Şu anda denediğim her şey saçma geliyor. Keşke denemeseydim, diyorum. Az önce kızla son kez konuştum ve içimi tekrardan döktüm. Unutamadığı biri olup olmadığını sordum ve bu sefer "evet" dedi. Aynı okulda okuyorlarmış, 1 yıllık ilişkileri bitmiş. Çocuk, ilişkilerinin ilerleyemeyeceğini söylemiş. O anlattı, ben dinledim. Unutma aşamasında olduğunu ama hâlâ özlediğini söyledi. Özür diledi ve tekrardan aynı senaryonun yaşanacağından korktuğu için ciddi düşünemediğini belirtti.
Bu psikolojiden çıkamıyorum dedi. "Bundan kurtulana kadar beni bekler misin?" diye sordu. Ama ben ona sevdiğimi, fakat artık içimde gıdım heves kalmadığını söyledim. Yardımcı olabileceğimi ama asla güvenemeyeceğimi açık bir şekilde ifade ettim. Özür diledi ve ben de ona ileriye asla gidemeyeceğimizi söyledim.
Kısacası, başlamadan bitti diyelim. Böyle olması daha iyi sanırım. Değiştiremeyeceğim bir kız için çok emek harcadım, ve şimdi bu durumdan utanıyorum.