Lisede hayatta çok yalnızım

[capsızabidin]

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

ciddi ve sert durmak iyidir ama bunu gerektiği yerlerde kullanmak iyidir güler yüzlü olucaksın herkesi yargılayıp yaptıkları hareketleri konuşmalarını vs. ucube diye değerlendirirsen bi bakmışsın cringe ve saçma bulduğun şeyleri yapan insanlar senden daha mutlu, konuşkan ve güler yüzlü olacaksın aynı bir esnaf gibi insanları kendine bağlayacaksın kalkıp yalakalık yap demiyorum gercekten hosuna gitmeyen kişilerle de sırf sosyalleşebilmek adına katlan da demiyorum illa ki senin kafana uygun insanlar vardır ama onları bulmak senin elinde oturduğun yerden kimsenin gelip sana hadi dost olalım demesini bekleyemezsin kısacası işin pekte özgüvenle alakası yok rahat olacaksın karşındakinin senden bir farkı olmadığının onun da etten kemikten olduğunu kabulleneceksin bu kadar (en son yazdığım şeyi hayatında bırakın sevgiliyi kız arkadaşı bile olmamış bir arkadasıma dedim gecenlerde şimdi 2 kişiyle flörtleşiyo)

 

[Atheos]

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

Dostum sana tavsiyem iki tane arkadaş edin, fazlası zarar, sevdiğin konuları seven iki arkadaş, sınıftan olmasına gerek yok, okuldan da olabilir, mesela felsefe konuş, bilim konuş, kitap konuş, kafanı meşgul edebilecek ve senin genel olarak düşüncelerini mantıklı bir noktaya odaklayabilecek konular hakkında BİLGİ EDİN VE KONUŞ. Satranç oynayabilirsin okulda mesela, bir tutulursan fena sararsın. Birde maalesef Türkiye'de çok sık karşılaşılan "ailem bilmesin" olayı var, bu çok kötü bir şey, neden mi ? Çünkü biz birer organizmayız ve vücudundaki bir vitaminin eksikliği veya fazlalığı bile senin ruh halini, hayat enerjini aşırı derecede etkileyebilen bir şey. Bir psikiyatriye gitsen ama işte bu çok kötü, Türkiye'de psikiyatriye gidene deli diye bakıyorlar, halbuki alakası yok, adamlar senin vücudundaki belli değerlere bakıp, seni sınırlı veya gergin, veya hiperaktif veya tam tersi yapabilecek şeylere bakıp ona göre hap vesaire veriyorlar. Yani "ya ben niye böyleyim" diyip kendine yüklenmen biryerde çok mantıksız, çünkü bunun sebebi çok ufak bir hapla geçecek bir şey olabilir, bir hormunundaki fazlalık veya düşüklük olabilir..

 

[Yvşlagaçtanealıyon]

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

beni özetlemişsin bende aynı sorunu yaşıyorum

Niye birilerine ihtiyaç duyuyorsunuz anlamıyorum kendi kendinze yetemiyormusunuz ?
Adam akıllı dostluk kalmadı hepsi menfaat için tek kalın daha iyi.

 

[turkey404]

Niye birilerine ihtiyaç duyuyorsunuz anlamıyorum kendi kendinze yetemiyormusunuz ?
Adam akıllı dostluk kalmadı hepsi menfaat için tek kalın daha iyi.

Dostluk konusunda haklısın. Ama lisede yalnız olmak diğer hiçbirşeye benzemiyor önceki okulumda baya ilerleme kaydetmiştim azda olsa çevre yapmıştım sohbet muhabbet edebilecek arkadaşlar vardı hatta sınıf başkanlığı bile yaptım sonra herkes dağıldı 11 olunca bölümler seçildi. Bende başka bir şehire taşındım burada mal gibi kaldım kendime çok acıyorum bilmiyorum hergünüm aynı geçiyor ot gibi. Dışarı çıkıp kendimce birşeyler yapıyorum sinema, kafe vapur filan zevk vermiyor aksine herkesin etrafında insanların olması beni daha da bozuyor her geçen gün dahada kötüye gidiyor kendime saygım azalıyor.

 

[Yvşlagaçtanealıyon]

Dostluk konusunda haklısın. Ama lisede yalnız olmak diğer hiçbirşeye benzemiyor önceki okulumda baya ilerleme kaydetmiştim azda olsa çevre yapmıştım sohbet muhabbet edebilecek arkadaşlar vardı hatta sınıf başkanlığı bile yaptım sonra herkes dağıldı 11 olunca bölümler seçildi. Bende başka bir şehire taşındım burada mal gibi kaldım kendime çok acıyorum bilmiyorum hergünüm aynı geçiyor ot gibi. Dışarı çıkıp kendimce birşeyler yapıyorum sinema, kafe vapur filan zevk vermiyor aksine herkesin etrafında insanların olması beni daha da bozuyor her geçen gün dahada kötüye gidiyor kendime saygım azalıyor.

İnsanlara ihtiyaç duyma dostum ben o kadar söyleyeyim gerisini sen bildiğin gibi yap.

 

[SadeceBirisi.]

