Ailem yüzüne hayatim maffoldu

[EmreKaya34]

Merhaba, 17 yaşındayım, yazılımcıyım. C# ve PHP dillerine hâkimim, birçok proje yaptım. 12 yaşımdan beri yazılımla uğraşıyorum. O zamanlar yazılımla ilgilendiğimi aileme söyledim. Eniştem, "Senin beynini yıkıyorlar" tarzında konuştu. "Sen öyle sanıyorsun, bu ne anlar?" falan dedi babamlara. Babamlar bana inanmamıştı, o an hevesim bayağı kırılmıştı. Ayrıca eniştem o gün saçma sapan bir kurs önerdi. Neymiş, çizim kursuymuş. Gitmek istemedim ama zorla yolladılar. Hatta 12 yaşında çalıştırıldım ve çalıştığım parayı da o kursa verdim, enişteme verdim. Bundan dolayı sürekli kavga ediyoruz evde.

Şu an kararlıydım, kendimi kanıtlayacaktım. Geç de olsa babamlarla konuştum, bir proje yaptım. Babamın tanıdığı bir yazılımcı vardı, ona gönderdim. "Çocuk biliyor" falan dedi, hatta projemi beğendi. 1 sene uğraştığım projeydi, ama 1 senem çöpe gitti. Sonra ben gelir elde etmeyi öğrendim. Aylık 10K gelir yapmaya başladım. Yazılımlarla pasif gelir elde etmeyi öğrendim ve hâlâ yapıyorum. Ama ailem elimdeki parayı alıyor. Tamam, elimden paramı alabilirler, sonuçta onlar ailem. Ama kendimi geliştirmek istiyorum.

Bu nedenle şirketlerle tanıştım, yurt dışındaki şirketlerle iş yapıyorum. Yurt dışına gitme imkânım var ama ailem buna da engel oluyor. "Sen daha çocuksun, aklın başında değil, kendini savunmasını, konuşmasını bilmiyorsun, ev çocuğusun" vb. diyorlar. Evden markete gidiyorum, yüzlerce kez arıyorlar. Dayanamıyorum, sıkıldım, bıktım. Anlatamıyorum kendimi. "Çocuk değilim ben" diyorum ama dinlemiyorlar. Bu durum beni bayağı sıkmaya başladı.

Ayrıca son günlerde fiziki bir ürün projemiz var: Akıllı yapay zekâlı gözlük. Hatta bu projemize başladık, bir prototipini çıkardık, hazırladık. Ortak olduğum arkadaşla birlikte çalışıyoruz ama ailem, ortak olduğum kişi doğulu diye onunla buluşmamı da istemiyor. Yani "Kürt arkadaşın olmasın, evden çıkma, şunu yapma, bunu yapma" diye diye hayatımı mahvettiler.

Not: Eniştemle yumruk yumruğa kavga ettik. Beni sürekli kötülüyordu, "Bu yapamaz, edemez, yalan onlar" gibi şeyler söylüyordu. Dayanamadım, kavga ettik. Babam ise "Enişten senin büyüğün" diyerek bana kızdı. O gece eve gelmedim, dışarıda yatmak zorunda kaldım.

Gerçekten hevesim kalmadı şu an. Hiçbir şey yapasım yok. Hayattan soğudum, psikolojik olarak çöktüm.

( çok baskıcılar )

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:14

bir çok projemi ve ortak çalıştığım arkadaşları ailem yüzüne bırakmak zorunda kaldım, artık sıkıldım yardimci olup ailemle konuşmak isteyen biri var mi?

Merhaba, 17 yaşındayım, yazılımcıyım. C# ve PHP dillerine hâkimim, birçok proje yaptım. 12 yaşımdan beri yazılımla uğraşıyorum. O zamanlar yazılımla ilgilendiğimi aileme söyledim. Eniştem, "Senin beynini yıkıyorlar" tarzında konuştu. "Sen öyle sanıyorsun, bu ne anlar?" falan dedi babamlara. Babamlar bana inanmamıştı, o an hevesim bayağı kırılmıştı. Ayrıca eniştem o gün saçma sapan bir kurs önerdi. Neymiş, çizim kursuymuş. Gitmek istemedim ama zorla yolladılar. Hatta 12 yaşında çalıştırıldım ve çalıştığım parayı da o kursa verdim, enişteme verdim. Bundan dolayı sürekli kavga ediyoruz evde.

