ben de 1 ay yaptım senden 1 ay önce eylül celbiydim iskenderun hatay da yaptık bizde fanila beyazdı sabah kahvaltısı hariç diğer öğünler güzeldi komutanlar dediğin gibi babacan adamlardı yalnız içerde bir hastalık vardı son güne kadar hastaydık hep 2 gün iyi 3 gün kötü şeklinde eve geldik 20 gün daha öksürük geçmedi garip bir salgın var askeriyede. Sıcak bir çay bile aile eşliğinde içip rahat bir film izleme dizi izleme ne kadar büyük bir lüks olduğunu orada anlıyoruz arkadaşlar gerçekten orda daha ilk günler dank ediyor insana ama o son günün heyecanı varya allaaaah yani allah ki ne allah öyle bir mutlu erken kalkıyoruz heyecandan uyuyamayanlar oluyor bir de normal içtima saatinden 2-3 saat erken kalkıyoruz 4 gibi falan gece sıraları vs yemin törenine götürüyoruz o yemin törenindeki gururlanma müzikler ile vs tüyler diken diken terhis olmanın doruk noktasındaki mutluluğu ve yemin töreni bitiş herkes arazi oluyor kimse sıraları vs taşımıyor biz 1-2 tane götürdük biz de kaçtık
sonra üstlerimizi giyiyoruz her şeyi valize koyuyoruz iniyoruz aşşağıya herkes fotoğraf çekiniyor o komutan bu komutan fotoğraf çeken çekene telefonlar meydanda kimse bir şey demiyor tabi
sokanlar belli oluyor o anda terhis belgeleri isimler okunuyor alıyoruz ve sonra cıkısa gidiyoruz bir çıkıyoruz dışarı allaaa migrosa koşturan mı dersin içki alp içen herkes bir yere sonra otobüse binip havalimanına gidip bi güzel dönüyoruz ve 3-5 gün sonra buraya alışınca lan aslında ne güzelmiş rahatmışız sıkılsakta diyoruz gerçekten o son günlerin heyecanını uzun süredir sivil hayatında kimse yaşamaz kolay kolay.