Niye birilerine ihtiyaç duyuyorsunuz anlamıyorum kendi kendinze yetemiyormusunuz ?
Adam akıllı dostluk kalmadı hepsi menfaat için tek kalın daha iyi.

benim sorunum yalnızlıktan çok aklımı meşgul eden ama neyin meşgul ettiğini bulamamam

ark ortamı iyi zaten yeterince sosyalim ama aklımı boşaltmam lazım

 

[Fydor Dostoyevski]

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

Komik espriler yapmaya çalış iyi biri gibi görünmeye çalış bak bakayım yalnız kalıyor musun? Ve kesinlikle her zaman sana destek çıkacak 2 arkadaş bul

 

[szrbne]

Bilmiyorum doğru yere mi soruyorum yardımcı olursanız sevinirim. Yakın zamanda başka bir okula nakil aldırdım 11. Sınıfım etrafımdaki herkes çok iyi niyetli beni kimse dışlamadı ama insanları kendimden soğutuyorum sanırım sohbetim biyerden sonra sarmıyor kızlar desen ne konuşurum bilmiyorum hayatsızım ve çok aciz hissediyorum yalnızım herkesin ortamı var grubu var kızlarla sohbeti var ilişkisi var. Dışarıdan soğuk ve ciddiyim sanırım geçmişte yaşadığım bazı olaylar travma filan yaptı öğrenilmiş çaresizliğe yol açtı ve ben hişbirşey yapamıyorum. Herşeyin benim kafamda bittiğinin farkındayım ezik değilim bence, yada dışarıya pek yansıtmıyorum. Ders çalışmamı bile engelliyor artık psikolojim darmadağın 2 senedir herşeyin farkındayım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum erken kalkılan sabahlar soğuk duşlar spor beslenme filan hişbirşeye yaramadı instangram kullanmıyorum oyun oynamıyorum. Herşeye imkanım var ailemden ve gittiğim okulun kalitesinden memnunum tek istediğim sosyal olmak. Dışarıda herhangi biri ile herhangi bir konuda sohbet edebilirm ama okulda öyle olmuyor. Düşünün boş derslerde tenefüslerde öğle aralarında herkes gülmekten şakalardan yıkılırken ben tek başıma sıramda hayatı sorguluyor herşeyden herkesten nefret ediyorum içten içe küfürler ediyorum ruhumu yedi bitirdi yalnızlık. Hayır okulda da şey değilim sessiz pısırık gayet sağlam ve özgüvenli duruyorum girişken oluyorum konuşamıyorum tek derdim bu sosyal olamama bunu çözsem bambaşka biri olucak gibiyim kafamda öğrenilmiş çaresizlik gibi bir şey var. Gençler çok yazdım psikolog en iyisi ama böyle şeyler yaşadığımı ailem bilmese daha iyi.

kullanıyorum ama sanırım birazdan yakıcam bir dal

 

[turkey404]

kullanıyorum ama sanırım birazdan yakıcam bir dal

Yapma ya o kadar kötü mü

 

[szrbne]

Yapma ya o kadar kötü mü

ya aslında benim lise yıllarımı anlatmışsın. birebir aynı. ama sanıyorum sen çok kafana takmışsın. çok düşünüyosun bunu kusur olarak görüyosun. aksine benim çok hoşuma giderdi. aşırı sıkılırsam ya da muhabbet hoşuma giderse dahil olurdum ortama. bence sen de kendini çok kasma içinden ne gelirse onu yap. her insan farklıdır. kendini şartlama ya da bi başkasının lafıyla kendini zorla ortamlara sokmaya çalışma. farklı şeyler dene gitmediğin gezmediğin yerleri keşfet belki de yeni birilerini hatta bundan sonraki hayatının tümünde seninle olacak birini tanırsın.

 

[turkey404]

ya aslında benim lise yıllarımı anlatmışsın. birebir aynı. ama sanıyorum sen çok kafana takmışsın. çok düşünüyosun bunu kusur olarak görüyosun. aksine benim çok hoşuma giderdi. aşırı sıkılırsam ya da muhabbet hoşuma giderse dahil olurdum ortama. bence sen de kendini çok kasma içinden ne gelirse onu yap. her insan farklıdır. kendini şartlama ya da bi başkasının lafıyla kendini zorla ortamlara sokmaya çalışma. farklı şeyler dene gitmediğin gezmediğin yerleri keşfet belki de yeni birilerini hatta bundan sonraki hayatının tümünde seninle olacak birini tanırsın.

Aslında her insan farklıdır haklısın ama kafamdaki önyargıların (korkuların) buna sebep olduğunu bilince çok koyuyor etrafımdaki insanlar çok iyi gerçekten iyi bir liseye geçtim yakın zamanda. Gelecekte de böyle olmak ilerde ünide de böyle olurum korkusu ve zaman geçtikçe daha beter oluyorsun iyice sessizleşiyor özsaygı bırakmıyor bataklık gibi bişey. Ama çözecez inşallah böyle olmaz kafayı bozarım ben.

 

[szrbne]

Aslında her insan farklıdır haklısın ama kafamdaki önyargıların (korkuların) buna sebep olduğunu bilince çok koyuyor etrafımdaki insanlar çok iyi gerçekten iyi bir liseye geçtim yakın zamanda. Gelecekte de böyle olmak ilerde ünide de böyle olurum korkusu ve zaman geçtikçe daha beter oluyorsun iyice sessizleşiyor özsaygı bırakmıyor bataklık gibi bişey. Ama çözecez inşallah böyle olmaz kafayı bozarım ben.

ünide seve seve sosyalleşiceksin rahatta bekle. hele askerlik falan girerse işe ohoo

 

[turkey404]

ünide seve seve sosyalleşiceksin rahatta bekle. hele askerlik falan girerse işe ohoo

Sağolun hocam.