Şu an kararlıydım, kendimi kanıtlayacaktım. Geç de olsa babamlarla konuştum, bir proje yaptım. Babamın tanıdığı bir yazılımcı vardı, ona gönderdim. "Çocuk biliyor" falan dedi, hatta projemi beğendi. 1 sene uğraştığım projeydi, ama 1 senem çöpe gitti. Sonra ben gelir elde etmeyi öğrendim. Aylık 10K gelir yapmaya başladım. Yazılımlarla pasif gelir elde etmeyi öğrendim ve hâlâ yapıyorum. Ama ailem elimdeki parayı alıyor. Tamam, elimden paramı alabilirler, sonuçta onlar ailem. Ama kendimi geliştirmek istiyorum.

Bu nedenle şirketlerle tanıştım, yurt dışındaki şirketlerle iş yapıyorum. Yurt dışına gitme imkânım var ama ailem buna da engel oluyor. "Sen daha çocuksun, aklın başında değil, kendini savunmasını, konuşmasını bilmiyorsun, ev çocuğusun" vb. diyorlar. Evden markete gidiyorum, yüzlerce kez arıyorlar. Dayanamıyorum, sıkıldım, bıktım. Anlatamıyorum kendimi. "Çocuk değilim ben" diyorum ama dinlemiyorlar. Bu durum beni bayağı sıkmaya başladı.

Ayrıca son günlerde fiziki bir ürün projemiz var: Akıllı yapay zekâlı gözlük. Hatta bu projemize başladık, bir prototipini çıkardık, hazırladık. Ortak olduğum arkadaşla birlikte çalışıyoruz ama ailem, ortak olduğum kişi doğulu diye onunla buluşmamı da istemiyor. Yani "Kürt arkadaşın olmasın, evden çıkma, şunu yapma, bunu yapma" diye diye hayatımı mahvettiler.

Not: Eniştemle yumruk yumruğa kavga ettik. Beni sürekli kötülüyordu, "Bu yapamaz, edemez, yalan onlar" gibi şeyler söylüyordu. Dayanamadım, kavga ettik. Babam ise "Enişten senin büyüğün" diyerek bana kızdı. O gece eve gelmedim, dışarıda yatmak zorunda kaldım.

Gerçekten hevesim kalmadı şu an. Hiçbir şey yapasım yok. Hayattan soğudum, psikolojik olarak çöktüm.

( çok baskıcılar )

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:23

bir önerisi olan var mi ne yapila bilir?

 

[EmreKaya34]

Merhaba, 17 yaşındayım, yazılımcıyım. C# ve PHP dillerine hâkimim, birçok proje yaptım. 12 yaşımdan beri yazılımla uğraşıyorum. O zamanlar yazılımla ilgilendiğimi aileme söyledim. Eniştem, "Senin beynini yıkıyorlar" tarzında konuştu. "Sen öyle sanıyorsun, bu ne anlar?" falan dedi babamlara. Babamlar bana inanmamıştı, o an hevesim bayağı kırılmıştı. Ayrıca eniştem o gün saçma sapan bir kurs önerdi. Neymiş, çizim kursuymuş. Gitmek istemedim ama zorla yolladılar. Hatta 12 yaşında çalıştırıldım ve çalıştığım parayı da o kursa verdim, enişteme verdim. Bundan dolayı sürekli kavga ediyoruz evde.

Şu an kararlıydım, kendimi kanıtlayacaktım. Geç de olsa babamlarla konuştum, bir proje yaptım. Babamın tanıdığı bir yazılımcı vardı, ona gönderdim. "Çocuk biliyor" falan dedi, hatta projemi beğendi. 1 sene uğraştığım projeydi, ama 1 senem çöpe gitti. Sonra ben gelir elde etmeyi öğrendim. Aylık 10K gelir yapmaya başladım. Yazılımlarla pasif gelir elde etmeyi öğrendim ve hâlâ yapıyorum. Ama ailem elimdeki parayı alıyor. Tamam, elimden paramı alabilirler, sonuçta onlar ailem. Ama kendimi geliştirmek istiyorum.

