Dün memlekete otobusle dönmek için otogara gittim. Ablam uğurlamak için gelmişti, peronun başında boş bir banka oturduk aracın gelmesini bekledik bu sırada etrafıma bakınırken çok güzel bir hanımefendiyle göz göze geldik biraz bakıştık. O o sırada bir büyüğüyle konuşuyordu (sanıyorum ki amcası veya dayısı). Rahatsız olmaması için hemen başımı önüme çevirdim az biraz utandıkda yani sonra ara sıra merakıma yenik düşerek bakmaya çalıştım çok güzeldi büyülenmiştim sanki ablam benimle konuşmaya çalışıyor benim odağım o hanımefendi olmuştu dinliyemiyordum ablamı ne derse evet, hıhım falan diyordum. Neyse araç perona yanaştı bir baktımki araca doğru ilerliyor bu demek oluyordu ki AYNI ARAÇTAYDIK, dua ediyordum aynı yerde inelim diye... Araca bindik gözümü alamıyorum hâla, araç hareket etti. Benim koltuğuma nâzaran baya önde bir koltukta oturyordu (ben 16 numara, o ise 8 numaradaydı). Sadece saçlarını görebiliyordum, saçlarını bile daha görebilmek için sürekli kambur duran sırtımı dikleştiriyordum ki o da fark edecek ki eğilmemeye gayret gösteriyordu çünkü hafif bir eğilmede veya kafasını yaslaması halinde göremiyordum kendisinin sap sarı saçlarını, ara sıra kendiside dönüp olduğum tarafa bakıyordu tabi utancımdan saklanmalar önümdeki koltuğu kendime paravan misali tutuyordum, tabi yanlış anlaşılma olmaması içinde çok fazla göz kontağı kurmamaya gayret gösteriyordum. Garları yavaş yavaş geçtik hâla inmemişti dua ediyordum aynı sehirde inmek icin tabi her geçilen gardan sonra heyecan artıyordu, tesise vardığımızda ise öylece kendisini seyrettim ve kendiside fark edecek ki, araca bindikten sonra arka koltuğumda oturan kedili bir bayanın kedisi ile ilgilenmek için hemen yanımdaki boş koltuğa oturdu yaklaşık 5 dakika oturdu diğer bayanla konuşuyordu fakat sanki benimle muhabbet ediyordu. Ben ise heyecandan kalbim çıkacak gibi soluk alışverişim bir anda hızlandı, bayılmamak için telefonla uğraşıyor gibi yaptım sonra kalktı ve yerine geçti sanki bana bir şans vermiş gibiydi bende becerememiştim ve bana darrlmış gibi o dakikadan sonra hiç bakışamadık. İşte sona yaklaşıyoduk benim ineceğim yere gelmiştik. Araç perona yanaştı, onu son görüşümdü bu yüzden yüzümün düşüklüğü ile o araçtan indim fakat bir baktım ki o da iniyor ve içimden yemin ettim kendisi ile tanışacaktım ama bir şeyi hesaba katamamıştım bizim miletin "davar"lığı başka boyuttaydı bagaja doğru yanaştık tam söylecekken abim geldi selam verdi ve hemen ardından bavulun hangiside alıp gidelim diye darlamaya başladı... Aramıza onlarca insan girdi ve gözden kaybettim kendisini, son anda göz ucuyla çıkışa doğru hareket ederlekn gördüm -babası olduğunu düşündüğüm yaşlı bir kişiye tek kolu ile sarılırken çıktı ve onda kaybettim kendisini... Memleketim küçük bu iyi bir şey her gün işlek meydan,caddeler veya AWM gibi yerlede bu bir kaç gündür takılıyorum kendisini bulabilmek için. Firmayı arayıp kendisinin ismini öğrenmek istedim fakat yanlış anlaşılma olmaması için yapmadım. Hangi renk kıyafet, saç şekli makyajı hatta tırnaklarındaki ojenin rengini bile hatırlıyorum ama bir isim olmadkktan sonra her şey boş...