Merhaba 18 yasinsayim bundan 3 yil oncesinde falan gercekten insanlarla hic konusmaazdim kucuklugumde cok zorbalanma olayi oldu. Ama ben anaokul ilkokul zamanlari sosyaldim yani konusurdum ozaman icin kizlara rahat rahat konusurdum 7 8 yasinda kiza kendimde ayni yastayken. Elini tutabilirmiyim vb. Derdim. Hatta cikolatali yumurtadan cikan yuzugu birine hediye etmistim bu senin olsun derdim. Ve ilkokul hayatim boyunca tam 7 kizdan red yedim. Sonrasinda hem zorbalanma hemde beni kucuk gormeleri vb. Ogretmenlerde oyleydi. Ben sessizlestim. Yani su an bile arkadas ortamim yok 2 yil ilac tedavisi aldim. Ama kendim usteyince konusuyorum ornegin internette kizlar ile yada farkli insanlarla konusup onlari guldurebiluyorum. Su ana kadar internette kim tanidiysa beni seviyor. İnternet isleri ile ugrasiyorum biryandan o yuzden cok sktifim internette. Ama ben kizlara yokluk cekiyorum. Ve cidden bir kiz bana sarilsa yanagimdan opse oldugum yerde büyük ihtimal tansiyonum vb. Duser mecazi anlamda demiyorum. Gercekten şu an böyle bir durumdayım. Ve meslek lisesindeyim buradaki kızlar, kro keko tarzi tipi bile iyi olmayan sabıkasi olan kultur seviyesi sifir insablar ile sevgili oluyor sonra ondan ayrilip onun arkasindan dedikodu yapiyorlar. Kendim disaridada sosyalligimi gosterebiliyorum ama okul icinde cocuklarin coğu vasifsiz ve nasil konusacagini ciddi anlamda bilmiyor.
Yani şöyle soyliyim. Ataturk kim dersen ulkeyi kurtardi der sadece. Baska bilmez.