Bu nedenle şirketlerle tanıştım, yurt dışındaki şirketlerle iş yapıyorum. Yurt dışına gitme imkânım var ama ailem buna da engel oluyor. "Sen daha çocuksun, aklın başında değil, kendini savunmasını, konuşmasını bilmiyorsun, ev çocuğusun" vb. diyorlar. Evden markete gidiyorum, yüzlerce kez arıyorlar. Dayanamıyorum, sıkıldım, bıktım. Anlatamıyorum kendimi. "Çocuk değilim ben" diyorum ama dinlemiyorlar. Bu durum beni bayağı sıkmaya başladı.

Ayrıca son günlerde fiziki bir ürün projemiz var: Akıllı yapay zekâlı gözlük. Hatta bu projemize başladık, bir prototipini çıkardık, hazırladık. Ortak olduğum arkadaşla birlikte çalışıyoruz ama ailem, ortak olduğum kişi doğulu diye onunla buluşmamı da istemiyor. Yani "Kürt arkadaşın olmasın, evden çıkma, şunu yapma, bunu yapma" diye diye hayatımı mahvettiler.

Not: Eniştemle yumruk yumruğa kavga ettik. Beni sürekli kötülüyordu, "Bu yapamaz, edemez, yalan onlar" gibi şeyler söylüyordu. Dayanamadım, kavga ettik. Babam ise "Enişten senin büyüğün" diyerek bana kızdı. O gece eve gelmedim, dışarıda yatmak zorunda kaldım.

Gerçekten hevesim kalmadı şu an. Hiçbir şey yapasım yok. Hayattan soğudum, psikolojik olarak çöktüm.

( çok baskıcılar )

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:14

bir çok projemi ve ortak çalıştığım arkadaşları ailem yüzüne bırakmak zorunda kaldım, artık sıkıldım yardimci olup ailemle konuşmak isteyen biri var mi?

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:23

bir önerisi olan var mi ne yapila bilir?

konu onaylandimi acaba

 

[Sebastian Szymanski]

babanın yazılımcı arkadaşına ulaş o anlatsın. olmazsa da 18 yaşına kadar sabret ve ilk fırsatta hangi bölüm olursa olsun üniyr git

 

[Kıtalararası balistikfüze]

Lan ne demek cocuksun aklın başında değil

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 09:27

Hocam size sahip cıkacak birisi yok mu? Ne bileyim halanız olur teyzeniz olur amcanız dayınız felan ne varsa işte veya alanınızda başarılı birisi olduğunuzu söylediniz yurt dışı şirketleri felan istiyorsa fırsat bu fırsat gidin işte para olduktan sonra her şey kolay tek başıma ne yapacağım diye düşünmeyin tek başınıza kalmazsınız

 

[🃏JOKER🃏]

Geçmiş olsun

 

[Zerkavizs]

Merhaba, 17 yaşındayım, yazılımcıyım. C# ve PHP dillerine hâkimim, birçok proje yaptım. 12 yaşımdan beri yazılımla uğraşıyorum. O zamanlar yazılımla ilgilendiğimi aileme söyledim. Eniştem, "Senin beynini yıkıyorlar" tarzında konuştu. "Sen öyle sanıyorsun, bu ne anlar?" falan dedi babamlara. Babamlar bana inanmamıştı, o an hevesim bayağı kırılmıştı. Ayrıca eniştem o gün saçma sapan bir kurs önerdi. Neymiş, çizim kursuymuş. Gitmek istemedim ama zorla yolladılar. Hatta 12 yaşında çalıştırıldım ve çalıştığım parayı da o kursa verdim, enişteme verdim. Bundan dolayı sürekli kavga ediyoruz evde.

Şu an kararlıydım, kendimi kanıtlayacaktım. Geç de olsa babamlarla konuştum, bir proje yaptım. Babamın tanıdığı bir yazılımcı vardı, ona gönderdim. "Çocuk biliyor" falan dedi, hatta projemi beğendi. 1 sene uğraştığım projeydi, ama 1 senem çöpe gitti. Sonra ben gelir elde etmeyi öğrendim. Aylık 10K gelir yapmaya başladım. Yazılımlarla pasif gelir elde etmeyi öğrendim ve hâlâ yapıyorum. Ama ailem elimdeki parayı alıyor. Tamam, elimden paramı alabilirler, sonuçta onlar ailem. Ama kendimi geliştirmek istiyorum.

