Furkan4535
80+
- Katılım
- 14 Şubat 2023
- Mesajlar
- 78
- Reaksiyon skoru
- 16
Öncelikle Merhabalar İyi akşamlar evet yaşamdan yaşamımdan geçmiş travmalarımdan başarız hiçbir amacı olmayan kendinden nefret eden birisiyim. Bu noktaya gelmemdeki en büyük sebeplerden birisi toplum ve babam oldu Her şeyin başladığı çocukluğuma inmek istiyorum sizlere de içimi dökmek istedim kendi hayat hikayemi anlatarak .Ben küçüklüğümde içine kapanık utangaç bir cocuktum ama okulda bazı zorbalıklar beni daha da yalnızlaştırdı ilkokulda hiç arkadaşım olmadı hep yalnızdım herkes garipserdi akranlarımın yanına gidip sosyalleşmek istediğim de beni aralarına almazlardı .Keza ortokulda bir kaç arkadaş edinebilmiştim bir iki tane hatta bir tane yakın arkadaşım oldu 2 yıl baya samimiydik fakat okuldan okula ötesine gecemiyorduk hep başıma sırtıma vururlar dı sırf fazla konuşkan değilim diye bir de hassas kalpli birisiyim yapı olarak bunlar bende travma etkisi bıraktı o dönemler hocalar da görüyordu fakat hiçbir şey yapmıyorlar dı hep zorbalık gördüğüm için içime daha da kapanmıştım ve sosyal becerilerim aşırı zayıftı sosyalleşmeyi bilmiyordum kendimi ifade edemiyorum bu bir müddet daha devam etti hiç yakın arkadaşım olmadı kimse tarafından sevilmedim okulda 14 yaşındayken annem ile babam ayrılma kararı aldı zaten ayrılmayı düşünüyorlardı geçimsizlik çok vardı o sene sınava girecektim ve annemle babamın ayrılması beni derinden etkiledi zaten akademik olarak hiçbir zaman başarılı değildim hep notlarım düşüktü açıkçası o dönem de pandemi girmişti araya hiç arkadaşım olmadığı için günlerim hep evde geçiyordu tek başıma falan sınava da hiç çalışmadım ve mahallemdeki meslek lisesine girdim benim gibi iyi niyetli efendi birisinin gitmeyeceği kötü bir ortamdı maalesef kendi hatalarım yüzümden kötü bir okulu kazanmıştım ama ailem baskıcı değildi dersler konusunda çalışmazsan şunu yaparım diye korkutmadilar rahattım baya babam zaten sorumsuz bir insandı annem ilgilendi hep bizle her konuda her neyse okulum orda olduğu için babamla kalmaya devam ettim pandemiden dolayı liseye de geç başlamıştım ve ordada hiç arkadaşım olmadı çünkü herkes kötü keko tiplerdi kendim gibi birisini bulamıyordum ta ki kendi sınıfımda kendim gibi fazla sosyallesemeyen birini bulmuştum ama o çocuk benden daha kötüydü konuşmak istiyordum fakat fazla sosyal değildi o da baya utangaçtı ve benim gibi o da dışlanmıştı lisede biraz daha açılmak zorundaydım bunun bilince olduğum için özgüvenim baya yüksekti ama gene ortamlara karışamıyordum 10.sınıfa geçmiştim ve okulumuza çıraklık eğitim gelmişti .Babama bu durumdan bahsettim böyle böyle diye okulumuza geldi diye bana hemen yazdıralım olm dedi babama hayır dedim hatta o dönemler haberlerde stajyerler maaşını alamıyor haksızlık yapılıyor diye haberler dolaşıyordu dedim bize de aynısı olur baba şansımız yaver gitmez dedim oğlum bir deneyelim olmazsa örgüne tekrardan geçiş yaparsın dedi ve beni çıraklık eğitime verdi zaten hayatım boyunca hep hor görüldüm dışlandım itelendim ve beni çıraklığa verince daha yalnız kaldım biliyorsunuz haftanın 1 günü okul geri kalan günlerde hep iş yerinde geçiyordu yani sosyalleşme ihtimalim çok daha zordu herkesden 1 hafta önce geçtim erken aldı beni okuldan babam. Ama ben hiç istemiyordum gitmeyi çünkü okula devam etmek istiyordum bu yüzden çok defa sözlü münakaşaya girdik ama ısrarcıydi iş yerlerinde her türlü haksızlığa uğradım