Sizce tekrardan sosyallesebilirmiyim?

[ahmetkoklu]

18 yasindayim cocuklugumda zorbaliga ugruyordum ondan dolayin sosyal iliskileri kesmistim ve aile icinde surekli kavga oluyordu. Sessiz oldugum icin anne babam "bu cocukta şu adamin cocugu gibi saf" "yapicak birsey yok bizim cocugumuzda boyle"
Gibisinden soylemlerde bulunmuslardi bundan 5 6 yil oncesinda ve 3 yil oncede yasadim. Disaridan biri deyince etki etmiyor ama aile deyince asiri etkilemisti o zaman icinde ve bende ailem boyle diyorsa umut yoktur diye olmayan iletisim becerimi dahada kapattim. Bir yere misafirlige gittigimizde bana soru soruldugunda benim yerine cevapliyorlardu. O sessiz konusmaz fln diyip gulunurdu ortamlarda. Kendi karakterimi adam akilli hic kimseye yansitmadim yani bir takim kisiler haricinde...
Kendin internette sesli sekilde cok guzel muhabbet ediyorum kamera acip milleti gulduruyorum kendim 18 yasindayim 20 den baslayip 12 yasa kadar cocuklari discordda public sunucuda hepsinin benim konusmami ve yasadigim anıları vb. Dinleyip esprilerime gulmesi bana cok iyi motivasyon kazandiriyor.
Ama tek sikintim su an asiri ayrintili konusmam mesela konusacagim kişi en basit yuzeysel seyleri bile bilmiyorda cidden cok sikinti cekiyorum ornegin...
Kendim 1990 2000 li yillarda olan birtakim olaylarin videosunu izleyip arastirmistim guney doguda olan olaylari vb. Yada ornegin en basit muhabbeti soyleyeyim. Cernobil olayindan sonra turkiyenin avrupadan geri iade gelen findiklarin halka bedava satilmasi... vb. Gibi gibi bende cok bilmiyorum tabi ama severim cok konusurum yada psikolojik konular hakkinda cok akici ve ayrintili konusurum. Ama benim yasimdakiler genelde disarida gordugum kadari ile, kisa konusan bos konusan kisileri isteyip hep eglenmek istiyorlar. Utangacligim yok ama disaridaki hayatta sosyal ortamimda yok. Ayriyeten bir kiz ile hic ama hic konusmadim uzun diyalogs girmedim gercek hayatta.

 

[dreamuiz]

18 yasindayim cocuklugumda zorbaliga ugruyordum ondan dolayin sosyal iliskileri kesmistim ve aile icinde surekli kavga oluyordu. Sessiz oldugum icin anne babam "bu cocukta şu adamin cocugu gibi saf" "yapicak birsey yok bizim cocugumuzda boyle"
Gibisinden soylemlerde bulunmuslardi bundan 5 6 yil oncesinda ve 3 yil oncede yasadim. Disaridan biri deyince etki etmiyor ama aile deyince asiri etkilemisti o zaman icinde ve bende ailem boyle diyorsa umut yoktur diye olmayan iletisim becerimi dahada kapattim. Bir yere misafirlige gittigimizde bana soru soruldugunda benim yerine cevapliyorlardu. O sessiz konusmaz fln diyip gulunurdu ortamlarda. Kendi karakterimi adam akilli hic kimseye yansitmadim yani bir takim kisiler haricinde...
Kendin internette sesli sekilde cok guzel muhabbet ediyorum kamera acip milleti gulduruyorum kendim 18 yasindayim 20 den baslayip 12 yasa kadar cocuklari discordda public sunucuda hepsinin benim konusmami ve yasadigim anıları vb. Dinleyip esprilerime gulmesi bana cok iyi motivasyon kazandiriyor.
Ama tek sikintim su an asiri ayrintili konusmam mesela konusacagim kişi en basit yuzeysel seyleri bile bilmiyorda cidden cok sikinti cekiyorum ornegin...
Kendim 1990 2000 li yillarda olan birtakim olaylarin videosunu izleyip arastirmistim guney doguda olan olaylari vb. Yada ornegin en basit muhabbeti soyleyeyim. Cernobil olayindan sonra turkiyenin avrupadan geri iade gelen findiklarin halka bedava satilmasi... vb. Gibi gibi bende cok bilmiyorum tabi ama severim cok konusurum yada psikolojik konular hakkinda cok akici ve ayrintili konusurum. Ama benim yasimdakiler genelde disarida gordugum kadari ile, kisa konusan bos konusan kisileri isteyip hep eglenmek istiyorlar. Utangacligim yok ama disaridaki hayatta sosyal ortamimda yok. Ayriyeten bir kiz ile hic ama hic konusmadim uzun diyalogs girmedim gercek hayatta.

Dostum 13 yaşımdaki halim gibisin ama sen şu an sorunu biliyorsun ama ailenin senin hakkında ki düşünceleri senin motivasyonun, hevesini vs düşürdüğü için seste başkalarıyla konuştuğun kadar onlarla o kadar konuşmak istemiyorsun (zorbalıkta bunun sebepleri tabii). Anlattığın kadarıyla aslında konuşma hevesin var seste falan konuşuyorsun ama yüz yüze de sıkıntı yaşıyorsun, tanımadıklarına da yanaşamıyorsun. Bunu hep öneririm bir hobin olsun, nerede yaşıyorsun bilmiyorum ama oturduğun çevrende yapabileceğin sosyal ortamı olan (basket, futbol, kaykay vs.) sporları yap. Sen gidemiyorsan birilerine mesela basket oynarken biri gelip seni maça davet edecek maç sonrası bi sohbet dönecek böyle böyle açılacaksın. Bu bir örnektir, yüz yüze konuşmaya da alışırsın, sonra bu sosyal çevrene, ailene kadar yansır. Sonra "bunun dili düşmüş buna bir şey olmuş" "manita mı yaptın hayırdır" falan muhabbetleri olacak, bundan daha saçma düşüncelere de kapılabilirler. Bunlara aldanma, sen dürüstçe cevabını ver, gerekirse dök içini ailene karşı bi rahatlarsın onlarda artık seni daha iyi tanır. Psikoloğa vesaire de gidebilirsin ama çok zor durumda kalmadığın sürece gidilmesine gerek duymuyorum çünkü önce kendin bir şeyleri düzeltmek için çabalaman lazım.