Bu nedenle şirketlerle tanıştım, yurt dışındaki şirketlerle iş yapıyorum. Yurt dışına gitme imkânım var ama ailem buna da engel oluyor. "Sen daha çocuksun, aklın başında değil, kendini savunmasını, konuşmasını bilmiyorsun, ev çocuğusun" vb. diyorlar. Evden markete gidiyorum, yüzlerce kez arıyorlar. Dayanamıyorum, sıkıldım, bıktım. Anlatamıyorum kendimi. "Çocuk değilim ben" diyorum ama dinlemiyorlar. Bu durum beni bayağı sıkmaya başladı.

Ayrıca son günlerde fiziki bir ürün projemiz var: Akıllı yapay zekâlı gözlük. Hatta bu projemize başladık, bir prototipini çıkardık, hazırladık. Ortak olduğum arkadaşla birlikte çalışıyoruz ama ailem, ortak olduğum kişi doğulu diye onunla buluşmamı da istemiyor. Yani "Kürt arkadaşın olmasın, evden çıkma, şunu yapma, bunu yapma" diye diye hayatımı mahvettiler.

Not: Eniştemle yumruk yumruğa kavga ettik. Beni sürekli kötülüyordu, "Bu yapamaz, edemez, yalan onlar" gibi şeyler söylüyordu. Dayanamadım, kavga ettik. Babam ise "Enişten senin büyüğün" diyerek bana kızdı. O gece eve gelmedim, dışarıda yatmak zorunda kaldım.

Gerçekten hevesim kalmadı şu an. Hiçbir şey yapasım yok. Hayattan soğudum, psikolojik olarak çöktüm.

( çok baskıcılar )

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:14

bir çok projemi ve ortak çalıştığım arkadaşları ailem yüzüne bırakmak zorunda kaldım, artık sıkıldım yardimci olup ailemle konuşmak isteyen biri var mi?

Mesaj otomatik birleştirildi: Pazar, 08:23

bir önerisi olan var mi ne yapila bilir?

Kankam, çok iyi çözümlerim var, bir bak derim.

Öncelikle çok duygusal karar vermemeni, onlara, onların dilinden anlatmayı çözmeni tavsiye ederim.
Yapacağın ve yaptığın şeyleri, planları ve projeleri de çok fazla anlatma, hakkında çok fazla bahsetme derim. Sen hedefine döndür başını, ne deseler "eyvallah, he" de geç.

Ciddiye almamalarının sebebi çocukluğundan cam bardak gibi yetiştirmeye çalışmış olmalarıdır, ama sen yine de ayaklarının üzerinde durmayı hedeflemiş ve başarabileceğini göstermişsin. Ciddiye almıyorlarsa biraz dış görünüşünü değiştirmeyi deneyebilirsin fakat çok ta takma kafana (örnek: sakalın, bıyığın çıkıyorsa uzat), hal ve hareketlerini (örnek: daha az sevecen, "ergence" değil fakat "soğuk, mesafeli" olmak).

Sen kendi yapacaklarına bak. O "Yazılımdan Anlayan Kişi" ile bir görüş, sakin kafayla durumu anlat, yapabilirse onun aracılığıyla kendini açıkla, zaten 18 olacaksın, en fazla üniden gidersin.

Ailen oldukları doğru ama sana bir tavsiyeye, sevdiklerine yararın olsun istiyorsan, kendini geliştir, ailene dönüp bakma, sen kendine bak, bu sayede işin sonunda ailene de bakmış olacaksın zaten.

Kafana takmamaya, stres yapmamaya çalış. Çözüm odaklı ol, çünkü üzülmenin, kırılmanın senin gibi akıllı bir insana faydası yok. Onları da anlamaya çalış, yetişkinler bizim doğduğumuz dünyaya doğmadılar, senin için normal olan onlara saçma gelebilir, sen onları kırmadan kendi yoluna gitmeyi öğren derim. "Aileni at gitsin" gibi "kaç git" gibi nefret dolu, duygusal, daha çok sorunlara yol açacak seçimlerden uzak durmanı ve soğukkanlı durmanı tavsiye ederim.

Sen başarırsın, inanıyorum. Sadece hayalinin peşinden git, kendine ve geleceğine olan "inancın" bitmesin. Sevgiler, Saygılar.