mobbing olsun küfür azar olsun stajyer maaşımı bile vermiyorlardı ve bir müddet çalıştım sonra örgüne geçiş yapmak istedim lakin geçtikten 1 ay sonra örgün eğitime geçiş yasaklanmıştı ve bir daha liseye dönemedim hayatım hakkında böyle bir karar verdi ve ondan hep nefret ediyorum girdiğim hiçbir yerde barınamadım her türlü kötülük itlik yasadim.1000 TL stajyer maaşımı çok görüyorlardı bana kadın kuaförlügu üzerine gidiyordum bu arada en son soğudum artık ve 3 4 tane iş yeri değiştirdim her girdiğim yerde bir sorun vardı babam olsun koordinatörüm olsun arkamı aramadı müdüre kadar çıktım ama nafile değişen bir şey olmadı .Daha sonra iş yeri bulamadık 1 ay boyunca açıkta kaldım ve 1 ay da iş yeri bulamayınca kalıyorsun sınıfta iş yerim olmadan okula gitmek anlamsızdı yani hiç gitmemek daha mantıklıydi zaten sınıf tekrarı yapacaktım daha sonra gitmemeye başladım ve açığa geçtim ve liseyi açıktan bitirdim lise hayatım daha başlar baslamaz bitti lise hayatımı yaşamayadım 14 yaşından beri hiç arkadaşım olmadı depresyonla intiharla bunalımla mücadele ettim bir müddet eve kapandım hayatım adına büyük kararlar veren babam ona düşman oldum gerek eski travmalar olsun hep karamsardım defaatle intihar teşebbüsünde bulundum yalnızlık sendromu beni çok zorladı hayatım boyunca bir başkası olsa tahammül edemezdi kesinlikle ama bir şekilde dayandım çünkü annem vardı daha sonra onu terk ettim ve annemin yanına geldim şuan 19 yaşına giricem bu yaşa kadar yaşadığım şeyler bunlar hayatımdan nefret ediyorum kendimden toplumdan ve hala yalnızım inanabiliyor musunuz sanaldan bir şekilde edinmeye çalıştım onlarda olmadı karşıma çıkmadı en azından . Şuan da çeşitli işlerde çalışıyorum ve üniversite okumak gibi bir gayem var ama yapabileceğime inanmıyorum lise dersleri görmedim matematik zerre Anlamazdım küçüklüğümden bu yana zaten hiç ders çalışmadığım hiç anlamak için de uğraşmadım temelim sıfır . Üniversiteye gidemedim sordukları zaman hayatını nasıl yaşadın dediklerinde hiç yaşayamadım hep yalnız hep depresif diyecem . Bazen kendimi Diğer insanlardan farklı hissediyorum hasta olduğuma inanıyorum.Her yeni güne umutsuz mutsuz karamsar intihar düşüncesiyle uyanıyorum varoluşsal sancılar çekiyorum neden yaşıyorum ki hiçbir şeyim olmadı istediğim hayata karşı hiç mutlu olmadım Zamanla agresifleşmeye başladım bu içimde biriken yılların çığlığıydı ve sonra bu duygularla başa çıkamadığım için psikoloğa gittim ve her şeyi anlattım ve antisosyal kişilik bozukluğu ve ağır depresyon teşhisi aldım 14 yaşından beri de kendi kendime konuşma alışkanlığım var ama bu yalnızlıktan dolayı yaptığım bir şeydi doktora her ne kadar anlatsam da şizofren teşhisi de koymuştu
Son düzenleme:
Unutma ki üniversite not sistemi çok farklı. Ders başarın %50 hocanın seni sevmesi de %50 etkili olduğu için üniversiteyi müthiş notlarla bitireceğim diye kendini kasma. Çok basit bir söz var üniversiteyi 4 yılda bitiren 4 yıl kaybeder 5 yılda bitiren 1 yıl kaybeder diye o hesap 
Neyse sen yine de tamamen dalgaya vurmamaya bak son sene çok fazla dersin birikmesin. Bunun dışında hobi edinebilirsin spor,müzik vs. ya da kendine küçük kazançlar sağlayacak part time işlerde veya internetten para kazanıp, seni iyi hissterecek ürünler satın alabilirsin (örn. elektronik eşya, gitar-piyano vb., dekoratif eşyalar, spor malzemeleri) ki bu gerçekten iyi gelir, kendi paramla bir şey aldım diyebilmek çok güzel bir his.
