de içten içe kıskanırdım. Kişiliksiz olmak konusuna gelince ise insanların masaüstü düzenini bile kopyalardım. Kendime ait sevdiğim bir renk, yemek , dizi film bile yok. Çevremdeki insanları tam anlamıyla sevemiyorum ancak onlara çok güvenip her şeyimi anlatıyorum. Sevmenin ne olduğunu bile bilmiyorum desem yeridir. Geçmişte birçok kızdan hoşlandım ama hiçbirini gerçek manada sevmedim. Onların da sadece dış görünüşlerini beğendim. İnsanlara her şeyimi anlattım, herkes her şeyimden haberdar oldu. Özsaygı denen kavram bende asla yok. Bu yüzden karşımdaki kişiye de saygı duyamıyorum. Herkese farklı biriyim. Aileme, arkadaşlarıma, hoşlandığım kızlara. Mesela ailemin yanında çocuk gibi davranırım. Çoğunluğun sevdiği şeyleri sevmesem bile seviyormuş gibi yaparım. Kendi beğendiğim şeyi yapmaktansa karşımdakinin beğendiği şeyi yaparım. Bu değiştirilebilir bir şey mi bilmiyorum. Ancak böyle bir hayat sürdürmek istemiyorum. Kendimi tanımak, ne istediğimi bilmek istiyorum. Olmadığım biri gibi değil kendim olarak yaşamak istiyorum. Psikologluk bir durum mu bilmiyorum. Amacım sizlerden yardım almak değil ancak düşüncelerinizi paylaşırsanız mutlu olurum.

Sorunlarını biliyorsun yapmamaya çalışacaksan. Tam olarak çevrendeki insanların nasıl bir başarı yakaladıklarını bilmiyorum ama onların başarısı karşısında içten içe mesela ben daha zekiyim diyebilirsin ama egolu davranmadan.
Sevdiğin birşeyi bulmak içinse kendin tercih etmen lazım mesela aç önüne renkli kıyafetler hangisi daha çok hoşuna gidecek. Aç netflixi birsürü film dizi önce görseli dikkatini çeker sonra açıklamasını okursun.

Senin sorunun yalnız kalmaktan korkmak gibi de biraz sanki insaların yaptığını yapıyorsun.